Roer en Overmaas koploper in natuurbeheer

Vormen de waterschappen in het westen van ons land een van de oudste bestuursvormen, in Limburg was van een echt waterbeheer in vroeger eeuwen geen sprake. Pas rond 1880 kwam er het eerste waterschap tot stand. Tot het begin van de jaren tachtig bestonden er vele gebieden die niet bij een van de waterschappen in deze provincie waren ondergebracht.

In 1983 zag door een samenvoeging het waterschap Roer en Overmaas het licht. Het is het grootste waterschap van Limburg en vermoedelijk in omvang ook het grootste van ons land. Roer en Overmaas beheert een flink deel van Midden- en vrijwel geheel Zuid-Limburg, De omzet bedraagt ongeveer 25 miljoen gulden per jaar.

Pirect bij de oprichting baande de provincie Limburg de weg voor deelname van de natuurbeschermingsorganisaties in het bestuur. Drie van de 25 (later 33) hoofdingelanden zijn afgevaardigd door de Limburgse milieu-organisaties. Bij de laatste wisseUng van de wacht is het drietal, dank zij een gecoördineerde actie van de verschillende organisaties, rechtstreeks gekozen en kwam een van de drie hoofdingelanden in het dagelijks bestuur. Lenders ging daadwerkelijk het beleid mee bepalen.

De 41-jarige bioloog uit Melick is gepokt en gemazeld in de milieu-organisaties. Momenteel is hij voorzitter van het Natuur Historisch Genootschap, voorheen bekleedde hij een vooraanstaande positie bij het Limburgs Landschap. „Ik heb met vrijwel alle miUeu-organisaties in deze provincie te maken gehad. Van de Vereniging tot Behoud van Natuurmonumenten tot en met de Milieufederatie en het IVN". Milieufederatie Limburg. Trouwens, dat gebeurt ook met de boerenorganisaties. Het aardige is dat de ambtenaren bij het schap oog heben gekregen voor de problemen van de natuurbescherming. Door het vooroverleg is de angel eruit", aldus Lenders, die beaamt dat het beheer van natuur formeel niet tot de taken van het waterschap behoort.

Roer en Overmaas is hard op weg om een slordige 10 procent van haar omzet te besteden aan rechtstreeks natuurbeheer. En dat is dan wel 2,5 miljoen gulden. Jaarlijks wordt alleen al 750.000 gulden uitgetrokken voor natuurvriendelijk beheer van de beken. Bij het onderhoud worden verschralingstechnieken toegepast, waardoor het onderhoud de komende jaren vermindert. Ook is het waterschap begonnen bij de natuurwetenschappelijk belangrijke beken —„en dat zijn ze bijna aUemaal"— oeverstroken op te kopen van de boeren. Een vrije meandering wordt daardoor mogelijk gemaakt. De oevers blijven in beheer bij de boeren. Schadeclaims bij het wegspoelen van delen van de oevers worden op die wijze voorkomen.

Tegels

Waar nodig, worden beken uit hun betonnen beddingen gehaald en aanwezige tegellagen verwijderd. Andere aandachtspunten zijn het gebruik maken van schaduwwerking bij de begroeiing en de aanleg van paddenpoelen en vistrapjjen. „Zo is de Roer weer met behulp van een vistrap vanaf de Maas voor de vissen toegankelijk. Omdat ook de kwaliteit van het water is verbeterd, zijn er nu weer zo'n vijftig vissoorten in de Roer aanwezig. Daartoe behoren ook originele soorten", aldus de dagelijks bestuurder, die een samengaan van het zuiveringsschap en het waterschap toejuicht.

Roer en Overmaas houdt zich ook bezig met het baggeren van vervuild slib uit enkele beken. Het slib wordt gereinigd alvorens het naar een stortplaats wordt afgevoerd. „De bronbeken die hier ontspringen, daarvan is het water prachtig schoon. Met de beken die hun oorsprong vinden in Duitsland is het minder gesteld. En het water uit België is helemaal verschrikkelijk".

Koudwatervrees

Lenders denkt dat er op vele andere plaatsen „angst bestaat voor het binnenhalen van de milieu-organisaties in de waterschappen". Koudwatervrees meent hij. „Dit is de lijn voor de toekomst. Ik ontvang hier veel afgevaardigden van andere waft Drs. A. J. W. Lenders bij een vistrap in de Hambeek: „Elders is er angst voor de milieu-organisaties". Foto J. P. Kuit terschappen, maar dan merk je dat de confrontatie met milieu-organisaties daar veel groter is. Als je dat wilt voorkomen, moet je hen opnemen in het bestuur". In de drie andere Limburgse waterschappen is hun deelname dank zij de inspanningen van Gedeputeerde Staten inmiddels geregeld.

De nieuwe Wet op de Waterschappen, waarmee het parlement heeft ingestemd, maakt de positie van de milieu-afgevaardigden echter wankel. „Volgens deze wet, die hier op 1 januari 1994 in werking treedt, zijn kwaliteitszetels als die van de milieugroeperingen mogelijk. De toelichting op deze wet sluit dat echter uit. Dat wil niet zeggen, dat we niet meer rechtstreeks gekozen kunnen worden, maar dat alleen is een wankele basis. Als straks een boer die een stuk natuurgebied in eigendom heeft, zich kandidaat stelt, kan hij in het bestuur belanden. Wij moeten blijven deelnemen. Ik heb gemerkt dat bij andere bestuurders de zorg voor het milieu lang niet altijd voorop staat", aldus .de bioloog.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen