„Sociale stelsel op Antillen moet herzien"

Deze uitlatingen van een Curagaoënaar gedaan in het onderzoeksrapport „De retourmigratie van Curacaoënaars en Arubanen" door dr, W. C. J. Koot en de heer C. Rigot, zijn typerend voor het relatief grote aantal Antillianen en Arubanen dat na een verblijf in Nederland teruggaat naar het eiland van zijn geboorte. Heimwee naar de familie, het klimaat, het minder georganiseerde en aan regels gebonden leven is het belangrijkste motief voor remigratie.

Terug naar dé Antillen en Aruba gaan vooral mensen met uitzicht op een baan, hoger opgeleiden en vrouwen boven de 50 jaar. De terugkeer naar de eilanden wordt goed voorbereid. De meeste remigranten gaan eerst een keer op vakantie op de eilanden, zoeken daar een baan, alvorens de knoop definitief door te hakken. Van de voor het onderzoek ondergevraagde remigranten had 20 procent geen werk op de eilanden gevonden. Zo'n 35 procent van de remigranten verlaat na korte tijd Curasao of Aruba weer. Te veel sociale controle en te weinig voorzieningen zijn de belangrijkste redenen om het op de overige eilanden, in de Verenigde Staten of Venezuela te proberen.

Noodgevallen

De remigratie wordt, zo stellen de onderzoekers, niet bevorderd door het beleid van de overheid. Sinds 1985 geldt voor Antillianen en Arubanen een terugkeervoorziening. Voor deze regeling (de overtocht wordt door de regering betaald en men krijgt 1000 gulden zakgeld) komen uitsluitend sociale noodgevallen - mensen met een minimuminkomen - in aanmerking. Voor de doelgroep biedt een dergelijke regeling weinig perspectief. Op de Antillen zullen zij vaak terugvallen op een sociale uitkering die aanzienlijk lager is dan in Nederland.

De onderzoekers keren zich tegen het teruggaan naar de Antillen en Aruba met behoud van uitkering. „Hierdoor ontstaat ongelijkheid tussen blijvers en terugkeerders. De blijvers moeten het imMarkt in Willemstad mers doen met een lokale, veel lagere uitkering. Dit zou tot conflicten kunnen leiden."

Herziening

In plaats van het exporteerbaar maken van uitkeringen kan Nederland zich, zo stellen de onderzoekers, tientallen miljoenen guldens aan uitkeringen voor Antillianen in ons land besparen door het sociale voorzieningenstelsel op de Antillen en Aruba te herzien. Betere voorzieningen op de Antillen en Aruba maken het voor de geëmigreerden aantrekkelijker om terug te gaan en voor de blijvers minder aantrekkelijk om naar Nederland te komen. Met het verstrekken van de uitkeringen op de eilanden zou een onafhankelijke stichting worden belast, omdat op de eilanden „politiek en overheid te nauw met elkaar zijn verweven om een eerlijke verdeling mogelijk te maken".

Een dergelijke herziening zou, aldus dr. Koot gisteren tijdens een persconferentie, betekenen dat het remigratiebeleid ontdaan moet worden van politieke kantjes. „De meeste politieke partijen in ons land zijn als de dood voor elke regeling. Zij willen de eilanden koste wat kost onafhankelijk laten worden. Aruba en de Antillen willen helemaal geen onafhankelijkheid. Het zelfbeschikkingsrecht van de volkeren in het handvest van de Verenigde Naties houdt niet enkel het recht op onafhankelijkheid in, het houdt ook het recht van een volk in niet onafhankelijk te zijn. Nederland heeft geen recht de Antillen en Aruba de onafhankelijkheid op te dringen".

Commissie

Om de remigratie naar de Antillen en Aruba te stimuleren zou volgens Koot en Rigot de overheid een gemengde commissie, die r-.'gelmatig over ontwikkeling in de migratie beraadslaagt, moeten instellen. Ook zouden er meer mogelijkheden moeten komen voor het onderwijs in eigen taal en cultuur voor Antillianen en Arubanen in Nederland, Uit het onderzoek is gebleken dat de kinderen bij terugkeer vaak grote aanpassingsproblemen hebben. Ze spreken geen papiamentu en weten weinig over de sociale en economische situatie en de cultuur van Curagao en Aruba.

In Nederland wonen ongeveer 40.000 Antillianen en Arubanen. In de eerste zes maanden van 1985 kwamen er 2963 naar Nederiand en vertrokken er 1217. Voor dezelfde periode van dit jaar waren de cijfers respectievelijk 3446 en 1359. Het onderzoek van Koot en Rigot in opdracht van het ministerie van sociale zaken en werkgelegenheid is gisteren door staatssecretaris De Graaf aan de Tweede Kamer gezonden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen