"Robert Murray M'Cheyne ? Nee, nooit van gehoord..."

"Robert Murray M'Cheyne? Nee meneer, nooit van gehoord". En de dame achter de balie van het Dundeese toeristenkantoor kijkt al weer uit naar de volgende klant. "Maar, de St. Peterschurch, die weet u vast wel", probeer ik nog. Hoewel niet enthousiast (wie zoekt nu naar zo'n oude prediker?) brengt ze nu toch enig licht in de zaak. Bijna opgetogen weet ze, aan de hand van een inmiddels opgeduikeld en beduimeld boekje te melden dat de St. Peters gesloten is. Maar dat wisten we al. Met driftige gebaren en in rap Schots wil ze de weg nog wel even wijzen. Maar dan moet ze heus naar de volgende klant. En die volgende klant, hoor ik nog net, heeft meer haar interesse. Want het door hem gezochte Dundee Repertory Theatre mag in het Dundee van 1985 meer betekenen dan een afgedankt kerkgebouw, waar eens zondag aan zondag gebrokenen van hart werden verbonden en waar gevangenen vrijheid werd uitgeroepen.