Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Eenheid

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Eenheid

4 minuten leestijd

De Duitse lutheraan prof. dr. P. Beyerhaus heeft deze week tijdens het Theologisch Convent van Belijdende Gemeenschappen in Frankfort gewezen op de gevaren van het conciliair proces. Naast de reeds ontwikkelde universele Wereldraadtheologle moet er ook een soort universele, alle godsdiensten omvattende ethiek ontworpen worden, zo veronderstelt hij.

Die gedachte is niet zo gek. De mens anno 1990 denkt zelfde wereldvrede te kunnen maken, denkt zelfde schepping te kunnen redden, denkt zélf gerechtigheid te kunnen bewerken en denkt zélf een gezonde economische wereldorde te kunnen maken. En is daarbij een gemeenschappelijke aanpak om al het op deze terreinen gesignaleerde kwaad te overwinnen niet noodzakelijk?

De verschillen in leer en dogma tussen christendom, islam, boeddhisme en dergelijke zijn volgens velen kinderspel bij de gezamenlijke uitdaging waarvoor de mensheid staat: vrede, gerechtigheid en het behoud van de schepping. In kringen van de Wereldraad van Kerken is duidelijk de tendens aanwezig om -met dit doel voor ogen- het verschil tussen de wereldgodsdiensten en ideologlën te verdoezelen.

Die gemeenschappelijke aanpak eist meer dan eensgezindheid: ze vraagt eenheid. De mensheid moet tot één grote familie worden. Wil er sprake zijn van vrede en wil het uit zijn met de economische tegenstelling tussen West-Europa en de Derde Wereld, dan moeten politieke, gods dienstige en maatschappelijke grenzen doorbroken worden en verdwijnen.

Wij zijn nog zo ver niet. Tijdens de In Seoel In het kader van het conciliair proces gehouden wereldconferentie werd de stemming over een van de werkdocumenten tot maandag uitgesteld. Afrikanen meenden dat hun problemen niet serieus genoeg genomen werden. Anderen vonden het stuk te wanhopig. Dat is echter tijdelijk oponthoud. De wereldoecumene zal het zich niet kunnen permitteren dat 'Seoel' mislukt.

Het thema "eenheid" speelt niet alleen in Seoel. De Rooms-Katholieke Kerk is In het conciliair proces zwak vertegenwoordigd. Toch Is ook de paus niet onbekend met het thema. Daarvan heeft zijn deelname aan het vredesgebed van de wereldgodsdiensten in Assisl voldoende getuigenis afgelegd. En ook In de huidige politiek Is het thema actueel. De machtsblokken Oost en West lijken zich op te gaan heffen. Het ideaal van een Europees huis is nog niet vergeten.

Het conciliair proces is dus geen op zichzelf staande zaak. Het maakt deel uit van de trend en de geest van de tijd. Het Is slechts één van de variaties op het thema "eenheid". Onder de Invloed van dit eenheidsdenken heeft de verkondiging van Gods Woord in de zending steeds meer plaats moeten maken voor het horizontalisme van sociale en economische 'gerechtigheid'. Het is meestal gevaarlijk om oud- of nieuwtestamentische profetie letterlijk in te vullen of uit te leggen aan de hand van gebeurtenissen In de wereld. De Bijbel is geen puzzelboek. In de geschetste beweging in het kader van het conciliair proces zijn echter duidelijk beangstigende antichristelijke trekken waarneembaar. Ligt het bij het thema "eenheid" niet voor de hand eens stil te staan bij Johannes' Openbaring? Zijn wij op weg naar de regering van het beest, dat macht krijgt over alle geslacht, en taal, en volk?

Het beest doet grote tekenen. Zoals Elia vuur van de hemel gebood, heeft ook het beest macht om natuurwonderen te doen. Zou dat degenen die zo druk bezig zijn om vanwege de schier onoplosbare milieuproblematiek In eigen kracht de schepping te bewaren niet goed uitkomen? Het beest is ook bij machte om economische problemen op te lossen. Niemand mag kopen of verkopen dan die het merkteken heeft. In een oogopslag kan daarmee de beslissing vallen over de houding welke men maatschappelijk tegenover elkaar kan of moet aannemen. Zou dat niet de oplossing kunnen bieden voor de uiterst Ingewikkelde (schulden)problematiek van de Derde Wereld?

Hoe het ook zij: Gods Woord vertelt ons dat het voor Gods kerk benauwd kan worden op aarde. Gelukkig is de heerschappij van het beest beperkt. Wie volhardt tot het einde, van wie de namen geschreven zijn In het boek des levens, des Lams, die zal het beest overleven. Moet dat dan niet de grootste vraag worden in ons leven?

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 10 maart 1990

Reformatorisch Dagblad | 26 Pagina's

Eenheid

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 10 maart 1990

Reformatorisch Dagblad | 26 Pagina's