Onderhoud

"Ziet, een zaaier ging uit om te zaaien."

Matthéüs 13:3

Wanneer het gezaaide zaad begint te ontkiemen en te groeien, schiet er oo k veel onkruid op. Het zou het zaad haast verstikken. De zaaier wiedt en zuivert het koren van het onkruid. Dit is ook een grote plicht van een geestelijke zaaier. Hij moet letten op allerlei geestelijk onkruid van dwalingen en ketterijen, verkeerde leringen die met het graan opschieten en er zich onder vermengen. Dit onkruid moet door hem gezien, herkend, uitgewied, ja uitgerukt worden.

De geestelijke zaaier moet zorg dragen dat de gelovigen niet omgevoerd worden met verschillende vreemde leringen. De ware geestelijke zaaier gaat dikwijls eens kijken naar het gezaaide of het wel opschiet. Hij is bedroefd als het kwijnt. Het is een geestelijke zaaier niet om het even hoe het met het gezaaide Woord staat. Zijn hart hangt daaraan. Gaat het voorspoedig, is het vruchtbaar, hij dankt God! Wanneer het Woord daarentegen geen vruchten geeft, maar staat te kwijnen, heeft hij smart en droefheid in zijn ziel. Zo was de Heere Jezus bedroefd over de verharding van hun hart, Markus 3:5. In het natuurlijke is er een tijd om te zaaien. Zo is dat ook in het geestelijke: "De welaangename tijd, de dag van zaligheid."

Elke geestelijke zaaier gaat naar zijn land of akker die hem door de opperste Landheer is aangewezen om daarin geestelijk te zaaien in de welaangename tijd.

Gerardus van Aalst,

predikant te Westsaandam

(De parabel van de zaaier, 1748)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen