Sjabbat sjalom

„Als nu God op de zevende dag volbracht had Zijn werk dat Hij gemaakt had, heeft Hij gerust op de zevende dag van al Zijn werk”. Die dag van de rust van God in Zijn werk was de eerste sabbat die de wereld heeft gekend. En iedere rustdag voert ons terug tot die scheppingsrust van God. Vandaar het gebod om op de sabbat te rusten en in de heiliging ervan de zegen te genieten. Hij is de dag van God!

Naar dat hoge gebod hebben de vrouwen die bij jezus’ sterfbed stonden en op Zijn begrafenis waren, ook gerust op de sabbat na Jezus’ sterven. Over Zijn dood en graf ruist de sprake van de sabbat Want het was avond geweest en het was morgen geweest, de zesde dag, en Christus zag al wat Hij gedaan had, en zie, het was zeer goed. Als Hij nu met luider stem tot Zijn Vader geroepen had: „Het Is volbracht!”, zo rustte Hij ook op de zevende dag van het werk dat Hij gemaakt had. En de rust van deze stille sabbat daalt neer na het inspannende werk dat gedaan Is. Dat Is dan de laatste sabbat, „want nu de Heer Is opgestaan, nu vangt het nieuwe leven aan”. De glorie van die nieuwe rustdag wordt juist op deze laatste sabbat voorbereid.

En die nieuwe sabbat breekt aan. Daar staat de Geest garant voor. De Vader heeft Immers Zijn arbeid voltooid, de Zoon heeft Zijn werk volbracht, dan zal ook de Geest straks Zijn taak voleindigen en rusten. Want ondanks dood en graf is het grote werk gedaan. Het is Goede Vrijdag geweest! Er Is voldaan, het offer is gebracht, de schuld Is weggedaan, het pleit is beslecht Daarom kon het juist sabbat zijn. Daarom ook kon het Kind slapen gaan en In Zijn laatste woord aan het kruis het avondgebed van de joodse kinderen op Zijn stervende lippen nemen om in de rust van de slaap Zijn ziel te bevelen en In bewaring te geven in de handen van Zijn Vader.

„En op de sabbat rustten zij naar het gebod”. Zo ooit dan Is het toch wel deze dag die de vrouwen in stille overpeinzing mogen begroeten en zegenen. „Sjabbat Sjalom”. Vrede op deze rustdag! Het Is immers de zo geheten ”Grote Sabbat”, de paassabbat De sabbat van het grote feest der verlossing, dat spreekt van overwinning en exodus, van overwinning over de dood en van uittocht uit het graf. Die profetie van Pasen zal nu werkelijkheid worden. De uitleiding is niet meer tegen te houden, want het Paaslam Is geslacht De deur naar de ware vrijheid zal nu ontsloten worden. De poort naar het nieuwe leven gaat open Dan zal ook de profetie van de oude sabbatspsalm gerealiseerd worden, dat al Gods vijanden verstrooid zullen worden, maar de rechtvaardige nieuwe levenskracht zal ontvangen en In Gods huis geplant zal worden.

Maar die overpeinzing leeft niet In het hart van deze liefhebbende vrouwen. Want zij wisten nog de Schrift niet dat haar Meester uit de doden moest opstaan. Jezus Is gestorven en begraven. Zij zijn er zelf getuige van geweest En wie in het graf ligt Is weg. Dan Is alle heerlijkheid vergaan. Zo Is ook Hij ten diepste vernederd tot in de plaats der verderving, gelegd In het stof van de dood. Dat Is het bittere einde van Zijn leven, waaraan zij alleen nog maar hun specerijen van gebroken hoop en verdriet kunnen wijden.

Hoezeer blijft echter In de smart van hun liefde het verstand van deze vrouwen gesloten. Daarom verstaan zij niet dat de Vader Zelf Zijn moegestreden Kind een plaats bereid heeft, waar Hij mag rusten van de zware arbeid van Zijn ziel. Want in het door God bestelde nieuwe graf rust het Kind In de hand van Zijn Vader, wachtend op de wekstem van de nieuwe dag, de zalige dag van Zijn verrijzenis.

Dan worden de oude schaduwen werkelijkheid en de dienst gaat zich richten naar Je regel van het Nieuwe Verbond. Want op Goede Vrijdag eindigt de dienst der schaduwen In het graf van Christus en de bediening van de dood eindigt in de dood van „ons Pascha, dat voor ons geslacht is”. Nu neemt de bediening van de Géést Die Christus uit de doden opgewekt heeft een aanvang. Nu moet Aaron plaatsmaken voor Melchizédek, die de dienst overneemt Nu gaat het oude voorbij en wordt alles nieuw. De sabbat behoeft niet meer door werken en Inspanning bereikt te worden om tot rust te komen, want die rust is er al, aangereikt als zij wordt op de eerste dag van de week, de dag van Jezus’ opstanding. En dan breekt de ware rust aan In de ontmoeting met de opgestane Levensvorst.

Ja, dit is de grote blijde dag, die David in de geest voorzag want onze Heer en Koning groot is nu verrezen uit de dood. En Hij, die stervend ons liet leven gaf, verrees in glorie uit het graf.

Nu wordt het eerst recht „Sjabbat Sjalom”. Vrede op deze rustdag. Vrede vanuit Zijn volbrachte werk. Vrede door de kracht van Zijn opstanding. Zo worden rusteloze mensen wedergeboren tot de levende hoop, om in die hoop niet te rusten naar het gebod en onder de wet maar te rusten onder de genade in het offer van Christus. In die hoop strekken zij zich uit naar het einde van de laatste werkweek, wanneer de bediening van de Geest In heerlijkheid haar voleinding zal bereiken in het slaan van de laatste sabbatsbazuin.

Straks zal het voor de laatste keer avond geweest zijn en morgen geworden zijn. Dan zal ook de Geest zien al wat Hij gedaan heeft en het zal zeer góéd zijn. Want ook Hij zal rusten op Zijn sabbat en zeggen: Het is geschied. In die rust zullen dan delen allen die als de vrucht van Goede Vrijdag die Géést in hen werken lieten en die zo de eeuwige sabbat in dit leven aanvingen.

Welk een dag der ruste zal dat wezen, als w’onsterflijk uit de dood verrezen, knielen voor Uw dankaltaarl Amen, Jezus, maak het waar!

Ds. E. F. Vergunst, Ridderkerk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen