Ik ben te oud en ook nog een zwerver

Slats, slats, slats. De voorkant van zijn rechterschoenzooi was losgelaten. Bij elke voetstap sloeg de zool dubbel en eiste van zijn rechterbeen een geheel nieuwe looptechniek: langzaam het been opbeuren en deze net zolang omhoog houden tot de dubbelgeslagen zool rustig naar voren schiet. Vervolgens plaatste hij bedaard de zool neer, beginnend bij de hak. Zo ontstond een soort aflossing-van-de-wacht-pas: rechterbeen omhoog en linkervoet bijslepend. En ondertussen kletterde de regen moedeloos voort op zijn afhangende schouders. Toen stond hij met een ruk stil, scheurde de lamme schoen van zijn kuierlat en rammeide in één beweging de zool van de schoen. Daarna dalfde hij op anderhalve schoen verder, zich niet bekommerend om plassen en regen. Hij was toch al nat.