In Ethiopië zal het morgen niet anders zijn...

Het is al weer een jaar geleden. Desondanks weet ik het als de dag van gisteren. Na een comfortabele reis van een uurtje of twaalf, de eerste aanblik van Ethiopië: stoffig, droog en schijnbaar levenloos. Verlaten hutten, zanderige akkers, droge rivierbeddingen. Nergens bomen, nergens groen, nergens ook maar iets wat aan het leven doet denken. Ethiopië. Eens de trots van Haile Selassie, de „Veroverende leeuw van Juda, Uitverkorene van God, Koning der koningen van Ethiopië". Die trots is verdwenen en maakte plaats voor honger, droogte, smekende gezichten en vragende handen.