Drs. De Bie wenst eigen alternatief voor bijbelkritische wetenschap

De Huizer predikant is geboren en getogen in Utrecht. In 1945 ging hij in zijn eigen woonplaats studeren. Het was een moeilijke tijd, zo herinnert hij zich de tijd direct na de oorlog. „Boeken waren er amper, vooral Duitse niet. Duitsland lag immers plat. Ik moest me uren bezig houden met het maken van excerpten en het overschrijven van hele stukken uit boeken".

Confrontatie

Tijdens de colleges van nieuwtestamenticus A. M. Brouwer kwam De Bie voor het eerst in aanraking met de schriftkritiek. Over diens opvolger, W. C. van Unnik, zegt De Bie dat deze man hem echt leerde exegetiseren en in aanraking bracht met de bronnen. Ook de „moeilijke" colleges van prof. Severijn volgde De Bie.

Na zijn kandidaatsexamen in 1948 ging de jonge De Bie verder met de kerkelijke opleiding. Toentertijd waren de docenten Berkelbach van de Sprenkel en Van Ruler daaraan verbonden. Hoewel de „eerste docent barthiaan was", was er bij hem toch een geweldige eerbied voor het Woord van God. De colleges van Van Ruler waren voor De Bie een openbaring. „Hij gaf geweldig college, ook heel kwalitatief. Erg veel indruk maakte ook op ons zijn pastorale instelling. Het echtpaar Van Ruler had altijd de gewoonte om in vakantietijd per fiets zijn voormalige studenten in de omgeving te bezoeken, waarbij hij traditiegetrouw altijd vroeg een kijkje in de bibliotheek te mogen nemen".

In 1950 deed De Bie proponentsexamen en in 1951 volgde zijn intrede in de hervormde gemeente van Ommeren (in de Betuwe). Het was een drukke tijd. Alle bezoeken moesten per fiets worden afgelegd. Na Ommeren volgde in 1956 de gemeente van Alblasserdam. Het waren „bewogen jaren", zo herinnert zich De Bie, niet alleen doelend op grote wrijving tussen de confessionele en de bondsrichting, maar vooral ook op het sterven van vier eigen kinderen kort na hun geboorte. „Maar dan ook blijkt hoe geweldig belangrijk de band met de gemeente is", zo zegt ds. De Bie.

Na Alblasserdam volgde in 1967 de gemeente van Wierden (bij Rijssen). Een groot verschil bleek toen tussen de aldaar sterk aanwezige dorps- en familiegemeenschap en de individualistische instelling van de Hollander. Nadat De Bie actief was geweest bij de totstandkoming van een nieuwe kerk, volgde in 1972 het vertrek naar de gemeente van Huizen, waar hij in een nieuwe wijkgemeente predikant werd. Sinds 1977 raakte hij betrokken bij het werk in de nieuwbouwwijk Oostermeent. „Ik ben jaren lang door het zand gegaan van het ene deel van de wijk naar het andere". Ds. De Bie is ook nauw betrokken geweest bij dé totstandkoming van de nieuwe Meentkerk, die in 1984 in gebruik is genomen.

Het aantal nevenactiviteiten groeide in die tijd sterk, zo zelfs, dat hij zijn nog steeds gekoesterd plan om te promoveren (op een onderwerp uit de intertestamentaire periode) moest laten varen. Ds. De Bie nam zitting in het schoolbestuur "Eben Haëzer", dat nu vijf lagere scholen en een mavo in Huizen omvat. Ook kwam hij terecht in het bestuur van de christelijke pedagogische academie "Rehoboth" in Utrecht, waar hij leerde meedenken over de zakelijke kant van het onderwijs met al zijn problemen.

Theol. Hogeschool

Toen dr. H. Bout hem op een gegeven moment vroeg mee te helpen aan de catechetencursus van de Gereformeerde Bond, waaruit zich later de Theologische Hogeschool ontwikkelde, kwam er nog meer werk „op zijn bord". Ds. De Bie werd voorzitter van het bestuur van de Theologische Hogeschool en samen met de (nu enige vrijgestelde) studieleider ds. C. den Boer is hij bezig met het ontwerpen van een beleidsvisie en het begeleiden van studenten. Ook is hij medewerker aan het blad Theologia Reformata, waarin hij artikelen en talloze recensies publiceerde.

Ds. De Bie vindt het erg nodig om als schriftgetrouwe wetenschappers een positief alternatief te stellen tegenover de bijbelkritiek. Het mag niet alleen bij negatieve waarschuwingen blijven. Om bijbelwetenschap goed te bedrijven moet je in ieder geval de talen kennen, zoals Arabisch, Oegaritisch, Aramees. Hij betreurt de vanzelfsprekendheid waarmee tegenwoordig de bijbelkritische resultaten voetstoots worden aanvaard, waarbij zij die vasthouden aan het gezag van de Schrift voor dogmatisch worden versleten. Er is nauwelijks mogelijkheid om te discussiëren, zo is zijn ervaring. De standpunten liggen zo vast, nog vaster dan de dogma's.

Niet pessimistisch

Over de toekomst van de kerk is ds. De Bie niet pessimistisch. Hoewel de kerk „verschrikkelijke tijden" doormaakt en het erg verdrietig is dat je elkaar op basis van Schrift en belijdenis vaak niet meer herkent, vindt ds. De Bie het niet passen om een oordeel te hebben over de kerk. „In het boek van de Openbaring zien we een grote variatie van de verschillende gemeenten. De kerk kan ook dood zijn, al heeft ze de naam dat ze leeft. De toestand van de volkskerk lijkt veel op die van vroeger. Ook vroeger waren de tegenstellingen heel bot en had de liberale bovenlaag het voor het zeggen. Dat hebben we als hervormd-gereformeerden aan den lijve ervaren. Als wij belijden in de gereformeerde gezindte dat de Heere alles doet, geldt dat ook voor Zijn kerk. Hij is de Alpha en de Omega".

Drs. De Bie zegt dat het steeds nodig is om te zien wie de mens werkelijk is: een verloren zondaar. „De mens moet elke keer opgehaald worden uit het slijk. Mensen ergeren zich aan de prediking dat je een verloren schaap bent. Maar als je dat vergeet, wat blijft er dan nog over van de goedheid van de Goede Herder? We moeten leren klein te blijven. Mensen worden vanuit zichzelf nooit meer dan verloren schapen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen