„De juiste man op de juiste plaats"

„De conclusie is duidelijk. In deze situatie hebben centrale-bankpresident Hanna Gronkiewicz-Waltz en Leszek Balcerowicz gezamenlijk besloten de Poolse kandidaatstelling in te trekken", aldus de centrale bank in Warschau. Deze week liet Giuliano Amato, voormalig premier van Italië, weten zich terug te zullen trekken. In een eerder stadium hield Henning Christophersen, lid van de Europese Commissie, de eer aan zichzelf.

Nu ook Balcerowicz niet meer in de j"ace is om het EBRD-presidentschap, lijkt niets meer de benoeming van Dë Larosière, nu nog president van de Franse centrale bank, in de weg te staan. Morgen wordt officieel bekendgemaakt wie de opvolger van Jacques Attali is, de EBRD-president die wegens een al te ruimhartig uitgavenbeleid ten gunste van de Oost-Buropabank en zichzelf het veld moest rui

Deskundige

De Larosière wordt algemeen beschouwd als een deskundige op het gebied van internationale financiën en economie. Hij is geen politicus of schrijver/filosoof zoals zijn voorganger. Attali leek meer oog te hebben DE LAROSIÈRE voor pracht en praal op het hoofdkantoor en persoonlijke luxe dan voor de taak van de bank: financiële ondersteuning van de economische hervormingen in Oost-Europa.

Juist vanwege zijn deskundigheid zagen de meeste lidstaten De Larosière als de beste kandidaat voor het leiden van de Europese Bank voor Wederopbouw en Ontwikkeling, zoals de instelling officieel heet. Hij werd na veel vijven en zessen officieel de enige kandidaat van de Europese Gemeenschap, die een beslissende stem heeft. De EG heeft inclusief de Europese Investeringsbank en de Europese Commissie een meerderheid van 51 procent van de aandelen.

Aanzien

De Larosière heeft zich na een carriers als hooggeplaatst ambtenaar weten te ontplooien tot een internationaal vooraanstaand figuur. Negen jaar -van 1978 tot 1987- was hij de topman van het Internationale Monetaire Fonds (IMF) en zes jaar -sinds 16 januari 1987- leidt hij de centrale bank van Frankrijk. Ook heeft hij functies bekleed in het bedrijfsleven.

De Fransman geniet de steun van grote deelnemers in de bank zoals Japan (8,5 procent) en de Verenigde Staten (10 procent). „Hij heeft een enorm aanzien en krediet", aldus Emily Walker, plaatsvervangend directeur bij de EBRD voor de VS. Volgens enkele collega's van Walker geniet De Laroisière ook volop het vertrouwen van Rusland (4 procent). Moskou heeft de voorzitter van de toezichthouders, de Zweedse minister van financiën Anne Wibble, laten weten dat De Larosière de juiste man is op de juiste plaats en dat hij goed in staat is het economisch hervormingsproces in Oost-Europa financieel te ondersteunen.

De Fransman staat bekend als een gereserveerde, niet zo kleurrijke, maar elegante persoon. Hij gaat door voor zeer beleefd. „Hij luistert als iemand anders iets zegt". Met Attali was dat wel anders, zo zeggen functionarissen binnen de EBRD.

De Larosière, geboren op 12 november 1929, was in de jaren zestig en zeventig werkzaam op het ministerie van economische zaken en financiën, onder meer in 1974 als naaste medewerker van de toenmalige minister Valéry Giscard d'Estaing, die later president werd. Van 1974 tot 1978 was hij thesaurier-generaal bij het ministerie.

In de jaren zeventig bekleedde De Larosière ook commissariaten bij diverse staatsondernemingen, onder meer bij Renault, Air France, de Franse spoorwegen (SNCF) en Aerospatiale. Ook had hij zitting in de raad^fan commissarissen bij Banque Nationale de Paris.

Schuldencrisis

In de periode 1976-1978 was De Larosière voorzitter van de G-10, de groep van tien rijkste IMF-landen, waaronder ook Nederland. In 1978 trad hij aan als directeur van het dagelijks bestuur van het IMF. Hij loodste de organisatie door de schuldencrisis, die Latijns Amerika in het begin van de jaren tachtig in zijn greep hield. Hij ontwikkelde zich in 1982 tot crisismanager en groeide uit tot 'de held van de schuldencrisis'. De Fransman bereikte dat de westerse banken nog meer krediet beschikbaar stelden aan de in grote financiële moeilijkheden verkerende Latijnsamerikaanse landen zoals Mexico. Daarmee werd een internationale financiële ramp voorkomen.

Als president van de Banque de France (1987-heden) is hij verantwoordelijk voor een hervorming van het monetaire beleidsinstrumentarium sinds 1987. Hij leverde zijn bijdrage aan het 'franc-fort'-beleid, waarbij inflatiebestrijding, terugdringing van het financieringstekort en vermindering van het tekort op de lopende rekening van de betalingsbalans prioriteit kregen.

De afgelopen maanden zijn de Franse monetaire autoriteiten echter te hard van stapel gelopen bij het verlagen van de rente. Daarbij holden zij vooruit op de collega's in Duitsland. Dit droeg bij tot omvangrijke speculatie tegen de Franse frank, die de EGautoriteiten op 1 augustus dwong tot een forse verruiming van de marges waarbinnen de wisselkoersen in het Europese Monetaire Stelsel (EMS) mogen schommelen. Dat betekende een feitelijke opschorting van het EMS.

De renteverlagingen vallen onder verantwoordelijkheid van het Franse ministerie van financiën en economische zaken, maar ook onder die van De Larosière. De in maart aangetreden centrum-rechtse regering van premier Balladur wil de centrale bank overigens meer zelfstandigheid geven op monetair terrein en heeft daartoe al een wetsontwerp ingediend.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen