Allebei een beetje gelijk

Als het garagebedrijf een auto repareert, mag het deze net zo lang onder zich houden totdat het garageloon is voldaan. Uiteraard komt daar in de praktijk niet zoveel van. De auto is gemaakt en wordt opgehaald; achteraf wordt een rekening gestuurd en betaald.

Een Zeeuwse jongeman kreeg met een eveneens Zeeuwse garage te maken die ook zo handelde. Hij liet een gasinstallatie inbouwen, haalde de auto op, maar moest constateren dat de installatie niet goed was aangelegd. De problemen spitsten zch toe op een dashboardklokje dat niet functioneerde. Het metertje dat zou moeten aangeven hoeveel gas er nog in de tank zat werkte niet. Dus ik betaal ook niet, zo redeneerde de jongeman. „Eerst goed werk afleveren en dan betalen". Dit zeer tegen de zin van het garagebedrijf, zo bleek naderhand tijdens een procedure voor de kantonrechter te Zierikzee.

Hoe dan ook, er werd over en weer wat onderhandeld over het klokje maar kennelijk zonder resultaat. Meer dan een jaar nadat de installatie was geplaatst, was er nog geen betaling gevolgd. De jongeman hoorde niets meer van het garagebedrijf. Maar wel 14 maanden later van een deurwaarder uit Bergen op Zoom. Deze schreef „Ter incassering kreeg ik de volgende vordering in handen: een bedrag groot 2170,39 gulden".

Dit bedrag klopte wel ongeveer. Maar daarnaast werd ook nog eens bijna ƒ 500,-aan incassokosten en rente geëist. En dat werd onze jonge autobestuurder toch wat te gortig. Hij schreef onmiddellijk aan de garagehouder dat dit tegen de afspraken was: „We hadden afgesproken dat de rekening pas volledig zou worden betaald als de gasinstallatie deugdelijk functioneerde". Er werd onderling weer onderhandeld en dit resulteerde, althans dat stelde de autobezitter, in een aftrek van 100 gulden voor het niet functioneren van het metertje. Het bedrag dat overbleef werd dan ook betaald en hij dacht nu overal af te zijn. 

Tegenvaller
Dat viel toch een beetje tegen want naderhand werd een dagvaarding ontvangen om te verschijnen voor de kantonrechter te Zierikzee. Het volledige bedrag was nu wel betaald maar de garagehouder had ook kosten voor het inschakelen van de deurwaarder moeten maken. En een behoorlijk renteverlies geleden. In totaal werd er nu nog weer de genoemde 500 gulden geëist.
Voor de kantonrechter werd uitvoerig uiteengezet waarom de ene partij meende aan zijn verplichtingen te hebben voldaan en waarom de andere partij meende nog recht te hebben op een bepaald bedrag.

De kantonrechter constateerde eerst dat de rekening voor wat betreft de hoofdsom inmiddels volledig was voldaan en wel voordat de dagvaarding was uitgebracht. Maar de uiteindelijke betaling was wel bijzonder laat geschied. En dit werd degene die opdracht had gegeven tot het repareren van de auto wel degelijk verweten.

„Een andere zaak is dat gedaagde betaling van ruim 2000 gulden heeft opgehouden omdat er een onderdeel van de installatie niet werkte en dat partijen het uiteindelijk eens zijn geworden op een korting van 100 gulden ofwel 4,61 procent. Het euvel kan niet zo erg geweest zijn en de. conclusie moet worden getrokken dat eiseres (de garagehouder) inderdaad recht had op vrijwel het grootste gedeelte van de hoofdsom en gedaagde ten onrechte 95 procent van die hoofdsom onbetaald heeft gelaten. Al hetgeen gedaagde dan heeft aangevoerd met betrekking tot eiseres geleverd onvolledig werk komt daarmee wel in een ander licht te staan. Begrijpelijk is dan dat eiseres de vordering aan haar incassogemachtigde (deurwaarder) uit handen heeft gegeven." De jongeman was dus, zo constateerde de rechter, in de fout gegaan door niet te betalen. Zijn stellingen, namelijk dat er iets anders was afgesproken, werden ter zijde geschoven. Deze afspraken stonden immers niet op papier en konden dus niet worden bewezen.

Onzorgvuldig
Toch werd hij niet volledig in het ongelijk gesteld. De kantonrechter oordeelde dat alleen de rentekosten verschuldigd waren, niet de kosten die de deurwaarder had gemaakt. De kantonrechter vond het onzorgvuldig van de garagehouder dat hij zo onverhoeds de deurwaarder er op af had gestuurd. „Het kan zo zijn dat er op het betalingsbedrag van gedaagde het een en ander is aan te merken doch daaraan doet niet af dat het eiseres niet vrij stond zonder nadere waarschuwing kosten ten laste van gedaagde te maken". De garagehouder had dus voordat hij naar de deurwaarder stapte, eerst even moeten laten weten dat hij dat van plan was. Een laatste waarschuwing dus. In ieder geval kregen beide partijen een klein beetje gelijk.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen