Aids: angst in en om Afrika
In Moskou circuleert vandaag de dag de verwerpelijke 'volksgrap' om de weg naar de Patrice Loemoemba Universiteit, waar met name gaststudenten uit de Derde Wereld vertoeven, de 'aidsweg' te noemen.
Dat is een stuitend voorbeeld van Russisch racisme, waarbij de afkeer van het zwarte continent schijnbaar moeiteloos gekoppeld wordt aan een van de ergste nieuwe ziekten van onze tijd. Maar laten we eerlijk zijn: welk volk schuift niet de eigen nationale zonden (vaak onbijbels opgevoerd als 'problemen') gaarne door alsof dat een oplossing zal brengen.
Ondertussen trekt het onderwerp "aids in Afrika" steeds meer de internationale belangstelling. Ten onrechte overigens vinden nogal wat Afrikaanse leiders. Vergeleken bij de traditionele plagen van hun werelddeel als oorlogen, hongersnoden, torenhoge schulden en enorme onderlinge verdeeldheid oogt de dreiging van aids veel en veel minder urgent.
Op het eerste gezicht lijken de officiële wereldcijfers over aids hen in het gelijk te stellen. Van de tot nu toe 70.000 geregistreerde gevallen kunnen er niet minder dan 50.000 in de Verenigde Staten worden gelokaliseerd. Zie je wel! Het is niet zozeer een Afrikaans dan wel een Amerikaans probleem.
Zo liggen de zaken echter niet. Ten eerste kunnen die officiële aidsberekeningen de toets der kritiek niet doorstaan, ze zijn door en door on, betrouwbaar. Ten tweede kunnen Afrikaanse leiders beter weten. Juist de combinatie van zelfverzekerde, geruste overheden, paniekanekdotes en een groot wetenschappelijk gat hebben de speculaties over Afrika als dé potentiële aidshaard doen toenemen. Al met al voor de betrokkenen natuurlijk een hoogst dubieuze eer.
Eigenlijk weet niemand precies hoe groot het aidsgevaar in Afrika is. De gigantische afmetingen van dit continent spreken hier voor zich. Maar bovenal ontberen zulke landen als Zaïre, Oeganda, Rwanda, Congo en hun buren de medische middelen om de dodelijke ziekte te onderkennen. Een voor Afrikaanse begrippen rijk land als Nigeria bij voorbeeld heeft tot nu toe tien sterfgevallen aan aids geconstateerd. Let wel, slechts 25.000 Nigerianen op een totale bevolking van 100 miljoen zijn op het virus getest...
Artsen met een grote reputatie vrezen dan ook dat aids in Afrika algemener voorkomt dan dé broedplaats van de ziekte, San Francisco. Ze vermoeden dat deze 'sluipende dood' in het zwarte continent vooral veroorzaakt wordt door heteroseksuele contacten, alsof het zou gaan om de een of andere 'gewone' geslachtsziekte.
Stel dat deze diagnose juist zou blijken, dan verkeren niet alleen complete bevolkingen In acuut levensgevaar, maar tot overmaat van ramp zou het zo hulpbehoeftige continent in een groot internationaal isolement komen te verkeren. Welke westerse dokter, technische adviseur of particuliere investeerder zou nog uit eigen lijfsbehoud trek hebben in een 'Afrikaans avontuur'?
De Afrikaanse studenten in den vreemde vormen trouwens een dubbel probleem. Hun gastheren zullen in toenemende mate beducht zijn voor hun komst en zijzelf prefereren waarschijnlijk geen terugkeer naar de door de aids aangetaste geboortegrond.
Wat te doen? Wel, de Afrikaanse leiders dienen het aidsgevaar eerlijk onder ogen te zien en het Westen op dit specifieke punt om grootscheepse hulp vragen. Het betreft hier werkelijk een zaak van wereldbelang en schept wat veel en veel meer is, de mogelijkheid tot een waarlijk christelijke handreiking. Tegelijkertijd moet dan de hand in eigen boezem vanwege zondige levenspraktijken die haaks staan op Gods Woord. Dat zou pas een goede zaak zijn!
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 25 mei 1988
Reformatorisch Dagblad | 20 Pagina's

Bekijk de hele uitgave van woensdag 25 mei 1988
Reformatorisch Dagblad | 20 Pagina's