Katwijks tekenaar Bamhoom

Van kind af aan zat het tekenen er al in. „Mijn moeder zei altijd, en toen was ik nog maar zó groot", hij wijst met zijn hand een halve meter boven de grond, „geef onze Cees papier en potlood en hij is stil!" „Echter, lange tijd heeft het tekentalent gesluimerd", gaat hij verder. „Je weet hoe dat gaat. Je studeert, krijgt een baan, sticht een gezin, raakt betrokken bij het verenigingsleven en kerkelijk leven. Ik was voorzitter van de zondagsschool, was notabel in hervormd Katwijk-Binnen, totdat ik het op een gegeven moment niet meer aan kon en ik bij de dokter terechtkwam. Dat is ongeveer tien jaar terug. Mijn toenmalige huisarts Bergman adviseerde mij het wat rustiger aan te doen. Dat was de aanzet om wat anders te zoeken. De Rijnsburgse kunstenaar Aad Hazenoot zette me opnieuw aan het tekenen. Ik was bijna vergeten dat ik het kon. Toen was het hek van de dam. Sinds die tijd heb ik honderden tekeningen gemaakt en vele keren geëxposeerd.

Stapel tekeningen

Drie jaar geleden kreeg ik het idee een boek uit te geven. Barnhoorn: „Ik was toen nauw betrokken bij de restauratie van de dorpskerk van Katwijk-Binnen. Dat bracht een van de functies binnen de hervormde gemeente met zich mee. Voor en tijdens de restauratie kreeg ik veel informatie over de kerk; hoe het vroeger was, wat wel en wat niet gerestaureerd moest worden, enzovoorts. Veel van die gegevens en details heb ik aan het tekenpapier toevertrouwd".

Tussen de verhalen door vertelt de tekenaar niet zonder trots dat een van de gebrandschilderde ramen in de gerestaureerde Dorpskerk een ontwerp van hem is. „Het ontwerp, de doop van Jezus door Johannes de Doper bij de Jordaan, werd goedgekeurd door Monumentenzorg".

Hij vervolgt: „Mijn eerste opzet was om een boekje te maken waarin alles rond de restauratie van de Dorpskerk op tekening is gezet". Met dat idee ging Cees Barnhoorn naar boekhandel en uitgever Van den Berg. „Want ja", vertelt Barnhoorn, „je kunt wel met een hele stapel tekeningen op de stoep staan, maar als de uitgever er niets in ziet, dan kun je met alles weer naar huis. Maar in goed onderling overleg -zij de commerciële kant en ik de artistieke zijde— is het boek geworden tot wat het nu is. Niet alleen de Dorpskerk maar geheel Katwijk".

In de inleiding van het boek noemt Cees Barnhoorn zijn boek een wandeling door Katwijk, die begint aan het strand bij kilometerpaal 87 „nabij de Oude Kerk" en eindigt aan de Rijn van het binnendorp. Daartussen een groot aantal tekeningen van straten, huizen, mensen en hun bezigheden. Veel tekeningen zijn voorzien van een korte toelichting.

Stijl

De tekeningen van Barnhoorn zijn realistisch van stijl met oog voor details. Een tekenopleiding heeft hij overigens nooit gevolgd. Hij geeft de onderwerpen weer tot in het kleinste onderdeeltje. De onderwerpen weerspiegelen de kleine dingen van het dagelijkse leven van vroeger en nu. De tekenaar noemt zijn stijl zelf: „een beetje Rien Poortvliet-achtig". Zo bevat het nieuwe boek afbeeldingen van oude buurtjes en schetsen uit het leven van alle dag, maar ook een aantal portretten van oude bekende, en minder bekende Katwijkers.

„Als voorbeeld voor deze portretten heb ik pasfoto's gebruikt", vertelt hij. „Die werden in de laatste wereldoorlog gemaakt voor de persoonsbewijzen van de bewoners van het Gasthuis. J. P. van Brakel, de oud-voorzitter van Oud-Katwijk, verstrekte mij de informatie bij deze portretten. Dat heeft hem nog aardig wat tijd gekost".

Tussen alle tekeningen door staan kleine details getekend, zoals een waterpomp, een konijnenhok of een strandvogel. „Het voordeel van tekeningen boven foto's is, dat je er iets persoonlijks in kunt leggen. Je kan iets weg laten en ergens de nadruk op leggen. Het boek zal daarom zeker een aanvulling zijn op de fotoboekjes die tot nu toe over Katwijk zijn verschenen", vindt Cees Barnhoorn.

Tweede boek

Tekenaar Barnhoorn is al weer, zoals hij zelf zegt, „min of meer begonnen aan «ijn tweede boek. Het eerste is heel enthousiast ontvangen en dat geeft een stimulans om door te gaan. Ik wil wat meer tekenen over typische oude beroepen, zoals netten boeten of de vroegere scheepsbouw. In het eerste boekje heb ik de onderwerpen vrij algemeen gehouden". Tenslotte zegt Cees Barnhoorn lachend: „Over belangstelling heb ik op het ogenbHk niet te klagen. Iedereen loopt me aan te kijken en wijst me na".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen