„Miljoenen van hun jeugd beroofd”

Miljoenen kinderen in de hele wereld worden op soortgelijke wijze van hun jeugd beroofd. Elk jaar nemen regeringen en maatschappelijk werkers zich voor een halt toe te roepen aan de georganiseerde en lucratieve handel in kinderprostitutie.

Vorig jaar was India een van de meer dan honderd landen die op een conferentie in Stockholm afspraken nauwer te gaan samenwerken om kinderen van prostitutie te vrijwaren. Maar ondanks de goede voornemens ziet het ernaar uit dat de toestand in India en de andere landen eerder erger zal worden dan beter.

In ontwikkelingslanden, waar allerlei problemen om de voorrang vechten, neemt de bevolking snel toe. Steeds meer mensen trekken naar de steden, waar armoede en modem consumptief gedrag samen een voedingsbodem vormen voor de prostitutie. De stormachtige ontwikkeling van de telecommunicatie maakt het bovendien steeds gemakkelijker contact te leggen tussen afnemers van kinderprostitutie en de bordelen die de kinderen leveren.

Complex

Het probleem is zo diepgeworteld en complex dat sommige deskundigen betwijfelen of er wel effectieve maatregelen mogelijk zijn. „De goede bedoelingen van u en van mij zullen de maatschappij niet veranderen”, zegt dokter Smarajit Jana, die in Sonagachi een. kliniek en een voorlichtingsprogramma over aids voor prostituees runt.

Kinderprostitutie gedijt vooral omdat mannen in het eigen land er behoefte aan hebben en anderen ervan profiteren. ”Buitenlandse sekstoeristen mogen de krantenkoppen halen en het doelwit zijn van recente acties tegen seks met minderjarigen, maar de grootste verbruikers bevinden zich thuis.

In India profiteren allerlei groepen van de kinderprostitutie: dorpen waar prostitutie van moeder op dochter wordt overgedragen en waar de hele gemeenschap van deze tak van handel afhankelijk is; handelaars die internationale netwerken onderhouden; corrupte politieagenten die geld krijgen om de andere kant op te kijken in plaats van de wet te handhaven. In India bestaat bijvoorbeeld al veertig jaar een wet die seks met iemand onder de zestien, met of zonder instemming, als verkrachting beschouwt en strafbaar stelt met levenslang.

Bovendien trekken ook de families van de betrokken kinderen voordeel van de prostitutie, of zij nu wel of niet tegenover zichzelf toegeven waar het geld dat uit de grote stad naar huis wordt gestuurd precies vandaan komt.

Merkkleding

Het Kinderfonds van de Verenigde Naties schat dat elk jaar zeker een miljoen kinderen, merendeels meisjes, prostituee wordt. Het probleem is niet beperkt tot de ontwikkelingslanden. Zeker 100.000 kinderen, 10 procent van het totaal, wonen in de VS. In Japan en andere industrielanden komt het voor dat schoolmeisjes uit de middenklasse zich prostitueren om geld te verdienen voor merkkleding.

Op sommige plaatsen komt kinderprostitutie voort uit oude tradities. In het West-Afrikaanse Ghana offeren families dochters op om de goden tevreden te stellen. De meisjes worden door priesters als concubines gebruikt. Soortgelijke praktijken in India hebben al jaren geleden iedere religieuze connotatie verloren. De meisjes worden nu gewoon verhandeld als prostituees.

Elders ontstaat de kinderprostitutie onder de druk van het moderne leven. In Kenia, in het oosten van Afrika, heeft stormachtige urbanisatie en industrialisatie een onderklasse van kinderen gecreëerd. Corrupte politie en politici negeren het probleem of maken er misbruik van. De regerirfg van Kenia heeft pas kortgeleden voor het eerst toegegeven dat er in het land kinderprostitutie bestond.

Ook in India is kinderprostitutie nog steeds een schandelijk soort handel waarvan maar weinig mensen het bestaan willen toegeven.

Behoeftige ouders

Rama zegt dat zij zo vaak ze kan geld stuurt naar haar behoeftige ouders op het platteland ten westen van Calcutta. Ze vertelt hun dat ze het verdient als dienstmeisje. Ze zegt dat ze twintig is, maar heeft het gezicht van een tiener. Als ze praat speelt ze als een kind met haar sieraden - een hele rij banden die om haar arm zijn geschoven.

Rama heeft een kamer in een bouwvallig huis waar nog tientallen prostituees wonen. Ze is bang om in een van de beruchte jeugdgevangenissen terecht te komen, waar verzorgers er regelmatig van worden beschuldigd hun pupillen te misbruiken.

Nayanita Sardar, een sociaal werkster in Sonagachi, zegt dat veel meisjes in de prostitutie terechtkomen omdat, net als bij Rama, hun huwelijk mislukt. Op het Indiase platteland zijn kinderhuwelijken nog heel gewoon en zodra zij het huis van hun echtgenoot betreden krijgen de meisjes de taken van een volwassene toebedeeld.

Rama liep na zes maanden weg en vertelde haar ouders dat haar schoonfamilie haar sloeg. Uit vrees dat zij haar ouders tot last zou zijn, wendde zij zich tot een buurvrouw die uit Calcutta was teruggekeerd met geld en verhalen over goede banen. De vrouw beloofde Rama een baantje als schoonmaakster, maar leverde haar in plaats daarvan drie jaar geleden af bij een bordeel. Daar kreeg Rama te horen dat zij de madam 10.000 rupee schuldig was - het geld dat deze de aanbrengster voor het nieuwe meisje had moeten betalen.

Weinig ideeën

Sonagachi, een Bengaals woord voor ”plaats waar het goud aan de bomen groeit”, staat al tweehonderd jaar bekend als rosse buurt. Bezoekers die niet uit zijn op seks worden hier zelden en ongaarne gezien, zodat er weinig ideeën doordringen uit de rest van de wereld.

Tijdens een wandeling door de wijk op een recente ochtend waren voornamelijk volwassen vrouwen te zien die hun haren zaten te kammen of vis kochten bij straathandelaren. De meisjes zaten waarschijnlijk binnen, want volgens Sarala Gopalan, hoofd van het departement voor vrouwen en kinderontwikkeling, zijn er in India op zijn minst 100.000 kinderprostituees.

Volgens Gopalan is het al heel wat dat men tegenwoordig erkent dat er sprake is van een probleem. Voor een oplossing is een algehele culturele omslag nodig en daar zullen zeker twee of drie generaties mee gemoeid zijn, zegt zij.

De Indiase regering treedt uiterst behoedzaam op, deels omdat seksuele zaken in een conservatieve samenleving nu eenmaal voorzichtig moeten worden aangepakt, deels omdat de politieke wil ontbreekt.

Het departement van Gopalan en andere overheidsdiensten hebben in 1994 een onderzoek naar kinderprostitutie voltooid, maar het parlement heeft nog niets gedaan met de belangrijkste aanbevelingen. Die houden een verscherping van de wetten tegen prostitutie in en het bouwen van huizen waar kinderen die gevaar lopen in de prostitutie terecht te komen kunnen worden verzorgd en onderwezen.

In andere landen staan de zaken er ongeveer gelijk voor. In Brazilië heeft president Fernando Henrique Cardoso, een socioloog, in 1995 een landelijke campagne tegen kinderprostitutie uitgeroepen en de 26 deelstaten gevraagd actieplannen op te stellen. De staten reageren traag.

Thailand heeft afgelopen jaar een wet aangenomen die het mogelijk maakt ouders te bestraffen die hun kinderen aan de seksindustrie verkopen. De straffen voor afnemers, bordeelhouders en andere profiteurs van de kinderprostitutie werden verhoogd. Maar critici zeggen dat er al genoeg goede wetten en plannen zijn, maar dat het schort aan uitvoering ervan. Thailand telt naar schatting een miljoen prostituees, waarvan 40 procent kinderen.

In de Filipijnen is een publiciteitsen voorlichtingscampagne van de grond gekomen nadat president Fidel Ramos had toegegeven dat zijn land de schandelijke reputatie had van een centrum voor kinflerprostitutie. Ook in de Filipijnen ontbreekt het volgens critici niet aan wetten, maar aan de toepassing ervan.

Rama weet dat de meeste jonge vrouwen nooit uit Nonagachi wegkomen. Zij sterven aan ziekten die zij via geslachtsverkeer hebben opgedaan of moeten, verstoten door hun familie, uit bedelen gaan wanneer zij hun jeugdig aanzien kwijtraken.

Toen zij naar Calcutta kwam hoopte Rama een goede baan te krijgen, een man te ontmoeten en een gezin te stichten. „Ik heb die droom nog steeds”, zegt zij.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen