In onze „boze dagen'' dreigt het isolement

In een stampvolle Marcuskerk sprak dr. Aalders over „De tijdgeest weerstaan. Diagnose en therapie". Hij stond stil bij Paulus' woorden uit de Efezebrief waar gesproken wordt over de „boze dagen" (Efeze 5:15). Dr. Aalders wees de vriendenkring erop dat ook in de zonde de eeuwen door eb- en vloedbewegingen zijn. Het woord dat Paulus voor „boos" gebruikt, duidt op de opzettelijkheid en de kwade bedoeling, de wil om smart en schade te veroorzaken.
Vervolgens stapte hij over naar onze dagen die ook boos geworden zijn. Ook nu is de zonde volgroeider, bewuster, onbeschaamder geworden. Deze eist zelfs officiële erkenning op. En waar die erkenning niet gegeven wordt roept men verontwaardigd „discriminatie" uit. Sterke nadruk legde dr. Aalders op het feit dat geen levenskring meer onder dit proces van voortwoekerende zonde geleden heeft dan het gezin. Hij noemde in dat verband agressie, drugsverslaving en het toenemende aantal zelfdoding en onder de jeugd. Als omslagpunt noemde dr. Aalders de tweede wereldoorlog.

Bekroning
De Wijsheid Gods ontfermt zich echter over de gevalen schepping door de mens andermaal een roeping, ambt en daarmee bekroning van zijn leven te geven. Beseffen wij echter welk een genade daarin geschonken wordt? Door het horen van die roeping en het gehoorzamen aan die roeping is er een innerlijke verbinding tot stand gekomen met het kruis van Christus aldus Aalders die ook wees op de „donkere ondertoon van het lijden" in Paulus' woorden.

Enige weg
In het morgengedeelte refereerde dr. A. Noordegraaf uit Ede. Zijn referaat droeg de titel „Geen andere Naam". Waarom is Christus de enige weg tot redding, zo zette hij in. Die vraag wordt in deze tijd van verschillende kanten gesteld in de ontmoeting van het christelijk geloof en de niet-christelijke religies, aldus Noordegraaf. Hij zei dat Nederland steeds meer een multi-religieuze samenleving wordt waarin onderwijs, welzijnswerk, evangelisatie en zending voor nieuwe uitdagingen komen te staan.

Verder merkte dr. Noordegraaf op dat een geest van syncretisme, relativisme en universalime velen in zijn ban heeft. Toch predikt de Schrift ons met klem de noodzaak van het geloof in Christus, zo stelde hij. Die verkondiging heeft enerzijds een wereldwijde spits: Jezus is de Heiland der wereld. Maar dit wereldwijde sluit het appèl tot geloof en bekering niet uit. Deze prediking weerspreekt de goedkope tolerantie van onze tijd. Dr. Noordegraaf merkte op dat die tolerantie snel kan omslaan in intolerantie jegens hen die niet meedoen met wat „men" zegt.

Oordeel
Vervolgens stelde de referent de vraag wat deze bijbelse visie nu voor de kijk op de religie betekent. De gereformeerde theologie heeft enerzijds vanuit Handelingen 14 en 17 en vanuit Romeinen 1 en 2 ernst willen maken met het gegeven van de algemene openbaring. Er is bemoeienis van God met alle mensen. Religies openbaren het geduld van God. Anderzijds, aldus Noordegraaf, is de mens juist in zijn religieus streven op de vlucht voor God en is het kruis een oordeel over alle religies.

Wij mogen in ons spreken tot de ander het christendom niet vereenzelvigen met de boodschap van Christus. Als we pleiten voor een getuigend leven dienen we deze roeping te vervullen zonder dwang, in bescheidenheid en tegelijk in vrijmoedigheid. Ondanks weerstanden mogen we verzekerd zijn dat de Geest openingen maakt opdat het getuigenis van de ene Naam ingang vindt. Juist de geschiedenis van de zending is vol momenten waarop ongedacht en verrassend de Geest wegen baande voor het Evangelie van de enige Naam tot redding gegeven, aldus dr. Noordegraaf.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen