Pauwen

Op een dag in 1986 kochten we 2 pauwen. Een mannetje en een vrouwtje. Ze moesten erg bij ons wennen. Ongeveer half juni ging het vrouwtje eieren leggen. Na 12 dagen had ze 6 eieren. Het vrouwtje broedde ± 28 dagen. Dag en nacht zat ze op het nest. Alleen ging ze er af en toe eraf om te eten. Het werden dagen vol spanning voor mij. Eindelijk op een ochtend gingen we kijken. En ja hoor... zes jongen pauwen. Of nee eigenlijk 5. Want een was er dood uit het ei gekomen. Zo'n pasgeboren pauw is ongeveer 2 x zo groot als een pasgeboren kuiken van een kip. Het prachtig om te zien hoe goed moeder pauw voor de jongen zorgt. Als er maar iets gevaar dreigt kruipen de jonge pauwtjes onder moeders veren. Op een keer wilde onze hond dichtbij de pauwen komen. Maar dat leerde moederpauw de hond gauw af. Ze vloog de hond op z'n kop. Dat had hij dus weer afgeleerd. We weten nog niet of het mannetjes of vrouwtjes zijn. Maar dat is in het begin altijd zo. Dat kun je pas op latere leeftijd zien. Maar dat is altijd zo. Het mannetje kan mooi pronken. In het voorjaar of in de zomer doet hij dat misschien wel 15 x per dag. Soms geeft hij een vreselijke gil. Dat vind ik niet erg mooi. Toen het vrouwtje klaar was met broeden, toen was het pronken ook afgelopen. En waren de veren ook uitgevallen. Het vrouwtje gilt niet zoals het mannetje. Maar toetert. Dat vind ik mooier dan die gil van het mannetje. Elke dag mogen de pauwen loslopen. Dat vinden ze erg leuk. Maar het mannetje moet binnen blijven want die vliegt anders naar de buren. Het mannetje krijgt elk jaar zijn veren terug. Er staan ook veren in de kamer. Later zijn er drie pauwen doodgegaan, aan een infectie met Blackiiead, met kleine spoelwormen. Dan wordt de lever aangetast en is er niets meer aan te doen. Alleen kun je de gezonde pauwen medicijn geven, want ze zijn er erg vatbaar voor. Dat is een ziekte waar speciaal zienhoender vatbaar voor zijn. Nu ik dit schrijf zijn ze ruim 7 maanden en het begint er veel op te lijken dat het mannetjes zijn. Die moeten we nog verlcopen. Ik ben benieuwd waar ze terecht zullen komen. Alien Benschop, 10 jaar, Lopik Gijs fietst. Op zijn nieuwe fiets. Hij heeft hem gisteren gekregen. Voor zijn verjaardag. Het is een hele mooie. Hij kan er heel hard op fietsen. Er zit ook een slot op. Een slot met een sleuteltje. Gijs doet hem altijd op slot. Dat hoeft niet, zegt mama, maar Gijs doet het toch. Hij vindt het veel te mooi. Gijs gaat een boodschap doen. Bij de groenteboer. Hij moet een krop sla halen. Hij zet zijn fiets in het rek en doet hem op slot. Hij gaat naar binnen en koopt een krop sla. Dan gaat hij weer naar buiten. Hij loopt naar zijn fiets. Hij pakt zijn sleuteltje en steekt hem in het slot. Hé wat is dat nou? Hij kan hem niet draaien. Hij probeert het nog eens. Het wil niet. Hij krijgt de fiets niet van het slot. Wat nu? Hier staan blijven kan niet... Gijs zucht. Hij pakt de fiets en tilt het achterwiel op. Dan loopt hij weg, met de fiets. pfff...dat gaat zwaar. Gijs zwiebert heen en weer met zijn fiets. Hij kan bijna niet lopen. Hij valt over zijn eigen benen. Dan hoort hij iemand roepen. Hé, kom hier met mijn fiets! Dat is mijn fiets! Gijs kijkt verbaasd. Hij zet de fiets neer. Dit is mijn fiets, zegt hij. Ik heb hem gisteren gekregen. Dat is mijn fiets, zegt de jongen. Kijk maar, dat is mijn bel en in het stuur zit een grote kras. Gijs kijkt. Hij schrikt. Ja, nu ziet hij het ook. Dit is zijn fiets niet. Hij krijgt een kleur en geeft de fiets gauw terug. Hij rent terug naar de winkel. Daar staat zijn fiets nog. Hij doet hem gauw van het slot. Klik-klak, doet het slot en weg is Gijs.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen