„Niet met een aalmoes de laan uit”
Stakers bij Philips in Hoogeveen eisen werkgaranties van bedrijfsleiding
HOOGEVEEN - Ze zijn boos op de directie. En bang dat ze hun boterham zullen verliezen. Sinds vanochtend ligt het werk bij de Philips-vestiging in Hoogeveen plat. De concernleiding acht verplaatsing van een deel van de productie naar Polen noodzakelijk. „Zal wel”, vindt werknemer Jan Pater, „maar laat ze eerst fatsoenlijke afspraken met het personeel maken”. Dat is tot dusverre niet gelukt en dus wordt er gestaakt.
Het is het gebruikelijke beeld. Een horde personeel voor de poort. Veel petjes, sjaals, T-shirts en andere attributen van de vakbonden CNV en FNV. Zo’n vijfhonderd van de duizend werknemers lopen in optocht naar de Mauritshal om zich in te laten schrijven als staker.
Pater is 55 jaar. Hij werkt al 37 jaar bij Philips. Hij vindt dat de directie hem in de steek laat. „We hebben met zijn allen deze vestiging grootgemaakt. Ik had niet verwacht dat Philips zo op zijn sociale gezicht zou gaan door het zover te laten komen dat we het werk neer moeten leggen”.
Arbeid te duur
In Hoogeveen worden jaarlijks ongeveer I miljoen stofzuigers, 2,4 miljoen koffiezetters, 1 miljoen mixers en nog wat andere huishoudelijke apparatuur geproduceerd. Volgens persvoorlichter Y. Crolla is de factor arbeid in Nederland te duur. „Dat is de reden dat we een deel van deze artikelen op korte termijn vanuit Polen gaan afnemen”. Philips heeft al nauwe contacten met Biazet, een immens bedrijf in Bialystok, vlak bij de Russische grens. Goedkopere producten moet het voor Philips ook mogelijk maken markten in Oost-Europa en China te betreden. Crolla: „De concurrentie in dit segment is fors”.
Voorzitter van de ondernemingsraad H. de Jonge is bang dat de helft van de werkgelegenheid bij Philips Hoogeveen op de tocht komt te staan. „Er is vanaf september vorig jaar in totaal zeven keer met de directie gepraat. Zonder resultaat”. De keiharde stakingseis is nu dat er geen gedwongen ontslagen zullen vallen. De bonden willen dat de directie het tempo van de verplaatsingsoperatie aanpast zodat de werknemers de tijd hebben om ander werk te zoeken binnen of buiten het concern.
Volgens FNV-bestuurder E. Stam van de Industriebond FNV valt er op geen enkele manier iets te overleggen. „We hebben van alles voorgesteld. Premies voor mensen die vrijwillig weg gaan, herplaatsing van uitzendkrachten, een ouderenregeling en ga maar door. Het antwoord is steeds dat het niet kan en niet in het beleid past. Dat zijn we nu zat. Het kan niet zo zijn dat Philips eenzijdig dicteert”. Zijn peptalk slaat aan bij de stakers. Applaus klinkt door de zaal. „En dan nog wat”, roept Stam. „De directie dreigt de tent direct te sluiten. Maar dat zeggen ze altijd, daar hoeven jullie je niks van aan te trekken”. Zoiets gaat erin als koek.
Onmogelijke eis
Philips-woordvoerder Crolla vindt dat het bedrijf we! degelijk wil praten. „In eerste instantie waren er drie eisen. Wij moesten een maximale inspanning leveren om gedwongen ontslagen te voorkomen, er diende een goede regeling voor het personeel te komen en de toekomst van de vestiging in Hoogeveen moest gewaarborgd zijn. Dat waren redelijke punten. Gisteren kwam echter plotseling het punt dat niemand in de ww mag komen op tafel. Dat is een onmogelijke eis”.
Crolla meent dat het aantal van vijfhonderd mensen die de laan uitmoeten te dik is aangezet. „Er loopt een reorganisatie die losstaat van de operatie in Polen. Wij denken dat er door de verplaatsing van de productie zo’n 250 mensen uit moeten”. Philips is niet van plan uit Hoogeveen te vertrekken. Crolla: „Het is de bedoeling dat hier een kennis- en ontwikkelingscentrum blijft. Daar kunnen tussen de vijfhonderd en zevenhonderd werknemers aan de slag”. Hij kan niets zeggen over de schade die Philips ondervindt van de staking. „Duurt het wat langer, dan kun je ervan op aan dat de littekens nog jaren zichtbaar zijn. Zowel klanten als leveranciers pikken dit niet”.
Werknemer De Jonge is desondanks van mening dat hij en zijn collega’s het recht hebben voor hun boterham op te komen. „De mentaliteit is er hier niet naar om te pas en te onpas te gaan staken. Maar de mensen dreigen met een aalmoes op straat te worden gezet. En dat willen we niet”. Een werkwillige meldt zich met een benauwd gezicht bij de portier. „Kom er maar in”, zegt die joviaal. De jongeman glipt door een poortje naar binnen. Zijn postende collega’s leggen hem geen strobreed in de weg, lachen hem wel uit. „Wie wil werken, mag dat”, instrueert de OR-voorzitter. „Gebruik geen lijfelijk geweld”. Hoelang de actie gaat, duren, kan hij niet zeggen. „Hangt van de directie af. De mensen moeten zich elke morgen melden in de Mauritshal. We kijken morgenvroeg wel verder”.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van maandag 14 april 1997
Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van maandag 14 april 1997
Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's