Tornen aan Heerma’s erfenis

De verzelfstandiging van de woningcorporaties, door Heerma op poten gezet, heeft zich in een wonderschoon tempo voltrokken. Weinig jaren later voelen de corporaties zich echter allerminst op hun gemak tussen de stemmen die roepen om beknibbeling op de pas verkregen zelfstandigheid. „Ik stel vast dat de corporaties zich enigszins door de politiek gemangeld voelen”, probeerde discussieleider Tromp voorzichtig.

Wat doe je als je vindt dat een spreker te lang aan het woord is en dat nog saai doet ook? Dan ga je alvast applaudisseren. Het overkwam drs. J. F. A. Smit, directeur van een woningcorporatie in Breda, gistermiddag tijdens het congres ”De staat van de volkshuisvesting; woningcorporaties naar de 21e eeuw”.

Smit sprak, het hoofd diep gebogen over zijn speech ”Via de hinkstapsprong naar Volkshuisvesting Breda”. Nadat hij hink, stap en sprong had behandeld, was hij nog lang niet uitgepraat. Gaandeweg zwol het gemompel en gelach van de congresgangers aan. Totdat opeens een enthousiast applaus opsteeg, als een wanhopige poging om de toespraak ten einde te doen lopen. Smit keek even vertwijfeld de zaal in, om vervolgens het hoofd weer te buigen en onverdroten voort te gaan. Er stond immers nog meer op het papier dat de luisteraars allang wisten of helemaal niet wilden horen? Ook zijn collega uit Almere kreeg de handen voortijdig op elkaar, waarna hij nóg nerveuzer de rest van zijn betoog voorlas.

Ir. H. S. George was uit Curaçao overgevlogen. De volkshuisvesting daar maakt moeilijke tijden door, sprak hij ernstig. Hij wilde zijn blanke broeders nog wel even een complimentje meegeven dat hij niet op papier had staan: „U doet het goed als ik het vergelijk met andere ontwikkelingslanden”. Langzaam groeide de hilariteit, en nadat kennelijk ook tot George was doorgedrongen wat hij eigenlijk gezegd had, loeide de lach door de zaal.

Kwestie-onaire

Tegen die tijd had de schare al heel wat ”Voor- en achterkant van woningcorporaties” gehoord, want daar gingen de verhalen van de directeuren over. Nadat het programma aldus allergruwelijkst was uitgelopen, maakte het politiek forum de menigte weer wakker. Adjunct-hoofdredacteur J. Tromp van de Volkskrant mocht vier kamerleden uit de tent lokken over het volkshuisvestingsbeleid. De parlementariërs vertegenwoordigden de vier grote partijen, waartoe ook D66 zich ondanks het wegspoelen van een deel van haar ondergrond nog steeds wenst te rekenen.

Het ging weer over de bekende thema’s waarover het al zo vele malen ging. Over de corporaties die door de politiek verzelfstandigd zijn en aan wier zelfstandigheid dezelfde politici soms graag weer willen knabbelen. Over de verevening: rijke corporaties schuiven geld naar hun armere broers, gedwongen (wil de PvdA), of vrijwillig, of helemaal niet. Over de hoeveelheid huurwoningen die afneemt doordat de corporaties honderden huizen aan de bewoners verkopen.

In de verkoop

Tegen die laatste ontwikkeling was directrice G. Kooij-Braun van de Haarlemse woningstichting ’t Sant al flink van leer getrokken. „De omstandigheden om te kopen zijn ideaal. Er is een riante hypotheekaftrek, de rente is historisch laag en de banken staan in de rij om leningen af te sluiten. In de huidige euforie worden de voordelen van het kopen overbelicht en de kosten en risico’s onderbelicht. De overheid geeft te gemakkelijk garanties af en de banken verstrekken te gemakkelijk hypotheken. Het lijkt wel alsof iedereen denkt dat de rente nooit meer omhoog zal gaan. Het lijkt wel of niemand ooit uitvalt uit het arbeidsproces”.

Het gaat ook niet alleen om de rente en de aflossing van de lening: „In de toekomst zal blijken dat een fors aantal eigenaren onvoldoende heeft gereserveerd voor het onderhoud van hun huizen”. Dia’s uit Haarlem lieten zien welke belabberde situaties dat oplevert.

Directeur N. van Velzen van de Nationale Woningraad noemde de verkoop van 200.000 à 300.000 huizen echter broodnodig voor de investeringen die de corporaties moeten plegen.

Zelfstandigheid

Het ging gisteren vooral weer over de zelfstandigheid, een gevoelig eksteroog voor de woningbouwverenigingen. D66’er Jeekel: „Het gaat goed met de verzelfstandiging. Duivesteijn (PvdA) probeert hier en daar terug te gaan naar het oude spoor, maar die kant moeten we natuurlijk niet op”. Biesheuvel (CDA): „Duivesteijn heeft de brutering nog steeds niet goed verwerkt. Hij gaat ook niet uit van de zelfredzaamheid van de corporaties”.

Duivesteijn hield voet bij stuk: „Ik ben voor zelfstandig werken van de corporaties, maar zij maken niet alléén de dienst uit”. De andere drie kamerleden vonden wel dat de politiek de vinger aan de pols moet blijven houden, maar voelden niets voor het insnoeren van de zelfstandigheid van de corporaties. VVD’er Hofstra: „De PvdA herinnert zich niet wat bij de brutering is afgesproken. De verzelfstandiging moeten we volgens plan uitvoeren. Overigens stelt de politiek natuurlijk wel de kaders vast”.

Als het over kaders gaat, willen de corporaties wel graag weten waar ze aan toe zijn. CDA’er Biesheuvel kreeg bij hen gisteren de handen op elkaar toen hij vond dat het parlement het beleid niet bij elk incident moet aanpassen. NWR-directeur Van Velzen had het ook al gezegd: „Corporaties moeten terwille van een goede volkshuisvesting ook in de volgende eeuw meer beleids- en bewegingsruimte hebben”. Ruimte voor hink-stapsprong.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen