Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Bedrijfsbidstonden bij NS: Bidden kan ons in het werk geweldig helpen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Bedrijfsbidstonden bij NS: Bidden kan ons in het werk geweldig helpen

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

UTRECHT - De veiligheid van reizigers en personeel is een vast gebedspunt De spanningen die de reorganisatie met zich meebrengt komen ter sprake, net als de vraag om vrijsheid en inzicht voor de raad van bestuur. Ook de persoonlijke nood van een individuele NS’er heeft in de voorbede een plaats. Bedrijfsbidstonden bij NS: „Bidden op je werk kan geweldig helpen”.

Lang leidden ze min of meer onbewust een wat verborgen bestaan, de gebedsgroepen bij NS, maar in het laatste nummer van het bedrijfsblad De Koppeling treden ze voor het voetlicht. De Telegraaf ging aan de haal met een twijfelachtige samenvatting van het artikel. ”NS’ers bidden om betere cao”. „Op het station van Utrecht gaan de meeste NS’ers op de knieën om een betere toekomst voor hun bedrijf via hemelse machten af te smeken”, spotte de krant.

Sinds een jaar of tien komen NS’ers in Utrecht wekelijks bij elkaar in bidstondgroepen. Drs. ir. Maarten H. Pijnacker Hordijk richtte in 1986 het eerste groepje op, toen hij op één kamer kwam te zitten met een christencollega. Pijnacker Hordijk is op dit moment projectleider bij Railned BV, een aan de overheid gelieerde taakorganisatie die waakt over capaciteit en veiligheid.

Alle begin is moeilijk. Het groepje begon met twee man, maar het duurde niet lang of andere collega’s sloten zich bij hen aan. NS-Reizigers, NS-Materieel, Holland Railconsult, de Spoorwegpolitie: uit alle geledingen kwamen ze. Een jaar of drie terug -de groep was flink gegroeid-begonnen enkele onderdelen voor zichzelf, mede omdat de wandeling tussen de gebouwen wel erg veel tijd kostte. En de gebedstijd mocht niet ten koste gaan van de baas. Ook in Amersfoort startte een groep.

Potentieel

Op dit moment doen zo’n veertig NS’ers mee aan de bidstonden, maar het potentieel is veel groter, weet Pijnacker Holdijk. „Stel dat 2 procent van het personeel christen is -dat is een lage schatting-, dan zijn het er 540. Je zit natuurlijk wel met de gebroken diensten van veel werknemers: loketpersoneel, de mensen op de trein. Dat is een factor die geregelde deelname bemoeilijkt”.

Recent legde de initiatiefnemer tegenover het blad ”Palet” van de Evangelische Alliantie verantwoording af van zijn drijfveren. De intro van zijn artikel bleef achterwege, maar hij staat er nog steeds achter, al is hij scherp. „Veel christenen zijn ongeloofwaardig, ’s Zondags in de kerk lijken ze zich te bekommeren om die zondige wereld, maar door de week op hun werk zal dat eigen leefwereldje voor hen worst zijn. Deze nogal zwart-witte uitspraak bevat helaas een kern van waarheid”.

Pijnacker Hordijk is de laatste die wil schoppen tegen andermans beleving, „maar, zwart-wit gesteld: hoewel niet van de wereld maar wel m de wereld, is er van de aanwezigheid van christenen in een bedrijf vaak weinig te merken. Ze distantiëren zich liever dan dat ze zich mengen in de gevaarlijke, dynamische, moderne maatschappij vol invloeden van bepaald niet-neutrale zijde…”

„Licht zijn en zout zijn: dat valt tegenwoordig niet mee! Bidden op je werk kan daarbij geweldig helpen. Nee, niet alleen voor je gaat eten, maar samen met collega’s deelnemen aan een bedrijfs- of pauzebidstond. Steeds meer christenen beseffen dat hun christen-zijn óók consequenties heeft voor de baan die ze hebben, en dat ze niet toevallig op die plek werken”.

NS is niet het enige bedrijf met bidstonden. Pijnacker Holdijk houdt een lijstje bij van ondernemingen waar vergelijkbare groepen samenkomen. Daarop komen onder meer voor het Dijkzigt Ziekenhuis, Hoogovens, De Nederlandsche Bank, verschillende ministeries, de marine, de Postbank, het PGGM, de provincie Gelderland en het paleis van justitie in Arnhem.

Glazen huis

„We moeten oppassen dat we niet overdrijven”, weet Pijnacker Hordijk maar ai te goed. „Je zit als christen in een glazen huis. Je bent niet meer en beter dan anderen, maar je geeft je op deze manier voor de collega’s wel erg bloot. Een christen heeft hoge normen, en moet zichzelf ook in z’n werk waarmaken. Je komt hier om te werken en om kwaliteit te leveren. Je moet collegiaal zijn, integer. Tegelijkertijd weet je ook van je eigen zwakheden. En een feit is dat je in de ogen van veel collega’s belachelijk bezig bent, maar anderzijds kan het leiden tot nieuwe openingen bij collega’s die hongerig zijn naar de Levende God”.

De vorm van de pauzebidstond is op de diverse plaatsen verschillend. De groep bij Articon doet eerst een korte bijbelstudie over de Psalmen. Bij Holland Railconsult wordt een breder bijbelrooster gebruikt. De groep van Pijnacker Hordijk leest niet, voorafgaand aan het gebed. „Ieder kiest de vorm die het beste bij de groep past. Na de start van een nieuwe groep volgt een tijd van gewenning, die gemakkelijk kan overgaan in sleur. Je kent elkaar en het verloop en de inhoud van een bijeenkomst worden voorspelbaar. Regelmatige evaluatie, open en eerlijk, kan voorkomen dat het zover komt”.

Pijnacker Hordijk groeide op in de hervormde kerk, maar is sinds jaren aangesloten bij de evangeliegemeente in zijn woonplaats Houten. „Maar naar welke kerk iemand gaat, maakt ons niet uit. Vaak weten we dat niet eens van elkaar. Bij Articon zijn wat meer reformatorische mensen aangesloten, hier wat meer evangelische. Discussies over Statenvertaling, nieuwe vertaling of Het Boek zijn niet aan de orde. Mensen houden rekening met de verschillende achtergronden. Hete hoofden en koude harten moeten we voorkomen, en dat lukt”.

Oorlogsverleden NS

Of de bedrijfsleiding weet van het bestaan van de bidgroepen, weet de initiatiefnemer niet. Een paar jaar geleden schreef hij een brief aan de raad van bestuur over het belaste oorlogsverleden van NS. Het Spoorwegmuseum had op dat moment een expositie over de oorlogsjaren bij NS, met daarin het vervoer van joden per spoor vanuit de kampen Amersfoort en Westerbork richting Auschwitz. „Het bedrijf verdiende aan die transporten. We vonden dat het goed zou zijn als NS schuld zou erkennen en belijden, schoon schip zou maken. Dat kon, zonder dat we daarbij de collega’s van toen af zouden vallen”. De retourbrief toonde weliswaar begrip, maar de leiding wilde zich geen oordeel aanmeten. „Schulderkenning is toen plaatsvervangend door onze groepen gedaan”.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 16 april 1997

Reformatorisch Dagblad | 18 Pagina's

Bedrijfsbidstonden bij NS: Bidden kan ons in het werk geweldig helpen

Bekijk de hele uitgave van woensdag 16 april 1997

Reformatorisch Dagblad | 18 Pagina's