De maffe grap herhaald

Terwijl in Moskou de Amerikaanse president, Ronald Reagan, arriveerde voor zijn vierde top met Sowjetcollega Michail Gorbatsjov, zorgde honderden kilometers verderop de Oostenrijker Andreas Sommer voor het toppunt van brutaliteit. Met een iel toestelletje, een Cessna 150, drong hij twee keer vanuit Noorwegen het luchtruim van de Sowjets binnen. Precies een jaar daarvoor, 28 mei 1987, landde de jonge Westduitser Mathias Rust op het Rode Plein in Moskou.

Stel je voor dat je met de Cessna van Andreas Sommer was meegevlogen: het brullende motortje laat langzaam los van de grond in Ivalo, het noorden van Finland. Als het toestel eenmaal op hoogte is, haal je opgelucht adem en koppel je je veiligheidsriemen los, als Andreas zegt dat het mag. Je gaat er echt voor zitten, want voordat eindbestemming Kirkenes, in het noordoosten van Noorwegen, in zicht is, moet je nog wel een tijdje. Andreas besluit dat hij de kortste weg, via het Sowjetluchtruim, maar neemt. Je houdt je adem in, maar beseft niet wat de gevolgen ervan kunnen zijn. Spannend, dat wel. En even kijk je neer op het ijzige noordelijke, ontoegankelijke gebied van het land waarvan je al zoveel hebt gehoord. Glasnost, perestrojka? Je ziet er niet veel van. Enkel wat grijze wolkenflarden met daaronder een schim van de aardbol. tor, en langzaam werpt het toestel de aarde van zich los. Je voelt de vlinders in je buik. En dan? Andreas besluit maar weer via het Sowjetluchtruim te gaan en ademloos volg je zijn capriolen. Maar liefst een half uur zwabber je rond boven Russisch gebied. Vanuit de microfoon klinkt gebrabbel, Engels? Russisch? Het is onduidelijk en voor je gevoel klinkt het dreigend. Enfin. Het einde is in zicht. Razend spannend toch?

Vlinders

In Kirkenes wordt het Cessnaatje volgestopt met brandstof. Je kunt met een gerust hart de terugtocht beginnen. Het spel herhaalt zich. Veiligheidsriemen, grommende mo

Wel gevaarlijk, want Moskou deinst niet terug voor flinke straffen. Heeft Andreas dit indicent opzettelijk uitgelokt? Jij weet het niet, want je kent hem nog maar zo kort. Ja, zeggen de Noorse autoriteiten, die in

De Cessna 172 van Mathias Rust die nu alweer een jaar werkkamp uitzit. hun maag zitten met een bij hen ingediend protest van de SU wegens schending van hun luchtruim. Nee, zegt de Finse grenspolitie in Rovaniemi, die jouw piloot, Andreas Sommer uit Hamburg, aan een verhoor onderwerpt. Tegenover hen heeft Andreas immers verklaard dat hij alleen maar door slecht weer uit de koers was geraakt. Had jij. er wat van gemerkt?

Kiespijn...

Feit is ^e\ dat de Noorse autoriteiten de Russische hebben gewaarschuwd dat jullie Cessna tot twee maal toe boven Russisch grondgebied vloog. Maar de Sowjetluchtverdediging had het vliegtuigje toen al lang opgemerkt. Als jullie dat geweten hadden... Toch hadden ze niet gereageerd en lieten jullie ongemoeid om nota bene de top van Reagan en Gorbatsjov in Moskou niet te verstoren!

Voor jou en je piloot had het allemaal heel anders kunnen uitpakken. Denk eens aan de jonge Mathias Rust die vier jaar werkkamp uitzit. Zie jij dat zitten? Jullie waaghalzerij is gelukkig met een sisser afgelopen. Stel dat Andreas zijn toestelletje voor de voeten van Ron en Mick had geparkeerd die juist een wandelingetje over het Rode Plein maakten. Voorzover ik Ronnie ken, zou hij jullie met een armzwaai hebben begroet, in het vliegtuigje zijn gekropen om nog even boven de Russische hoofdstad te cirkelen. Zo sportief is hij wel. En Mick zou noodgedwongen, lachend als een buur die kiespijn heeft, zich ook in het toestel hebben gewrongen. Glasnost en perestrojka, toch?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen