PUM, ontwikkelingshulp die slaagt

Een vorm van ontwikkelingssamenwerking met een behoorlijk hoge mate van effectiviteit, zo heeft het ministerie van ontwikkelingssamenwerking vastgesteld. PUM slaagt er in het algemeen goed in tegen lage kosten bedrijven in ontwikkelingslanden te dienen, aldus een rapport van het departement.

Het project is een initiatief geweest van de werkgeverscentrales Verbond van Nederlandse Ondernemingen (VNO) en Nederlands Christelijk Werkgeversverbond (NCW). De uitvoering ligt echter geheel bij het NCW. Het jaarlijkse budget van ruim 2 miljoen gulden komt los van secretariaatskosten voor rekening van de minister voor ontwikkelingssamenwerking.

De belangstelling van Nederlandse ex-managers is groot. Het aantal dat zich voor het programma heeft gemeld bedraagt ruim 850. Naast een kern van enkele betaalde medewerkers werken op het PUM-bureau vijftien vrijwilligers.

 Tevreden

Een PUM-manager wordt meestal voor enkele maanden, maximaal zes. uitgezonden. Vaak gaat hij verscheidene keren naar hetzelfde bedrijf terug. De meeste managers komen terecht bij industriële bedrijven en in de agrarische sector.

Drs. Willem Zuidhof, de NCW'er die het programma leidt: „In 80 procent van de gevallen zijn de bedrijven tevreden over de inbreng van de Nederlandse managers. Als het mis gaat kan het aan de manager liggen die ondanks de voorbereiding toch nog een verkeerd beeld heeft van wat hij aantreft. Ook komt het voor dat het bedrijf in een andere (financiële) situatie verkeert dan het heeft voorgespiegeld en nagenoeg failliet is als de manager aankomt". Inmiddels heeft PUM zo'n veertig lokale vertegenwoordigers in ontwikkelingslanden, vaak mensen van de Nederlandse ambassade in het desbetreffende land. Zij zorgen dat bedrijven aanvragen doen voor een PUM-manager. Twee op de vijf aanvragen worden gehonoreerd, blijkt uit het verslag over 1987.

Het gaat meestal om middelgrote bedrijven die redelijk op weg zijn naar een industriële opzet, aldus Zuidhof. Hij noemt als voorbeeld een papierfabriek. De PUM-manager moet vooral met concrete problemen helpen, bij voorbeeld als zo'n fabriek veel te veel energie gebruikt, of de kwaliteit van het papier zo slecht wordt dat er geen markt meer voor is.

Vorig jaar werd er 94 keer een manager uitgezonden. Volgend jaar moet dat oplopen tot 120. Volgens Zuidhof zal het programma dan op dat aantal worden gestabiliseerd. Overigens beperken de PUM-activiteiten zich niet tot het uitzenden van managers. Als nazorg kan iemand van een bedrijf in een ontwikkelingsland ook worden uitgenodigd in het bedrijf waar de Nederlandse manager tot zijn pensionering werkte een stage krijgen. „Vaak komen er uit PUM langdurige relaties voort", aldus Zuidhof.

Hij vindt dat er veel te weinig mogelijkheden zijn om mensen uit ontwikkelingslanden in Nederlandse bedrijven te trainen en op te leiden. De NCW'er kijkt in dit verband met afgunst naar de Bondsrepubliek Duitsland. Daar werkt een instelling die jaarlijks 100 miljoen D-mark ter beschikking heeft om mensen uit ontwikkelingslanden in Duitse bedrijf te trainen en op te leiden. Die mensen komen grotendeels op voordracht van Duitse bedrijven naar de Bondsrepubliek. Zo wordt een nauwe relatie gekweekt. Van het programma gaat een enorme drempelverlagende werking uit voor Duitse bedrijven die in ontwikkelingslanden actief willen zijn.

In Nederland zal van zo'n benadering voorlopig nog weinig terechtkomen. Ontwikkelingssamenwerking zou hiervoor geld moeten uittrekken, maar de gelden die op deze begroting voor opleiding van mensen uit ontwikkelingslanden staan gaan grotendeels naar universitaire instellingen als de universiteiten, Nuffic en Institute of Social Studies die in een soort stammengevechten hun deel met hand en tand verdedigen, aldus Zuidhof.

Verbreden

Terug naar PUM. De aantallen uitzendingen zullen de komende jaren worden gestabiliseerd om het programma te kunnen verbreden. Het stageprogramma voor managers uit ontwikkelingslanden zal worden uitgebreid. Ook wil het PUM zich meer gaan richten op het ondersteunen van kleine Nederlandse bedrijven die in ontwikkelingslanden (gaan) werken. In het najaar gaat het PUM hiertoe een campagne voeren.

„De economische betekenis van kleine bedrijven of individuele ondernemers die naar ontwikkelingslanden gaan wordt vaak onderschat. Er is nu al een stroom van mensen die in die landen een bedrijf gaat beginnen. Het is van grote betekenis dat je duizend bloemen laat bloeien. Naar dit soort mensen is in een groot aantal landen een grote vraag, met name in Latijns Amerika en westelijk Afrika", aldus Zuidhof.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen