De wereld staat voor de keus: Moskou of Cape Canaveral
Carl McIntire tijdens opening jubileum ICCC-congres in Amerika:
CAPE CANAVERAL — „Communisme en oecumenisme vinden elkaar in Moskou waar in aanwezigheid van vertegenwoordigers van de Wereldraad van Kerken liet duizendjarig bestaan van de Russisch-Orthodoxe Kerk wordt gevierd. Het christendom echter, dat de ware vrijheid verdedigt, blaast de trompet in Cape Canaveral". Dr. Carl McIntire, president van de Internationale Raad van Christelijke Kerken (ICCC) laat weinig onduidelijkheid bestaan over het dilemma waar deze wereld zich voor geplaatst ziet: de keus is Moskou of Cape Canaveral; Marx of Christus. De bezoekers van het twaalfde Wereldcongres dat de ICCC deze dagen in de Amerikaanse staat Florida organiseert, zullen er ongetwijfeld meer van horen.
Honderden congresgangers arriveerden de afgelopen dagen in Cape Canaveral om het veertigjarig jubileum van de ICCC te vieren. Het thema van deze tiendaagse meeting is ontleend aan Johannes 17:21: „Opdat zij allen één zijn". De bijeenkomsten worden zo ongeveer in de achtertuin van de NASA gehouden. In de buurt van dit ruimtevaart-complex bevindt zich het hotel waar astronauten hun laatste nacht doorbrachten voor zij de lucht ingingen. In 1970 werd het pand opgekocht door McIntire die er een conferentiecentrum begon dat de toepasselijke naam Gateway to the Stars meekreeg.
Volgens de officiële gegevens zou het congres bijgewoond worden door 1500 bezoekers die 424 kerkelijke denominaties uit 97 landen vertegenwoordigen. Hoewel gisteren nog niet bekend werd hoeveel mensen zich hebben laten registreren, is wel duidelijk dat het aantal van 1500 aan de hoge kant is. Volgens dr. McIntire zijn de delegaties uit India, Korea en van de Filippijnen sterk gereduceerd omdat niet alle gedelegeerden in aanmerking kwamen voor een visum. „De autoriteiten zijn huiverig om mensen uit de Derde Wereld binnen te laten omdat zij wellicht niet meer terug zouden willen".
In Nederland zijn alleen nog de Molukse kerken lid van de ICCC. De Christelijke Gereformeerde Kerken besloten in 1977 de Raad te verlaten. Namens de Molukse kerken is ds. J. Rutumalessij in Cape Canaveral aanwezig. Voorts zijn namens de Stichting Nederland ICCC aanwezig de christelijke gereformeerde predikant dr. J. C. Maris, internationaal secretaris van de ICCC, en de heren G. Middelhoven en E. Kuijt. De ICCC heeft vanouds banden met Nederland.
Tegenhanger
De raad werd veertig jaar geleden in Amsterdam opgericht met de bedoeling het contact tussen de zogeheten bijbelgetrouwe kerken te bevorderen en gezamenlijk een dam op te werpen tegen het snel om zich heen grijpende modernisme in de kerken. Als zodanig kan de ICCC beschouwd worden als de orthodoxe tegenhanger van de Wereldraad van Kerken. De ICCC is niet alleen wars van vrijzinnigheid, rooms-katholicisme en alles wat charismatische trekken heeft, ook is zij fel anti-communistisch.
Nog altijd zint de nestor van de raad op middelen om de wereld de ogen te openen voor het rode gevaar. Gisteren verscheen er op zijn initiatief een paginagrote advertentie in de Wall Street Journal. Daarin werd uitvoerig geciteerd uit een FBI-rapport, dat een analyse geeft van het „sinistere gebruik van religie in de USSR om Amerika's defensieve houding te ondermijnen". In dat rapport wordt aangetoond hoe de Sowjets proberen religieuze organisaties in de VS te beïnvloeden. Onder een pagina-brede kop "Mijn volk gaat verloren omdat het geen kennis heeft", gaat Mcintire op de conclusies van dit rapport in. Hoe kan een atheïstische staat duizend jaar christendom vieren, zo vraagt Mcintire zich af. Zijn grieven heeft hij niet alleen gespuid in een soortgelijke advertentie in de New York Times, maar ook heeft hij president Reagan een petitie gestuurd. Volgens McIntire komt het er, plat gezegd, op neer dat Reagan zich teveel door de Sowjet-beer heeft laten aaien.
Superkerk
In zijn openingstoespraak keerde Mcintire zich gisteravond niet alleen tegen het communistische machtsstreven, ook de oecumenische beweging, waarbinnen volop plaats is voor syncretisme en pluralisme, moest er aan geloven. De president gaf een inleiding op het thema, een passage uit het hogepriesterlijk gebed. Als er één bijbeltekst geruïneerd is door de oecumenische beweging dan zijn het wel deze woorden: opdat zij allen één zijn. Het oecumenisme wil vogels van diverse pluimage onderbrengen in één superkerk, maar alleen het geloof in Jezus Christus kan mensen waarlijk verenigen. Het is niet onze roeping om de dialoog aan te gaan, maar om te preken, aldus Mcintire.
Mcintire vroeg degenen die veertig jaar geleden op het eerste ICC Congres aanwezig waren, naar voren te komen. Onder hen was ook ds. Maris. De ICCC heeft mijn leven volledig veranderd, zo zei hij. De predikant vertelde hoe hij bij het werk van de Raad betrokken werd door de toenmalige secretaris van de ICCC, Arie Kok. Op het congres van 1954 werd de predikant tot Europees secretaris van de Raad benoemd. Later werd deze functie gewijzigd in die van algemeen secretaris. Ds. Maris zei dat de ICCC de enige christelijke organisatie op wereldniveau is die bijbelgetrouw is. Hij sprak de wens uit dat de ICCC hierin zou mogen blijven volharden.
Receptie
Aan de openingsbijeenkomst ging gisteren een officiële receptie vooraf. Alle bezoekers waren in de gelegenheid om de bestuurlijke top van de organisatie en de voorzitters van de landelijke afdelingen te begroeten.
Tijdens dit twaalfde wereldcongres zullen onder andere spreken de gematigde Zuidafrikaanse zwarte bisschop, dr. Isaac Mokoeana, de baptistenpredikant, ds. George Vins en ds. Richard Wurmbrand. Niet alleen bijbelstudies maar ook (kerk)politieke onderwerpen zullen aan de orde komen.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 7 juni 1988
Reformatorisch Dagblad | 14 Pagina's

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 7 juni 1988
Reformatorisch Dagblad | 14 Pagina's