„Wie durft nou te zeggen dat hij het niet eens is met Calvijn...

Drie stukken telt de Heidelbergse Catechismus: dat van de ellende, dat van de verlossing en het stuk der dankbaarheid. Hoe functioneren die drie stukken in de prediking? Moet het gemeentelid dat ooit —jaren geleden— belijdenis van de waarheid deed eerst 'in de ellende gepreekt worden', om pas daarna te vernemen dat er ook verlossing is? Vormen de drie stukken een belevingsschema? Of beschouwen de leden van de gemeente, die immers belijdenis van hun geloof deden, als vanzelfsprekend ook de catechismus van kaft tot kaft als hun geestelijk eigendom?