Major begint campagne voor verkiezingen

Voor Major was het een van de spaarzame momenten van triomf uit zijn carrière. Het was voor hem de absolute bevestiging dat alle pogingen van machtsblokken binnen zijn eigen partij en van de oppositie om hem de afgelopen jaren voortijdig ten val te brengen, definitief hadden gefaald. Zijn campagne startte hij gisteravond dus met een bezoek aan het kiesdistrict Luton.

Hij had -in weerwil van politieke logica- zijn tijd volledig uitgediend, zodat hij op het door hem gekozen uur zelf het startschot voor de verkiezingscampagne kon geven. Niet uit onmacht liet hij verkiezingen uitschrijven, maar omdat de Britse wet het hem gebiedt. En in tegenstelling tot een officieel doorgeknipt lint of een brekende champagnefles tegen een scheepsboeg, oversteeg het zeepkistje van Major een symbolische waarde. Het is voor de Conservatieven het geheime wapen uit de verkiezingen van 1992.

Imago

Even moet het voor John Major hebben geleken alsof de klok vijf jaar was teruggezet. De plaatselijke politie in Luton moest zelfs versterkingen inroepen om de publieke belangstelling in de hand te houden. Met zichtbare voldoening bewoog Major zich door de massa met wie hij, als jongen van gewone komaf, zegt zich zo goed te kunnen identificeren. Zijn toespraak tot de aanwezigen sloot naadloos op dit imago aan. Hij, zo beloofde hij, zou zich als hem een nieuwe termijn werd gegund, waaraan hij niet twijfelde, sterk maken voor de buitengeslotenen van de Britse maatschappij.

Vijf jaar geleden had de truc van Major doel getroffen. Ondanks alle opiniepeihngen die een overwinning voor Labour voorspelden, was hij als triomfator Downing Street 10 binnengetrokken, de media en de Labourpartij met stomheid slaand.

Dat er tussen 1992 en nu een dramatisch verschil bestaat, werd gisteravond meteen duidelijk. Het verschil heet Tony Blair, het nieuwe gezicht van het nieuwe Labour. Engelsen zijn gek op records. In cijfers weerspiegelt zich de uitdaging tot een nieuwe overtreffende trap. Nog nooit in de geschiedenis, zo meldden de media, is een partij erin geslaagd om de achterstand van 23 punten die de Conservatieven thans op Labour hebben, weg te werken. Zou dat lukken: weer een record.

Strijdperk verplaatst

Cijfermatig hebben ze gelijk. In werkelijkheid echter zijn de Britse verkiezingen al drie jaar geleden begonnen op het moment dat Tony Blair de nieuwe partijleider van Labour werd. Hij ontdeed Labour van onverkiesbare linkse dogma’s en richtte de partij naar het midden op een manier die de instemming van grote delen van het bedrijfsleven kreeg. Het strijdperk werd door hem naar het traditioneel Conservatieve grondgebied verplaatst.

Niettemin zei Major in Luton: „Deze verkiezingen zijn te winnen. Ik denk niet alleen dat zij dat zijn, maar ik denk ook ze te gaan winnen”.

De verkiezingscampagne is in vergelijking met voorgaande keren veranderd en heeft, doordat zij zich toespitst op de politieke leiders Major en Blair, het karakter gekregen van presidentiële verkiezingen zoals die in de Verenigde Staten worden gehouden.

Zo staat er een televisiedebat tussen beide kopstukken op het programma, ongeveer in de stijl zoals Clinton en Dole hun debat voor het presidentschap in de VS voerden.

Het doorgaan van dit debat is in Engeland overigens nog niet zeker, omdat de derde partij in Groot-Brittannië, de liberaal-democraten, willen dat hun leider Paddy Ashdown ook in de gelegenheid wordt gesteld eraan deel te nemen.

Eventueel zal de zaak voor de rechter worden uitgevochten. De BBC, die het debat uitzendt, is als neutrale zendgemachtigde verplicht alle partijen zo gelijkwaardig mogelijk te behandelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen