„Een indrukwekkende verdedigingslinie"
De file op Schouwen-Duiveland schakelde zaterdagmorgen berustend terug van de tweede naar de eerste versnelling. In de berm schonk een man zijn versleten voertuig een liter olie. Tot vijf keer toe schoof het verkeer onzacht in elkaar en werd op verzekeringsformulieren de schade ingevuld.
De bewindsvrouwe van verkeer en waterstaat, minister Smit, had 25.000 gasten uitgenodigd voor de feestelijke ingebruikstelling,van^ de stormvloedkering in de Oosterschelde. De rij genodigden groeide 's morgens aan tot 25 km tussen het werkeiland Neeltje Jans en het dorp Nieuwerkerk.
Sommigen deden er meer dan twee uur over om de festiviteiten te bereiken. De gratis koffie, thee en Zeeuwse speculaas waren voor hen een schrale troost. De laatste gasten arriveerden ruimschoots nadat koningin Beatrix de stormvloedkering had gesloten en zij met haar gezelschap was vertrokken. '
De koningin met haar gevolg, onder wie prinses Juliana, prins Bernhard, prinses Margriet, mr. Pieter van Vollenhoven, de hertog en hertogin van York, koning Boudewijn en koningin Fabiola, de presidenten van Frankrijk en de Bondsrepubliek, de groothertog en groothertogin van Luxemburg en de erfprins en erfprinses van Liechtenstein, werden door luchtvloothelikopters op Neeltje Jans gebracht.
Kwetsbaar
Koningin Beatrix verwelkomde haar gasten zowel in het Engels, Frans als Duits om vervolgens in het Nederlands bij de afsluiting van de Deltawerken stil te staan. „Wij staan hier op de grens van land en water — de twee elementen die vanaf het begin een belangrijke rol hebben gespeeld in onze geschiedenis. Het lage land waarin onze voorouders zich vestigden, was eeuwenlang een onzeker bezit. Het land was kwetsbaar en overgeleverd aan willekeur van het water. Al aan het begin van onze jaartelling vroeg een Romeins geschiedschrijver zich af wat mensen bezielde om dit gebied als woonplaats te kiezen".
De Koningin herdacht de rampnacht van 1 februari 1953, toen ons land werd getroffen door een van de grootste overstromingen in onze geschiedenis. „Onder het geweld van zware stormen en ongewoon hoog springtij bezweken op talrijke plaatsen de dijken. Bijna een twaalfde deel van Nederland kwam onder water te staan, bijna 2.000 mensen verloren het leven. In een land waarin, na de ontreddering van de oorlog, alle inspanningen nog gericht waren op de wederopbouw, kwam deze slag des te harder aan."
De Koningin noemde de Deltawerken „een grootste en technisch indrukwekkende verdedigingslinie". „Naar menselijke berekeningen kan deze de natuur, ook in haar meest extreme ogenblikken, bedwingen.
De ware omvang van het project is niet zichtbaar. Drie kwart van deze immense zeewering wordt door het water aan het oog onttrokken. Wie grootsheid van het werk tot zich door wil laten dringen, is aangewezen op beschrijvingen of op zijn verbeeldingskracht. De Deltawerken zijn de vrucht van kennis. inspanning en samenwerking van velen."
Veiliger
„Op dit hoogtepunt in de geschiedenis van de Nederlandse waterbouw denken wij terug", aldus de Koningin, „aan de zorg voor de veiligheid, de reden die ons bewoog tot dit werk. Wij weten dat een volk dat leeft, bouwt aan zijn toekomst. Met de voltooiing van de Deltawerken is een veiliger toekomst zeker gesteld."
Om een uur 's middags, vanaf het dak van het Ir. Topshuis, het bedieningscentrum van de stormvloedkering, bracht de Koningin een champagnetoast uit op het Deltaproject. Zij vergezelde deze dronk met de woorden: „De stormvloedkering is gesloten, de Deltawerken zijn voltooid".
Op het zonovergoten, kunstmatige eiland had Rijkswaterstaat een volksfeest voor de 25.000 gasten georganiseerd. Er waren volksspelen zoals gaaibollen, steltlopen, kegelen en hoefijzer-werpen.
In klederdracht gestoken ringrijders demonstreerden te paard en in sjezen hun vaardigheden. Het volk vermaakte zich voorts met kermis, en jeugdcircus, een discotheek, poppenkast en muzikale optredens van zangkoren, bands en popgroepen. Het feest, dat op 2 miljoen gulden was begroot, zou ruim 3 miljoen gulden kosten.
Het begin van dit waterbouwkundig avontuur is vastgelegd op een gedenkplaat, uitgegeven door het ministerie van verkeer en waterstaat. De kunststofschijf brengt de watersnoodramp opnieuw tot leven met het gelui van noodklokken, gillende sirenes en het gebulder van de zee, die 500 km zeedijk kapot beukte.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van maandag 6 oktober 1986
Reformatorisch Dagblad | 12 Pagina's

Bekijk de hele uitgave van maandag 6 oktober 1986
Reformatorisch Dagblad | 12 Pagina's