„Gemeenschap geeft vruchten”

Wanneer een predikant nalaat gemeenschap met God te beoefenen, wordt zijn arbeid hol en leeg. Wie niet weet van deze gemeenschap gaat voor eeuwig verloren. Op de jongste dag zal Christus mensen van Zich zenden omdat zij Hem niet gekend hebben.

Kenmerkend voor een christen en voor een door God geroepen dienaar van het Woord is dat hij weet van de voortdurende gemeenschap met God. Van onze kant uit deze gemeenschap met God zich niet het minst in het gebed. Van Gods kant blijkt ze in de tekenen van Zijn genade, liefde en nabijheid waarmee Hij tot ons komt. De zekerheid van het geloof wordt gesmaakt vanuit het beoefenen van de gemeenschap met God. De apostel Paulus betuigde: „Wiens eigen ik ben. Welken ik ook dien”.

Heiligmaking

De laatste woorden laten zien dat de heiligmaking een wezenlijk onderdeel is van de gemeenschap met God. God heeft de Zijnen in Christus verkoren. Christus heeft aan het kruis uitgeroepen: „Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij verlaten”. Opdat iedereen die in Hem gelooft gemeenschap met God zou hebben.

Elke ware christen belijdt wanneer hij overdenkt dat God hem genade heeft bewezen: Waarom ik? Wanneer we eenmaal de gemeenschap met God hebben gesmaakt en de Heere verbergt Zijn aangezicht voor ons, blijft er een leegte in de ziel achter die alleen door God Zelf vervuld kan worden. Het smaken van de gemeenschap met God verlevendigt het verlangen naar de eeuwige heerlijkheid. Daar wordt God volkomen gediend.

Vreugde in God

Ds. John Piper, baptistenpredikant in Minneapolis (VS), hield gisteravond zijn derde lezing over de vreugde in God. Deze keer stelde hij aan de orde hoe een dienaar van het Woord deze vreugde in God kan behouden. Dat is een zeer belangrijke zaak. Hoe zullen we onze hoorders leren dat God het hoogste goed is als we dat zelf niet uitdragen? Nodig is dat we vervuld worden tot al de volheid Gods. De spreker zag daarin ook een mogelijkheid om de kloof tussen niet-charismatische en charismatisch georiënteerde christenen te overbruggen.

John Piper nam deze keer zijn uitgangspunt in een schriftgedeelte: Jesaja 12. Ons leven is een gang door de wildernis. In deze wildernis worden fonteinen geopend. God Zelf is de fontein van de zaligheid. In Jesaja 12 lezen we het meervoud: fonteinen. Er zijn evenveel fonteinen als ontmoetingen met God.

Gevaar van gewenning

Wie zelf water drinkt uit de fontein des heils, zal zijn hoorders oproepen Gods heerlijkheid alom bekend te maken. Tussen de fonteinen ligt in ons leven meer dan eens een afstand. Dat doet de Heere opdat alle schuim in ons leven verdwijnt en het goud overblijft. Wie voor het eerst de Alpen ziet, zal diep onder de indruk zijn. Na een week is de aanblik ervan echter gewoon.

Dat gevaar loopt een prediker ten opzichte van God. We dienen telkens opnieuw bepaald te worden bij de grootheid van God in de schepping en in de Schrift. We dienen alles uit de Schrift te putten en heel de werkelijkheid vanuit de Schrift te bezien. Ds. Piper wees erop dat het elke dag memoriseren van een bijbeltekst een geweldige hulp kan zijn om de vreugde in God te voeden. Daarnaast noemde hij het uitschrijven van gedachten die opkomen als we mediteren over de Schrift. Hij riep de predikers ertoe op in navolging van Calvijn lerend te schrijven en al schrijvend te leren.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen