Zaaiend bezig zijn in het evangelisatiewerk

Dat vertelt evangelist J. W. N. van Dooijeweert die twaalf en een half jaar werkt op de evangelisatiepost van de Gereformeerde Gemeenten in Tilburg. Hij ziet het zelf niet als een schokkend jubileum. Toch is er aanleiding genoeg om er vanavond in een herdenkingsbijeenkomst op de post in Tilburg bij stil te staan. Terugziende op deze periode gaf het zowel vor het evangelistenechtpaar, als voor het gezin, maar ook voor hen die de bijeenkomsten bezoeken heel wat veranderingen.

Het echtpaar Van Dooijeweert was niet het enige dat belangstelling had om in opdracht van het evangelisatiedeputaatschap van de Gereformeerde Gemeenten in het zuiden te gaan werken. Er was meer belangstelling voor. Toch viel de keus op hen na een gesprek dat zij beiden hadden met het deputaatschap.

Wens
Van Dooijeweert vindt het een groot voorrecht dat vanaf het begin zijn vrouw erbij betrokken was. Door deze benoeming ging een wens van hen beiden in vervulling. De heer Van Dooijeweert had al jaren het verlangen gehad om in dienst van de Heere te mogen werken. Mevrouw Van Dooijeweert, afkomstig uit Zeeuws-Vlaanderen, zou graag naar de zending gegaan zijn. Nu werd het de inwendige zending. Ze mogen dit zien als een stuk leiding in hun leven.

De eerste contacten met ht evangelisatiewerk liggen in Merksem, waar toen de heer W. van Kranenburg werkte. Dat heeft toen grote indruk gemaakt, waar ze eigenlijk niet meer los van kwamen. Van Dooijeweert die eigenlijk voorbestemd was om het fruitbedrijf van zijn vader over te nemen werd uiteindelijk vertegenwoordiger. Achteraf gezien is dat een goede voorbereiding geweest voor het werk in Tilburg. Toen al kwam hij veel in contact met roomse mensen en leerde hun wereld goed kennen.

Gebed
Er was wel een benoeming als evangelist voor het zuiden. Welke plaats het zou worden was nog niet bekend. „Zelf dachten we aan Maastricht, het werd Tilburg, daar hadden we vrede mee. Ook weer later pas gezien, moest het wel Tilburg worden. We hoorden namelijk dat er in het land gebed voor geweest was dat het deze plaats Zou worden", zo vertelt het echtpaar, die elkaar afwisselen in hét naar boven halen van herinneringen."

Na een onvergetelijke stageperiode bij evangelist G. H. Kieviet in Merksem, waar ook voor de eerste keer een stichtelijk woord werd gesproken kon het werk in Tilburg beginnen. Dat verliep aanvankelijk niet zo vlot. Op de bekende autoloze zondag eind 1973 zou er voor de eerste keer een bijeenkomst belegd worden. Er was geen gebouw te krijgen. Dan maar in de open lucht. Het gevolg was dat er gesproken werd met een moeder met een kind. Deze vrouw werd weer uit het oog verloren, maar is nu een trouwe bezoekster van de bijbelcursus voor beginnelingen.

Vooral in het begin waren er heel wat moeilijkheden te overwinnen". Op ons verzoek besloot het deputaatschap hier een huis te kopen, het was erg belangrijk dat we hier temidden van deze mensen woonden". Nadat in 1974 het huis betrokken was, werd er ook vanaf het begin een keer per zondag een bijeenkomst gehouden. Aanvankelijk bezocht door een klein aantal bezoekers naast het eigen gezin.

Men bleek toch wel drempclvrees te hebben. Het aantal bezoekers werd groter toen men een eigen vergaderruimte kon huren. Men was dan op neutraal terrein, een wachtkamer van het Groene-Kruisgebouw. Met ingang van zondag 8 juni 1975 werden er twee diensten op zondag belegd. Tot 1981 is er een groei geweest van het aantal bezoekers, in de vakantieperioden aangevuld met vakantiegangers. Door vertrek naar elders is het aantal nu weer wat lager.

Voorzichtig
„Het vreemde is", zo vertelt Van Dooijeweert, „dat er mensen zijn die niet zullen missen op de bijbelcursus, maar die er toch moeite mee hebben om 's zondags naar de bijeenkomsten te komen. We kunnen met hen niet voorzichtig genoeg te werk gaan. Het is al van groot belang dat ze naar de bijbelcursus komen". Op de woensdagavond zijn dat er zo'n twintig en op de donderdagavond circa vijftien. Verder geeft de evangelist op maandagavond catechisatie en op vrijdagavond belijdeniscatechisatie, dit seizoen aan vijf personen. Zij zullen binnenkort onder verantwoordelijkheid van de kerkeraad van de gereformeerde gemeente te Sprang-Capelle belijdenis doen.

Waarom deze gemeente? „Het is zo", aldus Van Dooijeweert, ter verduidelijking. „Onze evangelisatiepost staat rechtstreeks onder het deputaatschap voor de evangelisatie in Nederland en België. Ik functioneer als evangelist kerkelijk als ouderling van de dichtstnabij gelegen gereformeerde gemeente en dat is Sprang-Capelle in mijn geval. Zo blijf ik betrokken bij het kerkelijk leven en dat is van groot belang. Een van de deputaten. ds. J. Mijnders te Veenendaal, treedt als mentor op voor onze post.

Van Dooijeweert benadrukt het persoonlijk contact. Bijvoorbeeld na het uitzetten van folders waar zo trouw jonge mensen uit het gehele land bij komen helpen, of bij ziekte en zorgen. Ook mensen die de bijbelcursus bezoeken en daar vaak niet veel durven zeggen worden thuis opgezocht. Dan komt het veelal tot een gesprek.

Ingrijpend
„Vergeet niet", aldus mevrouw Van Dooijeweert, „dat het voor deze mensen heel wat betekent als ze besluiten om naar de bijbelcursus of de zondagse bijeenkomst te gaan. Dat is ingrijpend, wat zal de familie wel niet zeggen, daarvan hebben wij geen idee. Dan is het belangrijk dat we hen opvangen en dat ons huis en ons hart voor hen open staat. Het moet dan mogelijk zijn dat ze zomaar eens even aanwippen, dat gebeurt ook. Ze moeten iemand hebben die ze deelgenoot kunnen maken van hun zorgen."

„Vaak weten wij en zij niet hoe het verder moet", zo pakt de evangelist de draad weer op. „Toch moeten we maar zaaiend bezig zijn. Evangelist Kieviet zei altijd als er een deur open gaat, zorg dat jij hem dan niet dicht gooit."

Een periode ligt achter de familie Van Dooijeweert die zich kenmerkte - zowel wat het evangelisatiewerk betreft als het familieleven - door hoogte- en dieptepunten. Wat een zorg als mensen na trouw meegeleefd te hebben met Demas de tegenwoordige wereld weer lief kregen. Aan de andere kant mag er ook warmte en toegenegenheid ontvangen worden van de bezoekers van de samenkomsten. Dat geeft moed om verder te gaan. Wat een droefheid in het gezin toen een kindje door de dood werd weggenomen. Het gezin heeft toch mogen ervaren „dan hulpe van God verkregen hebbende, sta ik tot op deze dag..."

Genade
Al zijn er dan geen schokkende getallen te noemen, Van Dooijeweert ziet het toch als zijn opdracht om ook deze mensen vanuit de Bijbel te vertellen dat ze bekeerd moeten worden. Dat is wat anders dan zondagsschoolverhaaltjes vertellen. „Duidelijk is dat we op de post de wereld niet binnen hoeven te halen, maar de mens die in de wereld leeft, de mens in nood. Op de cvangelisatiepost is elk mens een persoonlijkheid tegenover God en mogen we elk mens wijzen op de genade die er is in Christus Jezus". Van Dooijeweert hoopt dat hij dit werk samen met zijn vrouw nog vele jaren in dit roomse zuiden zal mogen doen. Tot verheerlijking van Gods Naam, tot uitbreiding van Zijn Koninkrijk en tot bekering van mensenkinderen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen