Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Dikke mensen ontmoeten veel onbegrip

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Dikke mensen ontmoeten veel onbegrip

„Kent u mensen van over de 200 kilo ? Nee, want die zie je niet op straat"

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

„„Pak jij die stoel maar hoor. Die houdt je vast wel". Om dat soort grapjes zal een dik mens altijd lachen. Maar niet van ganser harte. Want achter de lach gaat een akelig gevoel schuil, een gevoel van minderwaardigheid, van onzekerheid, van schaamte.

Vrijwel dagelijks krijgt mevrouw J. Pon uit Amersfoort telefoontjes en brieven van dikke mensen die hun nood klagen en vertellen hoe anderen hun het leven zuur maken door plagerijen en akelige opmerkingen. Mevrouw Pon is secretaris van de Nederlandse Obesitas Vereniging.

Obesitas is een moeilijk woord voor vetzucht. „Voor dat woord hebben we gekozen omdat natuurlijk niemand lid wil worden van een Nederlandse Vereniging voor Mensen met Vetzucht", licht mevrouw Pon toe. De vereniging bestaat twee jaar en heeft ongeveer 750 leden.

Al die leden zijn dik, niet zomaar dik, maar extreem dik. Een flink aantal weegt over de 200 kilo. Mevrouw Pon: „Dikke mensen hebben veel problemen, meer dan buitengewoon lange mensen of heel kleine mensen. Velen van hen zeggen een verjaardag af en durven amper boodschappen te doen. Zwemmen is voor hen taboe. Er zijn zelfs mensen die zich niet meer op straat durven te begeven. Kent u mensen van over de 200 kilo? Nee? Klopt, want die zie je niet op straat. Die blijven de hele dag thuis zitten en komen niet meer naar buiten. Veel dikke mensen schamen zich voor hun uiterlijk en hebben een groot minderwaardigheidscomplex. Om die reden hebben de meesten geen spiegel in huis".

Afwijking

Bijna alle dikke mensen hebben hun overtollige kilo's gekregen door een lichamelijke afwijking. Sommigen hebben die afwijking van hun ouders geërfd. De meesten waren al dik in de wieg. Mensen met zo'n afwijking (obesitas) hebben zeer weinig voedsel nodig om gezond te blijven. „Dikke mensen eten te veel, dat is zeker, maar dat teveel kan heel, heel weinig zijn. Bij een piepklein teveel kunnen de kilo's er al aanvliegen", aldus mevrouw Pon.

Een streng dieet van een arts is het enige middel om niet nog dikker te worden. Voor kleine kinderen en jongeren is zo'n dieet haast ondoenlijk. „Het valt voor een kind niet mee om nee te zeggen tegen een tractatie van een jarige klasgenoot. Wat kunnen kinderen soms hunkeren naar een Mars of een patatje mèt. De verleiding om een derde boterhammetje met kaas te nemen is voor hen ontiegelijk groot".

„En als het vet er eenmaal aanzit, is het razend moeilijk om het er weer af te krijgen. Hoe moeilijk dat is, kan ik met geen pen beschrijven. Afvallen is iets vreselijks. Daar kan een ander absoluut niet inkomen". Zelf is mevrouw Pon drie jaar geleden vijftig kilo afgevallen. Voordien heeft ze alle mogelijke diëten en recepten geprobeerd. Ze kwam er geen steek mee verder. Onder begeleiding van een arts lukte het haar wel. Ze moet nu 24 uur per dag vechten om haar huidige gewicht gelijk te houden.

Onbegrip

Dikke mensen onmoeten onvoorstelbaar veel onbegrip. „Een neefje van me is echt heel dik. Hij is zeven jaar en gaat altijd met ons mee op vakantie naar Portugal. Als we daar naar het strand gaan, zit hij de hele dag in het water. Dan geniet hij met volle teugen. Thuis durft hij niet naar het zwembad. Hij wil niet dik zijn. Daarom eet hij amper.

De afgelopen zomer zat hij constant in het water. Eten hoefde hij niet, want hij moest zwemmen. Af en toe kwam hij een glaasje water halen. Op een gegeven moment kwam hij weer uit het water om zijn dorst te lessen, toen ik een vrouw achter me hoorde zeggen: „Hm, ik wil die moeder van dat jochie wel eens zien".

„Veel dikke mensen zijn dik omdat ze te veel eten, maar dat teveel kan zeer weinig zijn". O, die opmerking vond ik zo intens gemeen. Alsof zijn moeder hem elke dag liters cola geeft. Afschuwelijk.

Op school hebben dikke kinderen het niet gemakkelijk. Ze worden wel het eerst gekozen bij touwtrekken, maar als er gekozen moet worden bij voetbal, ho maar, dan blijven ze altijd over, want dikke kinderen kunnen niet zo goed hardlopen. Dat is voor die kinderen heus niet leuk".

Lekkere sorbet

„Als iemand met een normaal postuur 's zomers op een terras twee heel dikke mensen ziet genieten van een lekkere sorbet, dan hoor je hem denken: „Nou, je ziet wel hè waarom zij zo dik zijn". Zelf heeft hij er ook een op, maar daar denkt-ie maar niet aan. Hij heeft er ook geen erg in dat die mensen misschien iets te vieren hebben en dat ze daarom voor een keertje een ijsco hebben genomen. Toch staan dikke mensen bekend als gezellig. Ze lachen snel.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 5 maart 1990

Reformatorisch Dagblad | 12 Pagina's

Dikke mensen ontmoeten veel onbegrip

Bekijk de hele uitgave van maandag 5 maart 1990

Reformatorisch Dagblad | 12 Pagina's