"U heeft zeker ook al moeite met evolutie en uw geloof?"

Prof. dr. J. Lever had zojuist zijn lezing in Eindhoven beëindigd. De aankondiging van de persdienst van de VU had doen vermoeden dat er ernstig over de scheppingsvraag nagedacht zou worden. Belangwekkend genoeg om te gaan luisteren. Bovendien: Maakt de school van het creationisme, de leer dat het bijbels scheppingsverhaal juist is, vandaag geen sterke opgang? In ons land hoeven we alleen maar te denken aan de Evangelische Hogeschool en haar jubileumbundel „Wat is er gebeurd?" Dit alles zal toch de Gereformeerde Kerken niet ontgaan zijn? En hoe zou Lever daarover denken?

„Fijn hè"
De vriendelijke, oudere dame bleek in mij een jonge man te zien — ondanks de menige grijze haar en vijfendertig jaren — die worstelde met het „geloof in de Bijbel". „Fijn hè, zo'n verhaal", zo ging zij verder, nadat ik gezegd had het prettig te vinden een praatje met haar te maken. „Die man laat je zien dat je best wel in God kunt geloven èn in de evolutietheorie. U had daar vast ook moeite mee, nietwaar?"
Het gesprek ging verder en de „jonge man" openbaarde zich. De dame had, zo bleek, wel eens een paar keer het RD gelezen. In haar kring, zij was als de meeste aanwezigen opgegroeid in de Gereformeerde Kerken, geloofde niemand meer in het bijbels scheppingsverhaal, zo verzekerde zij mij. Maar het geloof in God hebben wij behouden, vervolgde de dame.
De zogeheten „aapmens": een van de vele gefantaseerde tussenvormen die door evolutie zouden zijn ontstaan.
Wij praatten verder. Hoe is de zonde dan in de wereld gekomen? Even later zou prof. Lever de vraag naar wat wij (erf)zonde noemen afdoen met de opmerking dat die vraag niet belangrijk is maar dat je gewoon kunt zien dat zonde er is.
Mijn tafeldame had met verschillende vragen geen moeite. Beter gezegd: op verschillende vragen zei zij dat ze er nooit goed over nagedacht had. Met diverse bijbelteksten die ik aandroeg kon zij erg moeilijk uit de voeten.

Geen theoloog
Mijn gesprekspartner verliet mij toen iedereen naar binnengeroepen werd. De vragen waren ronduit bedroevend. En de vragen waarvan ik dacht dat er nu eindelijk eens wat dieper op de problemen ingegaan zou worden, werden door prof. Lever, zeg maar de Nederlandse promotor van de evolutietheorie, keurig omzeild. Kijk, ik ben geen theoloog, zo luidde het antwoord op de vraag of zijn visie dan volgens hem wel klopte met de „strekking" van de Bijbel maar of dat ook met de belijdenis het geval was.
De wezenlijke vragen kwamen niet meer aan bod. De zaal ging akkoord met Levers visie. Zelf had hij eenmaal de naam van de EO laten vallen want slechts in die kring zou men het niet met hem eens zijn.

Deze ervaring maakte mij eens te meer duidelijk dat enkele wezenlijke vragen in vooral de Gereformeerde Kerken niet meer in de belangstelling staan. Dat men „om" is, om het zo te zeggen. Veelal denkt men dat de oudere generatie nog wel behoudend is. Deze avond bewees het tegendeel. Het zijn de opa's en oma's die hun kleinkinderen „begeleiden" op hun levensweg en aan de wezenlijke vragen niet toekomen. Het mag duidelijk zijn dat de vraag naar de betekenis van die Ene die gekomen is nooit echt gaat leven als men niet anders weet dan dat er toch wel „zoiets als zonde" is. Zowel Gods Woord als onze belijdenis is daar duidelijk in. Evolutie sluit zondeval uit.

Met droefheid kan men deze ontwikkeling gadeslaan. Blijft echter de vraag over of diegenen die wel het bijbels scheppingsverhaal als betrouwbaar zien ook de tweede Adam kennen. Dan blijft er geen hooghartige afwijzing over.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen