Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De ontbinding van de Geref. Oec. Synode

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De ontbinding van de Geref. Oec. Synode

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

De Gereformeerde Oecumenische Synode (GOS) heeft de Gereformeerde Kerken in Nederland opgeroepen hun standpunt —het goedpraten van homoseksuele activiteit— te herzien. Dat lijkt heel wat. Men kan de kwestie echter beter anders, minder positief, formuleren. De Gereformeerde Kerken mogen lid blijven, ondanks door hun synode goedgekeurde schriftkritiek en ondanks officiële aanvaarding van de homoseksuele praktijk.

Er lag namelijk ook een voorstel op tafel om de Gereformeerde Kerken een ultimatum te stellen. Zij zouden dan uit eigen beweging de GOS moeten verlaten. Dat werd echter verworpen. Dit besluit vormde voor de Christelijke Gereformeerde Kerken voldoende aanleiding om het lidmaatschap van de GOS op te schorten. Die beslissing is terecht en begrijpelijk.

De gang van zaken is echter tevens bedroevend. Of men zich nu, om welke reden dan ook, ten volle wel bevond in de GOS, of niet. Het elkaar op z'n minst kerkelijk herkennen —om maar niet van meer te spreken— op grond van de Schrift en de gereformeerde belijdenis blijkt, zowel landelijk gezien als internationaal, een steeds verder verwijderd ideaal. Terwijl het in onze eeuw juist zo nodig zou zijn om als kerken van gereformeerde belijdenis in verzet te komen tegen de geest van de tijd.

De spanning is te snijden geweest in Harare. Dat begon al met de verkiezing van een voorzitter. Volgens sommigen heeft de gereformeerde delegatie van te voren gelobbyd. Met succes: er werd een "man van het midden" gekozen in de plaats van zijn behoudende voorganger. Bijzonder onverkwikkelijk moet ook de scherpe verdeeldheid geweest zijn die aan het licht kwam rond de viering van het heilig avondmaal. Niet bevorderlijk voor een sfeer van vertrouwen was het bezwaar van de gereformeerde delegatie tegen een adviseur van de christelijke gereformeerde delegatie. Het bezwaar was dat deze adviseur (ook zelf deputaat) tevens reporter was voor de Evangelische Omroep.

Met het genomen besluit heeft de GOS zich in feite aan de ontbinding overgegeven. Het lijkt heel wat, dat de Gereformeerde Kerken Is gevraagd om (onder andere) hun standpunt ten aanzien van homoseksualiteit te herzien. Maar juist door dit besluit is de oppositie tegen de leringen van de Gereformeerde Kerken in feite krachteloos gemaakt.

De gereformeerde afgevaardigden weten enerzijds immers heel goed dat hun synode er niet over piekert om haar beleid te herzien. Het was voor die afgevaardigden echter anderzijds tevens te voorzien dat de kerken die nog ernst willen maken met hun beginsel vanwege het nu genomen besluit zouden afhaken. Het staat dus reeds nu vast, dat er door het nu genomen besluit straks, in 1992, een paar 'lastposten' ontbreken. De GOS, dan Gereformeerde Oecumenische Raad geheten, moet zich in 1992 —afhankelijk van de bereidheid van de Gereformeerde Kerken in Nederland om op hun omstreden standpunten terug te komen- opnieuw over het omstreden lidmaatschap uitspreken. Het verdwijnen van de grootste critici echter verzekert de Gereformeerde Kerken bij voorbaat van een blijvend lidmaatschap van de GOS over vier jaar.

Terecht heeft de christelijke gereformeerde ds. Westerink in Harare verklaard dat de GOS steeds meer op de Wereldbond van hervormde kerken (WARC) gaat lijken. Vanaf het begin heeft men binnen de GOS fel gedebatteerd over de vraag of het lidmaatschap van de Wereldraad van Kerken aanvaardbaar was. De uitkomst was in 1949, dat dit „in dit stadium niet wenselijk" was. Inmiddels Is de Wereldraad enorm opgeschoven naar links. Dat de GOS anno 1988 toch het besluit nam dat een dubbel lidmaatschap —van de Wereldraad en van de GOS tegelijk— aanvaardbaar is, vormt een bevestiging van ds. Westerinks woorden. Het kan niet anders dan de uiteindelijke ontbinding van de GOS in de hand werken.

In de jaren veertig formuleerde de GOS zelf onder andere als doel „om elkaar bij te staan In de handhaving van de zuiverheid van de leer en de reformatie van het leven". Wie de nu genomen besluiten tegen de achtergrond van deze doelstelling beschouwt, kan geen andere conclusie trekken, dan dat de GOS haar eigen bestaansrecht in de waagschaal heeft gesteld.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 juni 1988

Reformatorisch Dagblad | 26 Pagina's

De ontbinding van de Geref. Oec. Synode

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 10 juni 1988

Reformatorisch Dagblad | 26 Pagina's