POLSSLAG

Baby en zout

Baby’s die in de eerste maanden van hun leven weinig zout krijgen, hebben in hun latere leven minder kans op hoge bloeddruk. Dat blijkt uit een onderzoek van de Erasmusuniversiteit in Rotterdam, waarvan de resultaten zijn gepubliceerd in Hypertension, het blad van de Amerikaanse ‘Hartstichting’

Onder leiding van mevrouw J. Geleijnse van de medische faculteit werden enkele honderden Nederlandse kinderen onderzocht. Baby’s die in de eerste zes maanden van hun leven weinig zout kregen, hadden 15 jaar later een lagere bloeddruk dan leeftijdgenoten die geen dieet volgden. De onderzoekers denken dat zout het sympatische zenuwstelsel van baby’s beïnvloedt, dat op prikkels van buitenaf reageert door het hartritme te versnellen en de bloeddruk te verhogen. Een andere mogelijke verklaring is dat een hoge dosis zout in de periode na de geboorte schade aan de nieren kan veroorzaken, wat later weer tot hogere bloeddruk kan leiden.

Bij het experiment dat in 1980 plaatsvond werd de normale hoeveelheid zout op 330 milligram per dag gesteld. Baby’s die een dieet volgden, kregen 120 milligram en bleken op latere leeftijd een bovendruk te hebben die 3,6 punten lager lag. Aan de proef van 1980 namen 466 baby’s deel, het latere vervolgonderzoek werd verricht op 167 kinderen.

Meer operaties bij Parkinson Het Academisch Medisch Centrum (AMC) krijgt gedurende twee jaar vijftien extra operatiedagen voor het uitvoeren van ingrepen waar patiënten met de ziekte van Parkinson baat bij kunnen hebben. Het bestuur van de Parkinson Patiënten Vereniging heeft besloten ter verruiming van het beschikbare budget een bedrag van ruim 52.000 gulden beschikbaar te stellen.

Het gaat om zogenaamde stereotactische operaties, waarbij bijvoorbeeld de thalamus wordt gestimuleerd. Dergelijke ingrepen zijn succesvol bij het tegengaan van onbeheersbare symptomen van Parkinson en latere bijverschijnselen van langdurig medicijngebruik.

In ons land vinden dergelijke stereotactische operaties tot nu toe zeer beperkt plaats, hoewel volgens de Parkinsonvereniging veel patiënten ervoor in aanmerking komen en erbij gebaat zouden zijn. In het AMC worden wekelijks twee patiënten geopereerd. Er bestaat momenteel een wachtlijst van meer dan zeven maanden.

Om de wachttijdproblematiek aan te pakken, is het AMC in overleg getreden met het Academisch Ziekenhuis in Groningen en het St. Elisabeth-ziekenhuis in Tilburg. Binnen het eigen budget van het ziekenhuis zijn ook extra middelen vrijgemaakt.

De ziekte van Parkinson is een neurologische aandoening, die gepaard gaat met verschijnselen als ernstig beven (tremoren), spierstijfhfeid en bewegingstraagheid. Parkinson-patiënten beschikken over onvoldoende dopamine, een zogenaamde neurotransmitter, die mede betrokken is bij de aansturing van spieren. De oorzaak van dit tekort is nog onbekend. Genezing van de aandoening is op dit moment dan ook onmogelijk.

Wel zijn er medicijnen met behulp waarvan de symptomen kunnen worden bestreden. Die hebben op den duur echter nogal wat ongewenste bijwerkingen, terwijl ze niet voor elke vorm van de ziekte even effectief zijn. De stereotactische operaties zijn echter wel succesvol bij het bestrijden van onbeheersbare symptomen en latere ongewenste bijwerkingen van medicijnen.

Infecties Patiënten met een infectie die zijn aangewezen op een behandeling met een infuus kunnen vaker dan tot nu toe werd aangenomen goed thuis worden geholpen in plaats van in het ziekenhuis. Dat heeft meerjarig onderzoek van het Academisch Ziekenhuis Leiden en een aantal onderzoeksinstellingen waaronder TNO in Delft uitgewezen.

Jaarlijks kunnen zo’n 1400 patiënten in aanmerking komen voor thuisbehandeling met een infuus met daarin opgeloste antibiotica. Die behandelwijze kan de gezondheidszorg jaarlijks ongeveer 27.000 opnamedagen in een ziekenhuis schelen. Bovendien reageren de patiënten positief op de thuisbehandeling.

Patiënten die met een antibiotica-infuus tegen infecties moeten worden behandeld, blijven tot nu toe gedurende de hele behandeling in een ziekenhuis. Dat duurt gemiddeld een maand. Bij een gehele of gedeeltelijke behandeling thuis blijft overigens de specialist in het ziekenhuis voor de patiënt verantwoordelijk.

Het onderzoek, uitgevoerd in opdracht van de Ziekenfondsraad, leerde dat behandelingen die geheel of gedeeltelijk thuis plaatshebben, 30 tot 40 procent goedkoper zijn. Dat scheelt de verzekeraar per behandeling zo’n 12.500 gulden. Voorwaarden voor een goed verloop zijn de selectie en instructie van de patiënten, de medische controle tijdens de behandeling en de levering van de geneesmiddelen.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen