Weten

„Wij weten het", zegt de apostel. Wanneer hij zegt „Wij weten het", dan spreekt hij van de ervaringen welke de gemeente en hijzelf in dit opzicht gemaakt hebben.

Weten wij het ook? O ja, menigeen onder ons kan bij het terugzien op de wegen die hij doorgemaakt heeft, met een bewogen en dankbaar juichend hart uitroepen: „Ja, wij weten het!"

Weliswaar weet een mens het niet, wanneer hem alle wateren over het hoofd gaan, en hij met Jakob moet uitroepen: „Al deze dingen zijn tegen mij" (Genesis 42: 36). Neen, wij weten het niet in het bange uur van aanvechtingen, als wij in kruis, nood en lijden ons bevinden; wij weten het niet, als angst, harteleed en droefenissen ons deel zijn; wij weten het niet, als de treurige gewaarwordingen, wat voor mensen wij zijn, onze ziel vervullen. Dan weten wij niets, dan dat ene: „Wee mij, ik verga"; dan weten wij niets dan vrezen, van ondergang, van een geheel en al verloren-zijn: „Heeft Hij Zijn barmhartigheid dan zo geheel toegesloten? Is Hij dan niet gedachtig de trouw van ouds, en de goede beloftenissen, die ik toch weet dat Hij mij gegeven heeft?" (Psalm 77: 8vv.)

Dan weten wij —God zij geloofd!- toch nog één ding: een schreeuw uit de diepte, waarvan wij zelf niet weten hoe wij die uitstoten; dan weten wij één ding: dat het Woord van Hem, Die in de hoge woont, waarachtig is, al zouden wij ook temidden van dit weten daaraan twijfelen. (2 Korinthe 1:9).

Dr. H. F. Kohlbrugge (Uit: "Twaalf twaalftallen")

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen