Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Feike Asma

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Feike Asma

3 minuten leestijd

Een nieuwe cd van Festivo (een heruitgave van de oudere lp) bevat orgelwerken van Mendelssohn, gespeeld door de nestor van de orgelromantiek: Feike Asma. Asma bespeelt hier het orgel van de Oude Kerk te Amsterdam. Een betere combinatie van organist en instrument is ondenkbaar. Hij speelt hier de sonates 5 en 6 en de "Drei Praeludien und Fugen". (De eerder verschenen cd met de eerste vier sonates werd in deze krant reeds besproken).

Sonate 5 zet wat droog in met het tekstloze koraal. Met name de registratie is wat aan de grove kant. Liever had ik dit in de fluitensfeer gehoord. Het tweede deel van deze sonate is daarentegen mooi geregistreerd met de fluiten 8' en 4' van het gekoppelde hoofd- en rugwerk. De voordracht is hier boeiend; luister naar de bindingen van de vijfde naar de zesde tel in deze 6/8 maat! In het derde deel balanceert Asma op de rand van een worsteling met de materie en met de beheersing van het orgel. Het roept de vraag op of deze opnames niet enkele jaren te laat zijn gemaakt.

De uitkomende stem van 8', 4', 3' met tremulant in deel twee van sonate 6 werkt als een verademing. Indrukwekkend zet Asma het einde van de variaties neer in de afsluitende koraalregels. Dat hier van enkele verdubbelingen sprake is, zal geen redelijk denkend mens de speler kwalijk nemen. Het bekende laatste deel van sonate 6, de Finale, drukt Asma er heerlijk doorheen. Het khnkt alsof een sohst in een orkest zijn solo-partij ietsje vooruit neemt, waarbij het orkest hem op de voet volgt. Asma op z'n best! Verrassend fris klinken de drie preludia en fuga's. Met name in het tweede hanteert Asma zeer subtiele registratie-wijzigingen: hij blijft in het warme en zangerige klankidioom, maar de klank als zodanig wijzigt zich regelmatig. Overigens, dit orgel klonk ten tijde van deze opname (dus voor de deel-restauratie door Blank) vele malen beter dan erna.

Ondanks de rustige tempi klinkt Asma's spel weloverwogen, vrij en voornaam, zonder momenten van haastigheid of snijdende registraties. Het is goed wanneer de huidige en de komende generatie organisten kennis nemen van deze cd.

De opname is prima, doorzichtig en vrij direct. De montage deugt minder. Er zijn nogal wat storende lassen hoorbaar, die kennelijk voor de lp wel door de beugel konden, maar voor de cd eigenlijk niet kunnen. Met weemoed heb ik de prachtige klaphoes opgezocht die destijds diende als verpakking voor de dubbel-lp. Jammer dat in het cd-booklet niet dezelfde teksten en foto's zijn opgenomen.

N.a.v. "Mendelssohn, Orgelwerken", Feike Asma, Oude Kerk Amsterdam, Festivo, FECD093;DDD.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 november 1990

Reformatorisch Dagblad | 28 Pagina's

Feike Asma

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 november 1990

Reformatorisch Dagblad | 28 Pagina's