Meer en meer ziet men kosmos als een machine

In het voetspoor van Aristoteles was de natuur eeuwenlang beschouwd als een levend organisme. Met deze gedachtewordt in de zeventiende eeuw radicaal gebroken. Meer en meer gaat men de kosmos zien als een machine. Alle natuurverschijnselen ziet men als een gevolg van contacten tussen kleine, bewegende deeltjes, waaruit men zich de materie denkt opgebouwd. Men noemt deze omslag in het denken over de natuur de'mechanisering van het wereldbeeld'.