Rembrandt gaat Leiden promoten
Lakenstad ontdekt beroemde schilder eindelijk als publiekstrekker
LEIDEN - Leiden is al geruime tijd bezig om zichzelf te promoten. Het wilde alleen allemaal nog niet zo erg lukken. Want wat moet je als thema van de promotie-aetiviteiten nemen? Het water? De universiteit? De geschiedenis? In Leiden is het allemaal geprobeerd, maar nu hebben ze eindelijk hèt thema gevonden: de schilder Rembrandt van Rijn, geboren en getogen in de Lakenstad.
Wie door de wijk loopt waar het atelier van de gevierde schilder gestaan moet hebben, proeft als het ware nog de sfeer van toen. De sfeer waarin Rembrandt uitgroeide tot wat hij geworden is: een van de beroemdste schilders die de wereld ooit gekend heeft.
Aan de Stadstimmerwerf, waar het pand staat dat doorgaat voor het atelier waar Rembrandt waarschijnlijk zijn eerste schilderijen ontworpen heeft, spreekt de stilte. In de verte murmelt het geroezemoes van de drukke stad, die in werkelijkheid overigens maar enkele honderden meters verderop ligt. Het water in de grachten klotst rustgevend tegen de schoeiingen. De zonnestralen doen de pas geschilderde luiken van het atelier fris oplichten en wie de geparkeerde auto's even weggdenkt, zou zich in de zeventiende eeuw kunnen wanen. Inspiratie opdoen moet hier in ieder geval niet moeilijk geweest zijn voor een kunstenaar als Rembrandt.
Te meer niet daar deze kunstenaar in Leiden leefde in de tijd dat deze stad haar grote bloei beleefde. De lakenindustrie had zich tijdens de Tachtigjarige Oorlog namelijk verplaatst vanuit de Zuidelijke Nederlanden naar het noordelijker gelegen Leiden. In de eerste helft van de zeventiende eeuw werd Leiden zelfs de belangrijkste textielstad van Europa. De groei en bloei van de stad werd nog versterkt door het feit dat Willem van Oranje de stad na het moedig doorstane beleg van 1572 had beloond door haar het recht te geven een universiteit te stichten.
De grote schilder die ons kleine landje beroemd heeft gemaakt tot ver over de grenzen, werd geboren op 15 juli 1606 in de Weddesteeg. Hij was het achtste kind van Harmen Gerritz.
Zuivering
en Neeltje Suydbrouck. De vader van Rembrandt was als molenaar een man van aanzien in zijn stad. Het is opmerkelijk dat Rembrandt de Latijnse school mocht bezoeken, terwijl zijn oudere broers allemaal werden opgeleid tot handwerkslieden. Met zijn opleiding kon Rembrandt ingeschreven worden als student in de letteren aan de universiteit. Studeren deed hij daar echter niet, omdat hij eigenlijk alleen maar geïnteresseerd was in tekenen en schilderijen. Zijn ouders deden hem daarom in de leer bij de bekende Leidse schilder Jacob van Swanenburg.
In 1625 verliet Rembrandt Leiden om een schildercursus in Amsterdam te gaan volgen. Toen hij terugkwam, vestigde hij zich als schilder in Leiden in een huis aan de Weddesteeg. Hij werkte in verschillende ateliers, waarschijnlijk samen met Lievens en zijn leerlingen.
Omdat zijn roem zeer snel groeide, kreeg hij al snel opdrachten uit heel Nederland. Zelfs Constantijn Huygens en prins Frederik Hendrik plaatsten hun bestellingen. Misschien dat Leiden wat te klein werd voor de grote schilder, want in 1631 verhuisde hij naar Amsterdam. En toen begon de tijd waar de meeste mensen hem van kennen.
Nu, vele eeuwen na zijn dood, is er onder kenners van het werk van Rembrandt een soort zuiveringsactie begonnen in zijn nalatenschap. Dit onder de naam Rembrandt Researchproject. Ter afsluiting hiervan worden in de grote steden van Europa diverse Rembrandttentoonstellingen gehouden, waarvan nu ook Leiden een graantje wil meepikken.
Budget
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 oktober 1991
Reformatorisch Dagblad | 20 Pagina's

Bekijk de hele uitgave van donderdag 3 oktober 1991
Reformatorisch Dagblad | 20 Pagina's