Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Een explosieve valkuil

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Een explosieve valkuil

3 minuten leestijd

„Vandaag is het de tijd voor het martelaarschap”. Die demonische uitspraak van de woordvoerder van Hamas, de Palestijnse Islamitische terreurorganisatie, komt letterlijk overeen met de feiten. Tenminste, in de zienswijze van Hamas… Vanmorgen vonden weer twee Palestijnse „martelaren” (lees zelfmoordenaars) de dood bij twee aanslagen op Israëlische bussen in de Gazastrook.

De sparende hand van Israëls God deed hun misdadige opzet evenwel mislukken. Op wonderlijke wijze vloeide er vanmorgen geen bloed van Israëlische schoolkinderen. In ongelovig perspectief heet dat een „samenloop van omstandigheden”.

Ondertussen maalt de geciteerde voorman van Hamas totaal niet om het vergoten Israëlische bloed bij de recente aanslag in Tel Aviv. Sterker nog, hij stelt de staat Israël „nog meer bommen” in het vooruitzicht De hoop van de Hamas klinkt klip en klaar uit zijn woorden op: een tweede Palestijnse intifada (opstand) breekt zich al baan in Bethlehem en Hebron.

Grootspraak? De ongeregeldheden van de paasdagen op de westelijke Jordaanoever leveren in elk geval niet het tegenbewijs. Het gevaar van een nieuwe geweldspiraal is inderdaad reëel.

Over de schuldvraag hoeft de Palestijnse Autoriteit van Jasser Arafat zich geen moment het hoofd te breken. Het “vredesproces” in het Midden-Oosten stagneert louter en alleen door het optreden van de Israëlische regering. Het kabinet-Netanjahoe lapt in Palestijnse ogen de afspraken van Oslo, de grondslag voor het ”vredesproces”, gewoon aan de laars.

De Palestijnse én internationale steen des aanstoots is dit keer de bouw van een joodse wijk in het oostelijk deel van Jeruzalem. Om extra diplomatieke druk op de regering-Netanjahoe uit te oefenen pleitte Arafat gisteren in Caïro voor een Arabische tegenactie. Met succes. De Arabische Liga adviseert haar leden nu de „normalisering van de betrekkingen met Israël” te bevriezen en evenzeer op economisch gebied (herinvoering boycot) de joodse staat de duimschroeven aan te draaien.

Toegegeven, met die Arabische solidariteit met Arafats Palestijnse project loopt het doorgaans nogal los. Interessanter zullen de westerse reacties op deze dreigende taal zijn. Vooral de Europese Unie, met onze bewindsman van buitenlandse zaken Van Mierlo momenteel in de voorste diplomatieke gelederen, geeft nogal eens blijk van zwakke knieën.

Cruciaal punt In het Israëllsch-Arabische conflict is al sinds 1948 (het geboortejaar van de joodse staat) de erkenning van Israël door zijn nabuurstaten. Daaruit vloeit tegelijk zijn bedreigde nationale veiligheid voort Hoeveel staten in de regio hebben hun vredeswil al in daden omgezet? Een paar vingers volstaan: Egypte en Jordanië. En uitgerekend vanaf Jordaans grondgebied kan de geciteerde Hamaswoordvoerder vrijelijk oproepen tot de “heilige oorlog” tegen Israël… Dan spreken we nog maar niet over de ”koude vrede” tussen Jeruzalem en Caïro.

Toch vormt de Arabische Liga niet hét acute gevaar voor Israël. Dat komt duidelijk van Palestijnse zijde. Terecht pint premier Netanjahoe zijn vredespartner Arafat vast op het voorkómen van terreuraanslagen op Israëlische burgers. Hoe kan iemand zich tot ‘president’ opwerpen zonder over effectief gezag te beschikken binnen de eigen achterban?

Vanuit het noorden en het zuiden staan islamlstische commando’s, respectievelijk van Hezbollah, Hamas en Jihad, de staat Israël regelrecht naar het leven. Moet Israël soms daarom opteren voor een schijnvrede met de zogenoemde gematigde Palestijnse krachten rondom Arafat? De laatste sloeg gisteren in Caïro nog openlijk de Islamitische oorlogstrom over Jeruzalem. Het Palestijnse Gezag heeft veel weg van een valkuil voor de nog zo jonge (nog geen vijftig jaar!) en kwetsbare staat Israël.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 april 1997

Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's

Een explosieve valkuil

Bekijk de hele uitgave van dinsdag 1 april 1997

Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's