Naast yuppies zijn er nu ook yummies

De supermarkt stropen ze af voor koffiebonen uit Nicaragua en pinda's uit Zimbabwe. Op de voorruit van hun auto zit een sticker van de vredesbeweging. Hun moderne kleding verraadt niet alleen welstand, maar ook politiek bewustzijn: op hun T-shirt zwaaien Nelson Mandela en Joeri Gagarin naar je.

Zo ongeveer ziet de nieuwe klasse er uit die zich in het Groot-Brittannië van Margaret Thatcher ontwikkelt. „Een links cultureel fenomeen", zo stelt de Amerikaanse Wall Street Journal vol verbazing vast. Het dagblad had al een naam voor de Britse groep bedacht: yummies — young upwardly-mobile marxists. Yummies natuurlijk als variant op yuppies: young upwardly-mobile professionals.

Ongekende bloei

De marxistische strevers hebben dezelfde universiteiten gevolgd als de yuppies. Hebben de yuppies een goedbetaalde baan, wat de yummies als technocraten verdienen is ook niet mis. Kunnen de yuppies levensgenieters genoemd worden, de yummies misstaat dit etiket ook niet.

Maar anders dan de opportunistische, nauwelijks in politiek geïnteresseerde yuppies, zijn de yummies sociaal voelend. Zij lopen weleens met vragen rond van: Hoe kom je als werkloos iemand de hele dag thuis door en wat doe je met de nood in de Derde Wereld terwijl je zelf niets te klagen hebt?

De ideeën van de yummies worden gevoed door een links tijdschrift, dat tot grote verbazing schrijft: ..Socialisme betekent niet zelfveriooehening. Je mag best genieten van luxe dingen, daar hoef je geen schuldcomplex van te krijgen. Als je anti-imperialist'isch denkt, betekent dat nog niet dat je geen produkten koopt waarop "Made in USA" staat.

Dat zijn zinnen uit Marxism Today, een door de kleine Brjtse communistische partij uitgegeven magazine dat iedere maand verschijnt en dat momenteel in het yuppie-yummie tijdperk een ongekende bloei doormaakt. Terwijl het ledenbestand van de Britse communistische partij van 20.600 in 1979 tot 9500 nu is teruggelopen, steeg in die zelfde tijdsperiode de oplage van het tijdschrift van 4000 tot 15.000. En volgens de prognoses zal het tijdschrift het Labour-blad New Statesman (oplage 25.000) binnenkort inhalen.

Contactadvertenties

"Bijbel van het nieuwe socialisme", noemt de Londense Daily Mail het vlot geschreven magazine. Want Marxism Today bevat -tussen advertenties voor sportfietsen en wijn van "Vinceremos Wines and Spirits" in Leeds- pagina's met mode, kookrecepten en contactadvertenties: „Socialistische feministe, 27, zoekt gevoelsmatig erl politiek volgroeide man, die haar tijd en energie waard is".

Marxism Today wordt echter voor het overgrote deel gevuld met goed geschreven artikels over de internationale en Britse poltiek. De New York Times roemt het tijdschrift als „geslaagd voorbeeld voor een nieuw links denken in Engeland, waar Labour nog steeds op zoek is naar een populair alternatief voor het Thatcherisme".

Trots

Aan de discussies in het tijdschrift nemen ook liberalen en conservatieven deel: redacteuren van de Financial Times en de Economist vullen regelmatig de kolommen van het CP-magazine, hoewel daar geen vergoeding tegenover staat. Een van de opstellers van het conservatieve partijprogram, Ferdinand Mount, leverde een bijdrage. Michael Heseltine, ex-minister van defensie en mogelijke opvolger van Thatcher, liet zich interviewen.

„We hebben onszelf te lang in ons eigen sop laten gaarkoken", zegt chef-redacteur van Marxism Today, Martin Jacques. 42, lid van het centraal comité van de Britse CP. Jacques kan zich helemaal vinden in de ideeën van Sowjetleider Gorbatsjov. De Brit timmert veel aan de weg: twee keer per maand vult hij een column in de Sunday Times-van de rechtse dagbladtsaar Murdoch.

Op 16-jarige leeftijd werd hij lid van de CP. Tot 1977 doceerde hij aan de universiteit geschiedenis. In dat jaar nam hij Marxism Today over. De overtuigde Eurocommunist schrapte de langdradige artikelen waarin de partijlijn uiteen werd gezet. Ervoor in de plaats kwamen discussies tussen de eigen partijleiden over de meest uiteenlopende onderwerpen. Intussen doen niet alleen meer partijleden mee aan de discussies, maar ook liberale en conservatieve politici.

Net als iedere marxist gelooft Jacques dat economische krachten bepalend zijn voor de ontwikkeling van de maatschappij. Orthodoxe communisten, maar ook Labour-politici, verwijt hij veranderingen over het hoofd te hebben gezien: van staalfabriek tot computerchip, van industriële produktie tot dinstverlenende sector. „Margaret Thatcher heeft zoveel succes omdat ze zich beter heeft ingesteld op de nieuwe zaken dan haar linkse opponenten".

De nieuwe koers heeft het tijdschrift al bijna uit de rode cijfers gehaald. De partij hoeft nu nog maar 5 procent van de kosten te dekken. Aangestoken door Thatchers "enterprise culture" bedrijft Marxism Today bovendien een klein beetje handel: T-shirts. parker-pennen en koffiemokken biedt het magazine aan voor een redelijke prijs. Daarbij wordt zelfs een klein beetje winst gemaakt. Credit cards van Marxism Today worden in restaurants, boekhandels en in theaters geaccepteerd, vermeldt het blad niet zonder trots. Martin Jacques: „We hebben nu pas het idee dat we werkelijk deel uitmaken van de maatschappij. En we zijn er ook best trots op dat we yummies genoemd worden".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen