„Laten we eerst Deuteronomium lezen, vóór we de wao wijzigen"

Minder wao'ers, minder mensen in de ziektewet, meer gehandicapten en gedeeltelijk arbeidsongeschikten in de bedrijven. Dat zijn, in een notedop, de doelen die het kabinet zich iieeft gesteld in het kader van de wao- en ziektewetproblematiek. Deze doelen zullen echter niet worden gehaald als de overheid kiest voor het opzetten van een strafcultuur in de vorm van extra premieheffing en boetes, meent werkgever R. Breman uit Genemuiden. Er zal volgens hem een stimuleringssysteem moeten worden ontwikkeld.

De wao- en ziektewetproblematiek houdt Nederland al wekenlang in zijn greep. Even wankelde zelfs het kabinet. Vele PvdA-leden zijn intens teleurgesteld in hun leiders. Bonden staan op hun achterste benen. Werkgevers zien de bui al hangen.

Eén ding staat echter vast: het ziekteverzuim moet worden teruggedrongen. Het kabinet heeft de marsroute inmiddels uitgestippeld. De uitkeringen moeten worden verlaagd en de uitkeringsduur moet worden beperkt. Per ziekmelding wordt een dag van het vakantietegoed afgeboekt totdat er minimaal twintig dagen overblijven.

In bedrijven waar het ziekteverzuim hoog ligt, gaan de premies omhoog en omgekeerd. Werkgevers moeten een boete van twaalf maanden salaris (tot een maximum van 5 procent van alle in het bedrijf betaalde lonen bij elkaar) gaan betalen voor elke werknemer die in de wao terechtkomt. Als werkgevers niet uit zichzelf gedeeltelijk arbeidsongeschikten in dienst nemen, dreigt de overheid met het opleggen van een verplicht quotum wao'ers en gehandicapten dat in dienst moet zijn. tract. Dan blijkt dat hij in dat jaar nogal wat keren ziek is. Het valt niet moeilijk te raden wat er na een jaar zal gebeuren: de werknemer kan vertrekken, want hij krikt het ziekteverzuimpercentage te veel op en daarmee het risico op een boete!"

Ten aanzien van de wao geldt volgens Breman hetzelfde: draait iemand de wao in, dan moet een werkgever een boete gaan betalen van twaalf maanden salaris. Zo'n werkgever zal daarom zich wel drie keer bedenken om mensen met een zwakke gezondheid aan te nemen.

Psychologisch werken de nieuwe maatregelen ook slecht, meent Breman. „Ik zeg het expres even plat: Bedrijven motten wao'ers en gehandicapten in dienst nemen en houden, ze worden ze als het ware opgedrongen. Dat zal onherroepelijk bij werkgevers weerstanden oproepen. Dat geeft die wao'ers al bij voorbaat een gevoel van: ik ben hier eigenlijk een ongewenst persoon. Zo'n strafcultuur zal in de praktijk dus juist averechts werken. Mijns inziens moeten de zaken anders worden aangepakt. Er moet geen strafsysteem, maar een stimuleringsregeling worden ingevoerd. Niet straffen, maar belonen!"

Moraal

Het probleem zit, erkent Breman, ten diepste in de moraal die in ons land ontstaan is. „Gevoel van verantwoordelijkheid is vaak ver te zoeken. Maar het opzetten van een strafcultuur zal hierin geen verandering brengen. Er ontstaat ergernis en woede, mensen komen in verzet, er wordt gedemonstreerd, enzovoorts. Ga je echter belonen, dan heb je de meeste kans dat je mensen voor je plannen kunt winnen en dat je ze terug kunt halen".

Of stimuleringswetgeving, gebaseerd op christelijke principes, in de huidige ontkerkelijkte samenleving nog werkt, is voor Breman geen vraag. „Christelijke wetgeving is altijd universeel toepasbaar. Ze sluiten namelijk aan bij de bijbelse realiteit".

Wao'ers moeten volgens Breman een 'gewild artikel' worden, willen de problemen werkelijk worden opgelost. „Bedrijven zouden ze goedkoop moeten kunnen krijgen. Dan gaan werkgevers zelf op zoek naar zulke mensen, zoals men ook op stap gaat om ander gekwalificeerd personeel binnen te halen".

Vanuit een stichting zouden wao'ers in de visie van Breman een basis-inkomen kunnen krijgen. Verder zouden ze vrij moeten zijn om het werk aan te pakken dat hen aanstaat en daarvoor ook moeten worden beloond. De werkgever kan hen bij voorbeeld bij een 40-urige werkweek 500 gulden geven, waarvan 200 gulden per maand netto in het handje, waardoor het basis-inkomen wordt opgetrokken naar 2200 gulden. De stichting krijgt 300 gulden, waardoor het uitkeringsbedrag lager wordt.

„Zo voelt een wao'er of gehandicapte weer dat hij een gewild en gewaardeerd persoon is, ook al draait hij door zijn ziekte of handicap in zijn eigen lagere tempo".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen