„Slachtoffer van handel in vrouwen mag blijven”

Dat zei minister Sorgdrager van justitie vanmorgen op de EU-ministersconferentie over vrouwenhandel in Den Haag. De conferentie moet leiden tot een gezamenlijke aanpak binnen de Europese Unie van het misdadig fenomeen, waarachter veelal georganiseerde bendes zitten.

Vergoeding

Volgens Sorgdrager lijkt er sprake van een groeiend probleem. De International Organisation for Migration (IMO) schat dat in 1995 circa 500.000 vrouwen naar de EU zijn verhandeld. Veel van deze vrouwen zijn afkomstig uit Midden- en Oost-Europa.

Sorgdrager hield haar collega’s uit de Europese lidstaten voor dat bij de aanpak van vrouwenhandel het slachtoffer centraal moet staan. Alleen dan kan de aangiftebereidheid van slachtoffers van dit misdrijf worden verhoogd. De vrouwen moeten tijdens het strafproces in elk geval een tijdelijke verblijfsvergunning krijgen. Bovendien moeten de vrouwen van de daders een financiële schadevergoeding kunnen krijgen. Ook moet de staat zoveel mogelijk de ‘winsten’ van de daders confisqueren.

Sorgdrager wees er in dat verband op dat er in de vrouwenhandel, waarvan de slachtoffers vaak gedwongen in de prostitutie terechtkomen, grote bedragen omgaan. In Nederland liggen die verdiensten per verhandelde vrouw rond de 15.000 gulden per maand. „Meestal krijgen de verhandelde vrouwen de eigen verdiensten niet zelf in handen of moeten zij deze terstond afdragen aan de daders. Vaak worden de vrouwen fictieve schulden opgelegd, moeten zij allerlei opgedrongen diensten betalen en krijgen zij boetes voor ongewenst gedrag”, aldus de Nederlandse minister.

Nederland probeert zijn partners in de Europese Unie vast te pinnen op een geïntegreerde aanpak van de vrouwenhandel. Tijdens de tweedaagse conferentie, gisteren en vandaag in het Haagse Congresgebouw, wil ons land tot een gezamenlijke verklaring komen, waarin de deelnemende staten beloven zich in te spannen om een aantal maatregelen te nemen.

Niet bindend

Om meer dan een inspanningsverplichting gaat het niet. De conferentie is niet bedoeld om tot bindende afspraken te komen, aldus minister Melkert van sociale zaken gisteren tijdens de openingsceremonie. Waar Melkert samen met zijn collega’s van justitie en volksgezondheid op hoopt, is dat de lidstaten nationale rapporteurs aanstellen die de omvang van de vrouwenhandel in kaart brengen. De verzamelde informatie moet vervolgens in een Europese databank worden opgeslagen met steun van bijvoorbeeld Europol.

Voorts moet elke lidstaat een informatiecampagne op touw zetten om vrouwen te wijzen op de gevaren die zij lopen als zij in zee gaan met lieden die hun gouden bergen beloven. Die campagne moet zich niet alleen uitstrekken tot het eigen land maar zou ook moeten worden gevoerd in de landen van herkomst van de slachtoffers van vrouwenhandel. Het inschakelen van ambassades, consulaten en vooral de niet-gouvermentele instellingen (ngo’s) is essentieel, meent Melkert.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen