Duisenberg roept bedrijven op meer te investeren

Duisenberg memoreerde de sterke investeringsgroei in 1985 en 1986. maar wees erop dat de groei minder groot is als de investeringen die nodig zijn om de bestaande produktiecapaciteit te vervangen, buiten beschouwing worden gelaten. De zogenoemde netto-investeringsquote steeg weliswaar met 2 procent tot 5 procent van wat de bedrijven produceren, maar dat is aanzienlijk lager dan de S procent uit 1970. Ook het peil van de investeringen in gebouwen ligt lager aan het begin van de jaren zeventig.

De bankpresident noemde dit te laag om de hoge werkloosheid —ongeacht welke definities men hanteert- in belangrijke mate terug te dringen. Het totale investeringspeil zal volgens Duisenberg dan ook omhoog moeten, zoals ook het Centraal Planbureau dit voorjaar al aangaf.

Duisenberg noemde, naast verbeterde winsten en vermogenposities van de bedrijven, ook het royale stimuleringsklimaat als factor die bijdroeg aan de gestegen investeringen. Hij waagde zich echter niet aan een antwoord op de vraag of het verruilen van de wir-subsidies voor lagere winstbelasting én sociale werkgeverspremies een gunstige invloed op de werkgelegenheid zal hebben, al sloot hij lagere investeringen niet uit.

Kansen

De Nederlandse ondernemer zal ook moeten investeren in een modern produktieapparaat om de kansen die de eenwording van Europa in 1992 zonder twijfel zal bieden te benutten, vindt Duisenberg. Hoewel Nederland op het gebied van de internationale specialisatie voorop loopt (meer dan de helft van het nationale produkt wordt uitgevoerd), zag hij met name nog kansen voor bedrijven die nu nog voornamelijk in het binnenland afzetten. Daarbij gaat het dan om de hout-. meubel- en bouwmaterialenindustrie. de papier- en grafische industrie en de landbouwsector, die van de schaalvoordelen van de Europese markt kunnen profiteren. Ook de, overigens al fors exporterende, voedingsmiddelenindustrie heeft hier nog mogelijkheden. De al sterk op de uitvoer gerichte sectoren als de chemie en de metaalindustrie zullen minder profiteren.

De vrijheid van (bedrijfs)vestiging die na 1992 ontstaat, roept de vraag op of de Nederlandse concurrentiepositie wel zo goed is, met de hoge druk op de inkomens, de regelgeving en de verschuiving van activiteiten naar het zuiden. Duisenberg stelde zijn gehoor enigszins gerust: De omvang van de blijvende stroom directe investeringen uit het buitenland, zo'n procent van het nationale inkomen, doet vermoeden dat het vestigingsklimaat niet als ongunstig wordt beoordeeld.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen