Een jeugdouderling in de zandbak

Een beetje verloren staat hij erbij, een flodderig zakdoekje in de hand, z’n duim half in de mond. Hij kijkt tegen een lange rij benen aan, die langzaam voorbijschuiven. Bij z’n vader en moeder blijft iedereen even staan. Hij hoort steeds dezelfde woorden. „Gecondoleerd”. „Heel veel sterkte”. Cor snapt niet alles wat z’n 8-jarige oren opvangen. Eén ding begrijpt hij wél: al die mensen komen langs omdat opa Pieterse is overleden. Zijn opa, met wie hij altijd ging paardje rijden. Wie heeft aandacht voor Cors verdriet?