Oeverwallen, stroomruggen en donken

Onze grote rivieren en het landschap daaromheen zijn in het verleden vele keren een bron van inspiratie geweest. Vondel schreef een lofzang op de Rijn, Marsman zag „brede rivieren traag door oneindig laagland gaan", Coolen schreef over een dorp aan de rivier, Van Schendels "De Waterman" speelt in het rivierengebied. Verder heb je Herman de Man met "Het wassende water" en niet te vergeten Jac. P. Thijsse, die een Verkadealbum wijdde aan "Onze groote rivieren". Deze interesse laat zich alleen maar verklaren door het feit dat het rivierenlandschap, zoals dit in Nederland voorkomt, eigenlijk ook alleen maar hier bestaat. Hoe uniek is dit landschap (nog)?