Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Jan Felderhof 85(1)

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Jan Felderhof 85(1)

2 minuten leestijd

Jan Felderhof. Een muzikale duizendpoot: organist, violist, theoreticus, pedagoog, te veel om op te noemen. Eind september vierde hij in Bussum zijn vijfentachtigste verjaardag. Reden om kennis te maken met een eigenzinnig maar bescheiden musicus die begin dit jaar stopte met tennissen, „omdat het toen nog goed ging". Vijfentachtig jaar? Hij lijkt wel twintig! Jan R. A. Felderhof is nog zeer actief. Niet bepaald het type van een verstrooide componist die niet weet wat-ie doet. Hij heeft zijn leven lang hard gewerkt: „Ik heb het samen met mijn vrouw altijd goed gehad, nooit gebrek aan belangstelling en elk jaar wel een compositie-opdracht voor een omroep of andere instelling". De veelzijdigheid blijkt uit de vele functies die Felderhof bekleedde. Hij had niet alleen dirigentschappen van diverse orkesten, koren en ensembles, maar was ook adjunct-directeur bij verscheidene conservatoria: „Eenjaar ben ik algemeen directeur geweest van het Rotterdams Conservatorium. Dat beviel me niet, je wordt dan gebombardeerd tot manager en daar moetje bij mij niet mee aankomen. De muziek verdween naai" de achtergrond. Ik begon daar heimwee naar te krijgen en heb toen maar gauw ontslag genomen". Als componist is Felderhof altijd een 'alleenganger' geweest. Toen na de Tweede Wereldoorlog de Dodekafonie (twaalftoonsmuziek) in opkomst kwam, heeft hij zich daar vol overgave tegen afgezet. „Het is een techniek waarbij kennelijk geen compositiediploma nodig is. De melodie wordt de kop in gedrukt en maakt plaats voor geluiden, zo kan iedereen muziek maken. Componeren met tape, een snerpende deur, een slippende auto, een voorbijrazende trein opgenomen op een cassettebandje. Dat is toch geen muziek?"

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 19 oktober 1992

Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's

Jan Felderhof 85(1)

Bekijk de hele uitgave van maandag 19 oktober 1992

Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's