Eindelijk Bulgaarse politici met een moraal!

„Deze verkiezingen sla ik even hoog aan als de politieke ommekeer van herfst 1989”, stelt Milev resoluut. „De brandende vraag is: Lukt eindelijk de politieke doorbraak of wordt het oude spel van halfhartige hervormingen en halfhartige democratisering voortgezet?”

Over het antwoord maakt de mediakenner zich nauwelijks zorgen. „Dat is het pluspunt van deze verkiezingen. De Democratische Krachten zullen de meerderheid krijgen. De meeste waarnemers gaan althans van dit resultaat uit. Daarop wijzen ook de gebeurtenissen van de afgelopen maanden”.

Inderdaad, de toom van een totaal verpauperde bevolking ontlaadde zich op de hoofden van de regerende socialisten. De voorlopige rekening voor hun schrikbarende wanbeleid loog er al niet om: De regeermacht kwijt én morrende acceptatie van vervroegde parlementsverkiezingen (19 april).

Toch ligt het niet voor de hand dat de postcommunisten, de Bulgaarse Socialistische Partij (BSP), zich voetstoots gewonnen zullen geven. Met hun politieke opperheerschappij dreigen ze immers tegelijk de financiële greep op het land te verliezen. De hervormingsinitiatieven van de eventueel zegevierende Unie van Democratische Krachten mogen op forse en taaie socialistische tegenstand rekenen.

In die tegenwerping kan onze gesprekspartner zich vinden. „Natuurlijk, onze situatie verschilt nogal van de uwe. De socialistische voormannen -sleutelwoord: de kaders-beheren de grootste industriebedrijven. Zij onderhouden ook nauwe banden met de maffia. Bulgarije gaat gebukt onder een enorme economische criminaliteit”.

„Stel, de Unie van Democratische Krachten wint de verkiezingen en vormt op grond daarvan een nieuwe regering. Welnu, dan komt het er echt op aan, dan wacht de harde confrontatie met de georganiseerde misdaad! Idem, de aanpak van het omvangrijke zwarte circuit. Die schaduweconomie is trouwens veel groter dan het officiële economische circuit”.

„Hoe dit zij, in beide milieus tref je dezelfde lieden aan. Die lui zijn gewend elkaar te dekken. Ze zijn bijvoorbeeld algemeen directeur van een officieel staatsbedrijf en runnen daarnaast nog een aantal ondernemingen onder eigen naam. De laatsten brengen de producten van de eerstgenoemde firma op de markt zonder daarvoor belasting af te dragen”.

Weg 7 miljard!

Deze doortrapte praktijken hebben aan de nationale economie bijzonder veel afbreuk gedaan, analyseert Milev. „Het is een legende dat westerse investeerders geen belangstelling toonden voor Bulgarije. Zeker, wij zijn niet zo interessant voor hen als Tsjechië of Polen. Desalniettemin is het de schuld van corrupte socialistische kaders dat veel buitenlandse investeringen afketsten. Die lieden wensten liever onder elkaar te blijven…”

„De komst van grote westerse concerns zou absoluut een eind maken aan hun spel van zijn en schijn, van vermenging van het officiële economische circuit met het zwarte. Een kwestie van het opstellen van nieuwe regels. Richtlijnen die in de normale, beschaafde wereld gelden. En dat willen ze niet. De reden waarom deze socialistische profiteurs geen hervorming hebben doorgevoerd. Niet omdat zij zo dom zijn, maar omdat anders hun politieke en economische macht gebroken wordt”.

De namen van deze zakkenvullers zijn waarschijnlijk genoegzaam bekend. „Ja, eigenlijk is het geen geheim! Onze president, Petar Stojanov, een goudeerlijke man gelukkig, heeft klip en klaar gezegd de dingen bij de naam te willen noemen. Alleen al sinds 1989 is 7 miljard dollar(!) verloren gegaan aan zogenoemde niet-terugvorderbare kredieten. Toch een ongelooflijke som voor een klein land als Bulgarije! Dat geld is naar het buitenland gesluisd. Echt een ongehoorde diefstal. Arrestatie vond niet plaats, noch het in beslag nemen van bezittingen van de schuldenaars”.

Voorspelt deze ramp soms weinig goeds voor een ”operatie schone handen” naar Bulgaarse snit? Is het geen onbegonnen werk voor de hervormingsgezinden om schoon staatsschip te maken? Hoe optimistisch is onze zegsman in Sofia?

Rossen Milev gaat er eens goed voor zitten. „Ik ben beslist optimistisch! Kijk eens naar wat de overgangsregering van Stefan Sofijanski in een luttele twee maanden voor elkaar heeft gekregen. De mensen hebben nu gezien dat het helemaal niet zo moeilijk is op te treden tegen delicten. Vroeger heerste hier een verlammende angstsfeer. De media deden er zelfs nog een schepje bovenop. Zij schiepen het beeld van onaantastbare maffiosi. De pers verschafte de criminelen nota bene een aureool van maatschappelijk respect door grote persoonlijke interviews”.

„Die angstsfeer heeft interim-premier Sofijanski met zijn team in slechts twee maanden tijd weten te doorbreken. Ze hebben bijvoorbeeld heel simpel de peperdure auto’s van particulieren aan een controle onderworpen, Mercedessen. Wagens die meer dan 100.000 D-mark kosten. Welnu, die Mercedessen zijn van de weg gehaald. Teruggave hing af van het bewijs aan de fiscale verplichtingen te hebben voldaan. Daarvoor diende de eigenaar zich te vervoegen bij het departement van binnenlandse zaken. En passant kon meteen worden nagetrokken of deze luxe modellen niet gestolen waren. Om kort te gaan: Tientallen auto’s zijn niet afgehaald!

Markenvervalser

En de regering-Sofijanski laat het niet bij deze spectaculaire actie tegen de voortwoekerende corruptie, verzekert Rossen Milev enthousiast. „Begin deze week arresteerden zij een beruchte maffiaboss in het zuidoosten van het land. Die knaap behoort tot de Turkse minderheid. Hij noemt zich Rocco. Ach, die maffiosi zijn zo ongehoord brutaal! Rocco handelde in drugs. Bij de inval in zijn huis, maandag, vond de politie vervalste Duitse bankbiljetten ter waarde van een half miljoen. Deze crimineel voelde zich zo sterk dat zijn bende zelfs gewapend verzet bood tegen zijn vastaeming. Nou, daar wist de politie wel raad mee. Ze is er keihard tegenaan gegaan”.

„Einde verhaal? Geloof het maar! Eerst liet de televisie het resultaat zien van de inval in Rocco’s woning. De valse D-marken, een compleet wapenarsenaal. Daarna presenteerde zich Dogan, de politieke leider van de Turkse minderheid. Hij sprong in de bres voor Rocco! Denk je eens in wanneer een Nederlandse politicus een zware crimineel de handen boven het hoofd zou houden… Dat betekent zonder pardon het einde van zijn loopbaan. Kan het dommer?!”

„Dogan is evenwel schaamteloos. Hij heeft president Stojanov over deze affaire opgebeld en verscheen maandag ook nog eens voor de camera’s om het optreden van de politie contra Rocco scherp te veroordelen. Dogan repte over een aanval op „een Turks zakenman”. Een regelrecht schandaal. Deze zaak illustreert hoe ver de criminalisering van de staat, van het politieke systeem, -reeds is voortgeschreden. Hét politieke strijdpunt van de huidige president en premier. Eindelijk Bulgaarse politici met een moraal. De beoogde premier van het anticommunistische kamp, Kostov, deelt deze visie helemaal. Hij zegt: Het is van tweeen één. Of wij knjgen die corrupte bende klein, of zij ons”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen