Moeilijk

Met zijn besluit om de Arnemuidense burgemeestersvrouw Visser-van Lente als nummer 7 op de RPF-lijst voor de Europese verkiezingen te plaatsen, heeft de RPF-federatieraad zaterdag onmiskenbaar een zware hypotheek gelegd op de samenwerking van de drie protestantse partijen in Europees verband. Een simpele oplossing zou natuurlijk zijn dat de drie partijen besluiten om een lijst in te dienen waarop van elke partij slechts zes kandidaten staan. Dan valt mevrouw Visser vanzelf af. Achttien namen op een lijst die hooguit twee zetels haalt, zijn meer dan genoeg. Maar politieke problemen zijn meestal te gecompliceerd om op een dergelijke voor de hand liggende manier opgelost te worden. Daarbij speelt natuurlijk ook een rol dat de RPF zich tegenover de buitenwereld wil profileren als een vrouwvriendelijke partij. Zij heeft bovendien bij een gemeenschappelijke lijst niet zoveel te winnen. Met Van der Waal op de eerste plaats en de GPV'er Blokland op de tweede, heeft de RPF het nakijken. Twee zetels zijn denkbaar, nu het aantal Nederlandse Europarlementariërs wordt uitgebreid naar 31, maar een derde zetel Is redelijkenwijs niet te verwachten.

Strikt partijpolitiek geredeneerd heeft de RPF daarom niet zoveel belang bij de gemeenschappelijke lijst Wel geldt dat zij met het opwerpen van deze blokkade haar oorspronkelijk streven om samenbundelend te werken in protestants-christelijke kring, wel heel duidelijk verloochent. Dat kan de RPF toch ook niet koud laten.

Dat gezichtspunt van het partijbelang verklaart ook waarom het GPV zich in deze zaak veel voorzichtiger opstelt. Deze partij wil de samenwerking met SGP en RPF graag in stand houden. GPV-voorzitter Blokland toonde zich ook duidelijk gebelgd over het voorstel dat senator Schuurman op de RPFvergadering deed om met een niet-partijgebonden lijst uit te komen. Personen uit SGP, GPV en RPF zouden daarop dan een plaats kunnen krijgen. „Ik ben er vast van overtuigd dat dit de christelijke politiek niet dient", aldus Blokland. De drie partijen staan thans voor harde onderhandelingen. Wie geeft toe aan wie en waar liggen mogelijkheden voor een compromis? Uiteraard is het zo dat iedere partij beslist ever zijn eigen kandidaten, maar tegelijkertijd geldt dat die voor de andere partners niet volstrekt onaanvaardbaar moeten zijn. Daarbij telt de bezetting van de verkiesbare plaatsen vanzelsprekend zwaarder dan de samenstelling van de staart van de lijst

Wanneer elk van de drie partijen evenveel kandidaten levert zou de RPF-dame op de 21 e plaats komen. Haar kans op een zetel in het Straatsburgse parlement is daarmee (afgerond op drie cijfers achter de komma) exact gelijk aan nul. Dat doet de vraag rijzen of deze zaak het wel waard is om als breekpunt in de onderhandelingen te fungeren. Die vraag geldt zowel voor de RPF als voor de SGP. Hopelijk weet men elkaar te vinden in een oplossing waarbij niemand zijn gezicht hoeft te verliezen en men rekening houdt met eikaars principes, zonder dat men de ander wil maken zoals men zelf is. De RPF is nu eenmaal geen SGP en de SGP geen GPV. Als dat wel zo was, dan konden ze wel samengaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen