„Mijn hart is van het wachten moe”

Normaal gesproken gaat de aandacht in een museum naar de tentoongestelde voorwerpen uit. De opstelling moet zo zijn dat geïnteresseerden er zich een goed beeld van kunnen vormen, het liefst in combinatie met andere objecten. Op een bordje wordt verteld wat de bezoeker ziet, waar het voorwerp voor diende, wie het gebruikte, wat de waarde is, kortom, zoals het in een museum te verwachten is.

Zo niet bij ”Een hartstocht langs de 11 Steden”. De elf gekozen voorwerpen staan daar niet omdat het gewaardeerde kunst is, of historisch belangrijk. Wél vertellen ze per stad hun eigen, vaak emotionele verhaal: de betekenis van de bevrijding, angst voor overstromingen en de mannen die telkens weer naar zee moesten.

Theatraal

Het Fries Museum wilde ter gelegenheid van de officiële opening door koningin Beatrix een bijzondere expositie in huis halen. Daarom werd decorontwerper Peter de Kimpe uitgenodigd om een theatrale tentoonstelling op te zetten, met de elf voorwerpen in de hoofdrol.

Geschreven tekst en uitleg is er niet in de tentoonstellingsruimte. Wel zijn via luidsprekers en hoofdtelefoons kleine vertellingen te horen. Schrijver Jan Bommerson deed dat in de vorm van een smartlap, een gedicht, een kinderopstel of een dialoog. Neem het barnstenen hart, dat in de expositie flonkerend in de schijnwerpers staat. De oranje steen hangt te midden van een jurkje, een briefen wat rozen. Naar de betekenis van de opstelling kan de bezoeker in eerste instantie alleen maar raden. Dat is ook de bedoeling. Fantasie en verbeelding rond de hartstocht langs de elfsteden staan hoog in het vaandel. De bij het barnstenen hart gecomponeerde smartlap vertelt het volgende:

Maar hier op mijn borst hangt dit barnstenen hart Dat hart troost mijn hart dat zo vol is van smart O, vader, o broertje, o oompje van mij O, mook toch mijn hart hiervan binnen weer blij

Ik sta op de pier maar te wenen Ach, waar is mijn vader naar toe? Al maanden gelee ging hij henen mijn hart is van ’t wachten moe

De zalen van het Fries Museum zijn verder met foto’s van Ellen Kooi versierd. Zij legde de ruimten tussen de elf steden op een gevoelige manier vast. Wat te denken van een dood schaap op een slede, op een bevroren sloot midden in een besneeuwd landschap. Of een vrouw in een witte jurk tussen de ijsschotsen, op blote voeten. De beelden lijken ook een verhaal te willen vertellen. Aan het inlevingsvermogen van de kijker wordt overgelaten welk verhaal. De collage foto’s met daarop baby’s die aan hun enkels op de kop worden vastgehouden, valt mijns inziens uit de toon. De openingsexpositie ”Een hartstocht langs de 11 Steden” duurt nog tot en met 10 mei.

Sprong vooruit

Directeur S. T. Castelein vindt dat het museum een „sprong vooruit” heeft gemaakt. „Met de feestelijke heropening door de Koningin op vrijdag 14 maart is er een einde gekomen aan net hobbytijdperk”. Castelein is blij dat door een groei van het vloeroppervlak de belangrijkste verzamelingen een vaste plaats in de opstellingen hebben gekregen. Zo wordt in de kelder van de Kanselarij een kleine verzameling zilver getoond, vervaardigd door de dertien leden van het Fries Gilde van Goud- en Zilversmeden. Het thema van de expositie luidt ”Pronken aan tafel”.

In een volledig vernieuwde opstelling zijn verder Friese kostuums te bewonderen. In een gereconstrueerd middeleeuws woonhuis zijn aspecten van het dagelijks leven in de Middeleeuwen uitgebeeld. Verder kunnen bezoekers zich onder andere vergapen aan het prentenkabinet, de portrettengallerij en de 19e-eeuwse schilderijenzaal.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen