Hormonenhandelaren worden steeds slimmer

„Het gebruik of bezit van dergelijke middelen is nu nog slechts een overtreding. Gezien het mogelijke gevaar voor de volksgezondheid van bepaalde kwetsbare groepen mensen, zoals zwangere vrouwen en ouderen, en het dierenwelzijn, lijkt het mij meer een misdrijf”, zegt Harry Kamphuis, chef van de rechercheafdeling van de AID. „Wij zijn in overleg met het OM bezig voorstellen te ontwikkelen. Uiteindelijk is het natuurlijk een politiek besluit”.

De hardere aanpak is nodig omdat de illegale hormonenhandel nog steeds volop actief is, ook in Nederland, betoogt Kamphuis. Enkele jaren geleden was het gebruik van pepmiddelen in de veehouderij schering en inslag. De Consumentenbond vond in r994 bijvoorbeeld in 10 procent van de onderzochte runderlevers resten van de verboden groeibevorderaar clenbuterol. De situatie is sindsdien niet verbeterd, stelt de AID-chef.

„Vanuit mijn opsporingsachtergrond krijg ik natuurlijk alleen te maken met de ‘rotte appels’, en dat maakt mij enigszins zwartgallig, maar de vraag naar de verboden middelen heb ik niet zien afnemen. Ik wil niet de gehele veehouderij criminaliseren, maar de verboden middelen worden er nog steeds op substantiële schaal gebruikt. En niet alleen door de kleine mesters in de marge. Dat is natuurlijk ook niet vreemd, want het gaat om een lucratieve business”.

Les geleerd

Dat controle-instanties, zoals de Rijksdienst voor de keuring van Vee en Vlees, tegenwoordig amper meer stuiten op vlees of dieren met pepmiddelen maakt op Kamphuis geen indruk. „Lang niet alle positieve gevallen komen aan het licht. De hormonenspuiters hebben hun les geleerd. Er zijn indicaties dat ze markeringsmiddelen gebruiken om het opduiken van groeibevorderaars in de controletests te verdoezelen. Of ze bedienen zich van cocktails van verschillende stoffen, maar elk in een lage concentratie. Ook doen nieuwe technieken opgeld; in plaats van beesten direct in te spuiten met het spul, dat traceerbare spuitplekken achterlaat, krijgen ze het nu in hun huid gewreven. Kom het dan maar eens tegen”.

Bovenal lijden de controle-instanties onder de onvermijdelijke zwakte dat ze laboratoria alleen kunnen vragen te zoeken naar stoffen die ze kennen. „Bij recente invallen hebben we echter hormonale stoffen aangetroffen waarvan we het bestaan niet eens wisten, laat staan de werking. Die duiken zeker niet op in de laboratoriumtesten”.

Dat de hormonenhandel nog steeds springlevend is blijkt volgens Kamphuis uit het zeven leden tellende pepmiddelennetwerk rond een veevoerfabrikant in Heiningen, dat zijn dienst medio februari oprolde. Eind vorig jaar hield de AID samen met de Belgische collega’s een andere bende aan, die met 200 liter groeibevorderaar liep te leuren. „Maar onze stellige overtuiging was dat spul in Nederland geproduceerd”.

De zaak-Heiningen komt waarschijnlijk eind volgende maand voor de rechter. Een van de hoofdverdachte speelde indertijd al een rol in een soortgelijke kwestie rond diergeneesmiddelenproducent Dopharma in Raamsdonkveer. (In die zaak heeft de rechter overigens nog geen definitieve einduitspraak gedaan.) „De betrokkenen in deze branche komen steeds uit min of meer hetzelfde wereldje”, zegt Kamphuis. „Dat hormonenmilieu staat ook in verbinding met andere semi-illegale kringen, zoals de producenten van XTC en andere synthetische drugs. Men kent elkaar, men heeft contact, men gebruikt soortgelijke grondstoffen”.

Verwevenheid

Die verwevenheid met andere misdaadbranches maakt een opwaardering van de hormonenhandel als vergrijp extra noodzakelijk, betoogt Kamphuis. Zolang het slechts gaat om overtreding van de Diergeneesmiddelenwet, mogen opsporingsinstantie namelijk relatief weinig. „Daarom rechercheren we nu vooral op mogelijk lidmaatschap van een criminele organisatie of valsheid in geschrifte. Op basis van concrete vermoedens van deze feiten komt dan wel een adequaat opsporingsinstrumentarium binnen bereik”. Ofwel, dan mogen de AID-rechercheurs meer.

Maar dan moet er natuurlijk wel een vervalste rekening zijn, of een nepboekhouding. „Als de heren grondstoffen contant afrekenen of ze laten zich voor de hormonen direct in hun handje betalen, houdt het op met valsheid in geschrifte. In het kader van goede bedrijfsvoering leert men van eerdere fouten. Was er vroeger nog sprake van een vast hormonenlaboratorium, tegenwoordig gebruiken ze mobiele installaties. Hebben we bij de recente onderzoeken nog vingerafdrukken aangetroffen op essentiële productieapparatuur, dat zal de volgende keer ook wel afgelopen zijn. De hormonenhandelaren worden steeds slimmer”. (ANP)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen