Chimpen gooien zand en poep

De ingang van het park ligt verscholen onder het tere groen van Amerikaanse eiken, waaraan ontelbare stuifmeelkatjes bungelen. Bussen laden schoolkinderen uit en moeders met klein grut gaan het hek door. Een bord met de aankondiging “Krijg de kriebels” trekt de aandacht. Dat is iets nieuws, in een geheimzinnig ingericht complex. Je moet er klimmen en soms kruipen tussen allerlei dood (on)gedierte, zoals vlooien, mijten, wantsen, ratten en muizen. Sommige zijn enorm vergroot nagebootst. Hier kan men ze zonder angst bewonderen of ervan griezelen. Zelfs een Tyrannosaurus ontbreekt niet. Aardig voor fantasten. Allerlei nare geluiden maken het lekker griezelig.

„Nu gaan we naar de échte dierentuin”, zegt een kind terecht. Wandelen dus.

Allerlei kreten Drie Indische klauwottertjes komen piepend in draf naar me toe. Hebben ze honger of zijn ze alleen maar nieuwsgierig? Ze worden blijkbaar in mij teleurgesteld en gaan plat op een zonnige plek. De bruine beren slapen zo menselijk dat ik meen ze te horen snurken. Een zwarte kraagbeer ijsbeert rusteloos vijf meter heen en weer terug.

De nieuwe vogelverblijven zijn ruim, maar voor de sneeuwuüen van de „eindeloze boomloze vlakten van het hoge noorden” wel erg klein. Ze laten daarvan echter niets merken, maar vliegen speels achter elkaar aan. Ook de oehoes wekken niet de indruk dat de gevangenschap voor hen frustrerend is. De roodstaartpapegaaien laten allerlei geluiden horen, sommige heel mooi. Iets verder staan twee valkachtige cara cara’s, fraaie kadaver- en afvaleters, bij een klaterende waterval roerloos te wachten. Waarop?

„Hallo!” roept iemand een paar keer nadrukkelijk. Een blauwgele ara heeft succes, maar meer zegt hij niet tegen mij. Amerikaanse prairiehondjes spelen als kinderen en lopen argeloos tussen de olifantkolossen, die naast hen wonen.

Nestmateriaal

Een kameel kijkt mij hooghartig aan. Het bultige dier maakt met zijn losse mond en lippen grillige smakbewegingen, waardoor hij de indruk wekt iets heel lekkers te verorberen. Een groep flamingo’s staat te slapen. Om hun kop tussen de schouderveren te kunnen vleien, moeten ze de lange hals in een schijnbaar ongemakkelijke bocht leggen. Tientallen kauwtjes stelen ondertussen hun voedsel. Die zwartrokken vormen volgens de verzorger een ware plaag. Er is echter weinig tegen te doen.

De guanaco is de voorvader van de lama. Hij is te snel voor de bebouwde kom, want hij haalt gemakkelijk zestig kilometer per uur. Hier ligt een groepje vredig te zonnen. Op de kop van zo’n slaper is een kauwtje neergestreken. Hij heeft ontdekt waar zacht nestmateriaal voorradig is en rukt plukken 100 procent lamawol uit de vacht. Het wordt gewillig toegestaan.

Apengedoe

De koddige apen en de indrukwekkende olifanten krijgen de meeste aandacht. De enorme kolossen zijn onverstoorbaar. Een door de verzorger gebracht boomstammetje wordt vakkundig geslurfd en met een zware tafelpoot gekraakt. Handig worden er dan lange repen bast afgetrokken en naar de puntige mond getakeld. Tijdens het voederuur staan veel ouders met hun kinderen in een dikke rij te kijken hoe de maaltijd verloopt. Met het snuitlipje wordt een plukje hooi bij elkaar geharkt of een verrimpeld appeltje gepakt en hup! de slurf gaat binnenwaarts omhoog om de hap naar binnen te proppen.

En dan de apen met hun mensachtige gewoonten. Foei, wat een ordinaire chim pansees! Een groepje bezoekers staat raar te kijken en wijst op verspreide viezigheid. Het bordje waarschuwde ervoor „Pas op! De chimpen gooien met zand en Wegwezen! De poep!” kleine Java-apen graaien op natte plekken in de modder en bestuderen lang en ernstig of wat ze vinden eetbaar is, maar ze smij ten er niet mee. Een Formosa-makaak zit diep in gedachten verzonken met z’n armen voor z’n gezicht en een Laponderaapje is een stuk nylon aan het uitpluizen. In een aangrenzende kooi worden razendsnelle gymnastische gedaan. oefeningen

In de ZOO

De meeste roofdieren keuren de bezoekers geen blik waardig. De zwarte panters zijn daarop geen uitzondering. Ze slapen in het warme zand. Leeuwen maken ook van de dag de nacht en luipaarden doen hun naam alle eer aan. Dus wandel ik naar de Ark van Amersfoort, die in een schilderachtige waterpartij drijft. „In de ZOO begint het Zoo!” is een tentoonstelling over de wereld van het pasgeboren dier. In het ruim van de ark is een soort rariteitenkabinet met schedels, botten, opgezette dieren, geprepareerde slangen, een leeuwenstaart en nog veel meer bijzonderheden. De ark blijkt een echt educatief centrum te zijn. Vanaf het dek, maar nog mooier vanuit het kraaiennest is er een fraai uitzicht over de savanne met Afrikaanse hoef dieren, waar helaas het gras ontbreekt zodat het geen echte savanne is.

Dierentuinen zijn er vooral voor de jeugd en maken de ouderen weer jeugdig. Er zijn in Amersfoort voor kleine en grote kinderen veel speciale attracties: de berenboemeltrein, het klauterdorp, de kinderboerderij, verspreide speeltoestellen en de speeltuin zelf. Genoeg om ze geregeld actief te laten zijn. Ik heb in de Amersfoortse Zoo alles gezien, maar niet alles beschreven. Ga zelf maar kijken!

Amersfoort heeft sinds 1948 een plaats tussen de Nederlandse dierentuinen veroverd, doet mee aan een fokprogramma voor bedreigde diersoorten en heeft plannen voor de toekomst. Om die te realiseren moeten er veel bezoekers blijven komen naar de centraal gelegen en gemakkelijk bereikbare dierentuin.

Dierenpark Amersfoort aan de Barchman Wuytierslaan is tot 1 oktober van 9.00 tot 18.00 uur geopend. Van 1 oktober tot 1 aprU 9.00 tot 17.00 uur. Wandelwagentjes en rolstoelen aanwezig. Informatie: 033-4616658.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen