Een besluit om niet te reanimeren

Het is 's morgens half negen op de afdeling interne geneeskunde van een middelgroot ziekenhuis in het midden van Nederland. Verpleegkundige Ingrid geeft meneer Gijsbertsen zijn bordje havermout. De man eet zijn pap met smaak op, alhoewel hij een ernstige vorm van kanker heeft. Menselijkerwijs gesproken heeft Gijsbertsen nog slechts enkele weken tot maanden te leven. Hij heeft de hele nacht lekker geslapen, vertelt hij tegen Ingrid als het schaaltje pap bijna leeg is. Dan gebeurt het. Plotseling trekt Gijsbertsen grauw weg. Ingrid ziet het onmiddellijk: een hartaanval.