Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Niet delen, weggeven

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Niet delen, weggeven

4 minuten leestijd

Theo zucht eens diep. Het valt hem zwaar de laatste tijd. Hij heeft zijn hele leven hard gewerkt, maar het kost hem steeds meer energie. Het moet ook allemaal steeds sneller. De klanten hebben met de dag meer eisen. Ook de concurrentie wordt steeds groter.

Toen hij ruim dertig jaar geleden samen met zijn vrouw bij zijn vader in de zaak kwam, was het voor zijn gevoel allemaal zo gemoedelijk. Het was een middelgrote zaak voor dames- en herenkleding. De klantenkring bestond uit mensen uit de directe omgeving. Tijdens de opruiming en als de nieuwe collectie in de winkel kwam, was er extra drukte. Opruiming was er altijd op vaste momenten in het jaar. De mensen wisten dat en adverteren hoefde je daar niet mee.

De nieuwe collectie kwam twee keer per jaar: in het voor- en in het najaar. Ook dat wisten de klanten. Maar je moet wel met de tijd mee. In de afgelopen dertig jaar heeft hij drie grote verbouwingen achter de rug. De zaak moest groter, omdat er een ruimer assortiment geboden moest worden. De winkel is aangepast aan de hedendaagse vraag. Ruim, klantvriendelijk en overzichtelijk.

Het klantenbestand is in de afgelopen jaren enorm toegenomen. Kwamen de klanten vroeger uit de buurt, nu komen ze van heinde en ver. Adverteerde hij vroeger alleen in het plaatselijke huis-aan-huisblad, nu heeft hij per jaar een begroting om advertenties in een landelijke krant te laten plaatsen. Tussendoor een speciale aanbieding doet het ook vaak goed, heeft hij geleerd. De mensen komen dan voor de aanbieding, maar kopen vaak meer omdat ze er nu toch zijn.

Straks komt Wilco even langs. Wilco is zijn oudste zoon. Als alles gaat zoals gedacht, zal hij over twee jaar de zaak overnemen. Wilco is een fijne jongen. Op school heeft hij het wel moeilijk gehad, maar hij heeft zich er dapper doorheen geslagen. Hij heeft nu alle diploma's die hij nodig heeft. Anderhalf jaar geleden is hij getrouwd met Klasine, een lieve meid. Theo en zijn vrouw hadden zich niet beter kunnen wensen.

Wilco kende Klasine al van jongs af aan. Samen zaten ze op de zondagsschool en later op de catechisatie. "Wat een wonder als je kinderen mogen gaan in de weg die je hebt voorgeleefd", denkt Theo. Al een paar jaar werkt Wilco in de zaak. De laatste tijd werkt ook Klasine met regelmaat in de winkel. Met genoegen ziet Theo dat ze het beiden in de vingers hebben.

Als Wilco binnenstapt, is Theo nog aan het piekeren over van alles en nog wat. Wilco ziet het direct. "Zo pa, waar denk je aan?" vraagt hij. "Jij ziet ook alles," zegt Theo met een glimlach. "Ik dacht aan de nieuwe collectie en of het wellicht aardig is om met een aanbieding de collectie te introduceren? Ook piekerde ik over het moment waarop jij de zaak definitief zal overnemen. Soms wordt het werk mij gewoon te veel. Ook maak ik me best zorgen over jullie toekomst en over de toekomst in het algemeen. Als je al ziet hoe wij onze kleding moeten beveiligen tegen diefstal, dan vraag ik mij wel eens af hoe dat verder moet. Om over de inbraakpreventie nog maar te zwijgen."

Wilco kent dit gepieker van zijn vader. Hij begrijpt het heel goed. Er is ook veel veranderd voor zijn vader sinds hij, samen met moeder, in de zaak kwam. Het is geweldig als je ziet wat zij beiden in de afgelopen jaren hebben mogen doen. Samen praten ze nog wat verder. "Het is niet dat ik het niet meer zie zitten, hoor", zegt Theo. "Maar ik maak me soms echt zorgen; zorgen over de zaak en zorgen over mijn kinderen. Hoe zal het leven voor jullie verlopen? Er gebeuren de laatste tijd zulke vreselijke dingen in de wereld, in ons eigen land en in ons kleine dorp. Ook de kerk maakt zorgelijke tijden door. Hoe zal het er over een paar jaar uitzien? Het zal vast niet gemakkelijker worden. Gelukkig kan ik er goed met je moeder over praten. Daarbij komt dat ik het ook altijd kan en mag delen met die Ander, met een hoofdletter."

Wilco kijkt zijn vader recht in de ogen aan en zegt: "Maar dat is dan geen delen, dat is weggeven!"

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 februari 2001

Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's

Niet delen, weggeven

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 2 februari 2001

Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's